Καμιά φορά xρειάζεται να μαθαίνεις να φεύγεις από όπου δεν χωράς, από όπου αισθάνεσαι πως περισσεύεις, από όπου νιώθεις πως δεν προσπαθούν να σε κρατήσουν με όλη τους την ψυχή.
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα το οποίο μπορεί να κινητοποιήσει την ψυχή του ανθρώπου να φτάσει σε πνευματικά ύψη, να επιχειρήσει τα μεγαλύτερα ρίσκα, να κάνει τις μεγαλύτερες θυσίες.
Η αμοιβαιότητα του έρωτα
Ο έρωτας όμως για να είναι δυνατός και αληθινός και για να μπορέσει να έχει διάρκεια και να εξελιχθεί σε αγάπη χρειάζεται να είναι αμοιβαίος.
Η αμοιβαιότητα είναι που δίνει το κουράγιο και τη δύναμη στους συντρόφους να μπορέσουν να συμπορευτούν, να σχεδιάσουν και να οργανώσουν μαζί την εξέλιξη και την πορεία τους.
Η αγάπη είναι συνάντηση, είναι συνεξέλιξη και συμπόρευση.
Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας καλλιεργεί, φροντίζει τον εαυτό του διατηρώντας τόσο τον προσωπικό του χώρο και χρόνο αλλά φροντίζει ταυτόχρονα να δημιουργεί χώρο και για τη σχέση, για το εμείς.
Ποιοτικός χρόνος στη συντροφική σχέση
Είναι πολύ σημαντικό για τα ζευγάρια αυτή την περίοδο της καραντίνας λόγω της πανδημίας να μπορούν να αναζωπυρώσουν τη σχέση τους, να μπορούν δηλαδή να δώσουν νέα πνοή στον έρωτα και στην αγάπη τους.
Ένα πρώτος τρόπος είναι να φροντίζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας να βρίσκουν έστω λίγο χρόνο για να περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί.
Για παράδειγμα μπορούν να συνομιλήσουν, να εκφράσουν ο ένας τον άλλον τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τα άγχη του αλλά και να κάνουν από κοινού δραστηριότητες και χόμπι που μπορούν να τους αποφορτίσουν όπως για παράδειγμα να πάνε έναν όμορφο περίπατο, να παρακολουθήσουν μία ταινία, να διαβάσουν ένα βιβλίο και γενικότερα να θέσουν στόχους για το μέλλον τους.
Έρευνες ψυχολόγων έχουν δείξει ότι αυτό το οποίο μπορεί να κρατήσει δυνατή την συζυγική και τη συντροφική σχέση είναι οι κοινοί στόχοι, οι κοινές πεποιθήσεις και αξίες.
Είναι λοιπόν εξαιρετικά σημαντικό για τους συντρόφους να μπορούν να έχουν κοινές αντιλήψεις για τη ζωή και να έχουν ένα κοινό σκοπό.
Συντροφική εναρμόνιση κι όχι ταύτιση
Όταν μοιραζόμαστε τους ίδιους σκοπούς, τους ίδιους στόχους και τις ίδιες αξίες τότε μπορούμε να πορευτούμε στο μέλλον με περισσότερη από κοινού σύμπραξη.
Βεβαίως ο καθένας είναι μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι έχει διαφορετικά βιώματα εμπειρίες αλλά και τραύματα και πληγές.
Αυτό είναι καλό να το σεβαστεί και να καταλάβει ο κάθε σύντροφος μια και συμπόρευση δεν σημαίνει ταύτιση, αλλά σημαίνει υγιής και εποικοδομητική, αρμονική συμπόρευση μια και δεν αφομοιώνεσαι εντός της σχέσης, δεν ταυτίζεται με το σύντροφό σου αλλά εντοπίζεις τα κοινά στοιχεία και απολαμβάνεις τις διαφορές που έχετε.
