Οι γονείς μπορούν μόνο να διδάξουν στα παιδιά τους αυτά που ξέρουν, αυτά που δέχτηκαν και έμαθαν στη ζωή τους, ειδικά όσα είδαν, άκουσαν και δέχτηκαν στην παιδική τους ηλικία.
Οι γονείς σου ποτέ δεν θα μπορέσουν να σου μάθουν αυτά που δεν ξέρουν ή που δεν έζησαν.
Όλοι κάνουμε τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουμε.
Ακόμα και οι λεγόμενοι «κακοί» άνθρωποι κάνουν τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουν.
Ο καθένας δίνει ό,τι έχει πάρει και ό,τι δει στο περιβάλλον του όταν ήταν μικρός.
Εγώ πάντα λέω ότι δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, μόνο άνθρωποι οι οποίοι υποφέρουν και δε ξέρουν πώς να διαχειριστούν τον πόνο ,ή οι οποίοι δεν πήραν την αγάπη ή την προσοχή που χρειάζονταν όταν ήταν μικροί.
Ο παιδικός εν εξέλιξη εγκέφαλος
Τα παιδιά, στα πρώτα επτά χρόνια της ζωής τους λόγω της ανάπτυξής τους τα παίρνουν όλα κυριολεκτικά, καθώς ακόμη δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως ο εγκέφαλός τους και οι γνωστικές τους λειτουργίες, προκειμένου να έχουν διάκριση ανάμεσα στο κυριολεκτικό και μεταφορικό.
Μετά μαθαίνουν σιγά σιγά.
Με αυτό θέλω να εξηγήσω πως όλα τα παιδιά βγάζουν κάποια λανθασμένα συμπεράσματα στην παιδική τους ηλικία, γιατί μέχρι τα επτά τους χρόνια ο εγκέφαλός τους συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Από τη στιγμή της σύλληψής του, η ψυχή του μωρού δέχεται όλα όσα νιώθει η μητέρα και επικοινωνεί τηλεπαθητικά μαζί της.
Έχει επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν γύρω του.
Η ψυχή του παιδιού αντιλαμβάνεται αν είναι επιθυμητό ή όχι, ή αν ήρθε πρόωρα, αν φτάνει σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη ή σε μια ασταθή οικογένεια.
Το σύστημα των πεποιθήσεών μας αρχίζει να παγιώνεται από τη στιγμή της σύλληψής μας.
“Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό μια εγκυμονούσα να αντιμετωπίζει τον εαυτό της με τρυφερότητα, να τον αγαπάει, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να αγαπάει το μωρό της και να του το λέει κάθε μέρα“, τονίζει η Χρύσα Πράντζαλου -Τμήμα Σύνταξης της Πύλης Ψυχολογίας Psychology.gr, προσθέτοντας:
Διαμόρφωση υποσυνείδητων πεποιθήσεων
“Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να έχει στο πλευρό της τον πατέρα του μωρού, να του μιλάει κι εκείνος, να χαϊδεύει την κοιλιά της μητέρας και να της φέρεται με μεγάλη τρυφερότητα”.
Όταν το παιδί γεννιέται, ξεχνάει ποιος είναι και η εμπειρία του στη ζωή αρχίζει από το μηδέν, 100% υποσυνείδητα.
Το συνειδητό του ακόμα δεν έχει σχηματιστεί. Γι’ αυτό δεν ξεχωρίζει, δεν έχει αίσθηση του χιούμορ, τα παίρνει όλα κυριολεκτικά. Όσο μεγαλώνει, διαμορφώνεται το συνειδητό του.
Κατά την παιδική ηλικία οι ερμηνείες του παιδιού παγιώνονται πεποιθησιακά και μετατρέπονται σε απόλυτες αλήθειες για εκείνο.
Ένα παιδί χρειάζεται υπομονή και πολλή αγάπη, και πρέπει να του επαναλαμβάνουν και να δείχνουν έμπρακτα και αυθεντικά ότι το αγαπούν, ότι είναι πολύ γενναίο και να του εξηγούν τα πάντα με πολλή αγάπη, ώστε να το βοηθήσουν να διαμορφώσει σωστά το σύστημα των πεποιθήσεών του.
Όλα όσα βλέπουν και ακούν τα παιδιά στα πρώτα επτά χρόνια τ,ης ζωής τους αποτελούν τη «βάση δεδομένων» τους.
Τα παιδιά αναπαράγουν συνήθως τα οικονομικά, επαγγελματικά, ερωτικά και υγειονομικά μοντέλα των γονιών τους.
Ή, στην περίπτωση που απορρίπτουν τα μοντέλα αυτά, περνούν στο άλλο άκρο, με τα αντίστοιχα φορτία από τις περιοριστικές πεποιθήσεις τους.
Για τον λόγο αυτό, πολλές φορές αναπαράγονται τα ίδια ερωτικά προβλήματα και οι ίδιες ασθένειες από γενιά σε γενιά, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, γιατί είναι αυτοματοποιημένα μοντέλα σκέψης και συμπεριφοράς που επαναλαμβάνονται ασυναίσθητα από κάθε γενιά.
Μοτίβα συμπεριφοράς στο σύστημα της οικογένειας
Όταν ένας πελάτης μού μιλά για τον χωρισμό του, ή για μια ασθένεια, πάντα ρωτάω αν η σχέση των γονιών του ήταν κακή, ή αν πέρασε κάποιος από την οικογένεια τού την ασθένεια αυτή, και πολλές φορές αυτό ισχύει.
Μέχρι να αφυπνιστεί κάποιος, μέχρι να συνειδητοποιήσει αυτό που πρέπει, να πάρει το μάθημα ενυπάρχει σε αυτή την εμπειρία και να σπάσει το μοτίβο της συμπεριφοράς που κληρονόμησε.
Τα πρώτα χρόνια που εργαζόμουν ως αρχιτέκτονας των συναισθημάτων, πέρασα πολύ χρόνο με την οικογένειά μου και δούλεψα και με κάποιους μακρινούς συγγενείς.
Μου είπαν πολλές ιστορίες από την παιδική τους ηλικία, και αυτό μου επέτρεψε να μάθω πολύ περισσότερα για τη ζωή των προπάππων και των παππούδων μου.
Οι συμπτώσεις ήταν απίστευτες.
Ένα συγκεκριμένο μοντέλο συμπεριφοράς είχε υιοθετηθεί από όλες τις γυναίκες της οικογένειάς μου.
Ένα μοντέλο συμπεριφοράς που το αναγνώρισα ακόμα και σ’ εμένα.
Οι ειδικοί του βιονευροσυναισθήματος (bioneuroremocion) λένε πως τα συναισθήματα κληρονομούνται έως και τέσσερις γενιές.
Όχι μόνο δημιουργούμε μοντέλα, αλλά κληρονομούμε και συναισθήματα, όλες εκείνες τις εμπειρίες, δηλαδή, που προκάλεσαν κάποιο συναισθηματικό σοκ στους παππούδες ή τους προπάππους μας – για παράδειγμα, οι στερήσεις, οι ανθρώπινες απώλειες ή η σκληρότητα ενός πολέμου μπορούν να μεταφερθούν μέχρι και σε τέσσερις γενιές.
Με άλλα λόγια, όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν απελευθερώθηκαν, όπως ο πόνος, η θλίψη ή ο φόβος, μεταφέρονται στην επόμενη γενιά, έως ότου κάποιος συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να απαλλαγεί από αυτά και να το καταφέρει.
Θεραπεύοντας εμάς θεραπεύουμε το σύστημα
Στην οικογένειά μου, όπως και σε πολλές άλλες, η γυναίκα ήταν εργατική και εξυπηρετική, αφοσιωμένη στον άντρα και στα παιδιά της, ενώ δεν είχε ιδιαίτερη αναγνώριση.
Έφευγε από το πατρικό της για να παντρευτεί, χωρίς να έχει χρόνο να γνωρίσει τον εαυτό της και χωρίς να βιώνει την ελευθερία της.
Έχανε τον εαυτό της για να κάνει ευτυχισμένη την οικογένειά της.
Παρ’ όλα αυτά, δεν είχε την αναγνώριση που της άξιζε.
Γυναίκες πολύ δυνατές, πολύ δραστήριες, που όμως υπέφεραν πολύ γιατί δεν είχαν αφιερώσει στον εαυτό τους τον χρόνο που τους άξιζε.
Ήταν εποχές πολύ διαφορετικές από τη δική μας.
Γνωρίζοντας καλύτερα την οικογένειά μου, μπόρεσα να γνωρίσω περισσότερο τον εαυτό μου.
Νομίζω ότι επιλέγουμε τους γονείς μας πριν γεννηθούμε, γιατί γνωρίζουμε ότι θα μας βοηθήσουν να μάθουμε αυτό που «επιλέξαμε» να κάνουμε στη ζωή.
Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που αυτά τα χρόνια χρειάστηκε να επιστρέψουν για ένα διάστημα στο σπίτι των γονιών τους, λόγω ενός χωρισμού ,ή εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων.
Πολλοί το βιώνουν ως κάτι αρνητικό ή ως ένα πισωγύρισμα.
Εγώ πάντα τους παροτρύνω να το δουν ως μια εμπειρία απαραίτητη για την ανάπτυξη και την εξέλιξη τους σε αυτή τη ζωή.
Η συγχώρεση θεραπεύει
Για παράδειγμα, αν θέλεις να συναντήσεις τον άντρα ή τη γυναίκα της ζωής σου και θέλεις να δημιουργήσεις μια σπουδαία θέση και μια υπέροχη οικογένεια, πρώτα πρέπει να θεραπεύσεις τη σχέση σου με τους γονείς σου.
Γιατί όσο δεν καταλαβαίνεις ότι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν και δεν τους συγχωρείς, θα μεταφέρεις αυτή την έλλειψη συγχώρεσης στις μελλοντικές σου σχέσεις.
Υπάρχουν πόρτες που δεν μπορούν να ανοίξουν, μέχρι να εγκαταλείψεις το παρελθόν με αγάπη.
Για να φτάσεις σε ένα καινούριο στάδιο της ζωής σου, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψεις τα προηγούμενα.
Είναι απαραίτητο να αρνηθείς συγκεκριμένες σκέψεις και συμπεριφορές, ώστε να φέρεις νέα αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, αν θέλεις να δημιουργήσεις ένα ευτυχισμένο σπιτικό, πρώτα πρέπει να ευχαριστήσεις τους γονείς σου για ό,τι έκαναν για εσένα.
Είναι απαραίτητο να συγχωρήσεις τα λάθη τους και να καταλάβεις, πως όλα όσα δεν σου αρέσουν σε εκείνους είναι και μοτίβα συμπεριφοράς που έχεις υιοθετήσει και εσύ, και πρέπει πρώτα να τα αναγνωρίσεις, να τα αποδεχτείς και να τα συγχωρέσεις στον εαυτό σου, ώστε να μπορέσεις να τα συγχωρέσεις και σε εκείνους.
Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο “Κάνε τα όνειρά σου πραγματικότητα” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.