Αν δεν υπήρχαν και διαφορετικά στοιχεία τότε πως θα υπάρχει ο εμπλουτισμός εντός της σχέσης;
Πώς θα διατηρηθεί το ενδιαφέρον;
Είναι πάρα πολύ όμορφο να μπορεί ο ένας τον άλλον να ανακαλύψει καινούργια στοιχεία, τα οποία δεν διαθέτει ο ίδιος και θα ήταν καλό να τα εντάξει στην καθημερινότητά του αλλά και στο χαρακτήρα του με σκοπό να εξελιχθεί και ο ίδιος ακόμη περισσότερο τόσο σε προσωπικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Ενεργητική ακρόαση στη σχέση
Απαραίτητη όμως προϋπόθεση είναι ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση αλλά και η ενεργητική ακρόαση.
Η ενεργητική ακρόαση είναι εξαιρετικά σημαντική στη σχέση γιατί διασφαλίζει ότι πραγματικά έχουμε ακούσει, έχουμε καταλάβει, έχουμε νιώσει, έχουμε συναισθανθεί αυτό που πραγματικά έχει να μας πει ο άλλος χωρίς οι ίδιοι να προβαίνουμε σε υποθέσεις που παραπλανούν.
Σε περίπτωση που δεν καταλάβαμε το συναίσθημα, τη σκέψη που εκφράζει ο σύντροφος είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να τεθούν ερωτήσεις οι οποίες διακρίνονται από ένα υποστηρικτικό τόνο και πλαίσιο.
Με αυτό τον τρόπο τα δύο μέρη στη συντροφική σχέση μπορούν να καταλάβουν το ένα το άλλο και δεν οδηγούνται σε αυθαίρετα συμπεράσματα σχεδιάζοντας από κοινού την πορεία τους.
Επίσης, ο καθένας τρέφει τον εσωτερικό του κόσμο αλλά και αυτόν του συντρόφου του και τον φροντίζει να ανθίσει.
Είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχει ανταγωνισμός, να μην υπάρχει ζήλια, να μην επιβουλεύεται ο ένας τα κατορθώματα του άλλου και να κυνηγά να είναι πιο μπροστά και να επιβάλλεται, αλλά ζητούμενο είναι να βρίσκονται και οι δύο σε μία ισότιμη και υγιή συμπόρευση.
Η αγάπη χτίζεται
Η αγάπη χτίζεται βήμα-βήμα λιθαράκι- λιθαράκι και οικοδομείται κάθε μέρα.
Η σχέση από μόνη της δεν δύναται να πετύχει, όμως από τη στιγμή που και οι δύο παρουσιάζουν αμοιβαία θέληση και αμοιβαία προσπάθεια όλα παίρνουν το δρόμο τους.
Εάν προσπαθεί μόνο ο ένας, κάποια στιγμή θα κουραστεί και θα εγκαταλείψει τον αγώνα και την προσπάθεια.
Εάν καταβάλλουμε προσπάθεια μόνο εμείς για να δώσουμε αγάπη γρήγορα οι μπαταρίες της ψυχής μας θα αποφορτιστούν.
Χρειάζεται ο ένας να φροντίζει τον άλλον, να μπορεί να κάνει όμορφες εκπλήξεις, να μπορεί να ομορφύνει τη ζωή του άλλου και να φροντίζει κάθε μέρα να αποτελεί πηγή χαράς, κουράγιου και δύναμης για τον σύντροφό του.
Έρευνα που είχε διεξαχθεί σε ζευγάρια στο εξωτερικό είχε διαπιστώσει ότι τα ζευγάρια που μένουν μακροχρόνια μαζί είναι αυτά τα οποία έχουν σεβασμό μεταξύ τους αλλά και μπορούν να ανοίγουν διάπλατα τον εσωτερικό τους κόσμο ο ένας στον άλλον, μπορούν δηλαδή να εκφράζονται ο ένας στον άλλον χωρίς ταμπού, προκαταλήψεις και φοβίες.
Χωρίς να φοβάται ο ένας ότι ο άλλος θα τον κρίνει αυστηρά αλλά να εμπιστεύεται πραγματικά ο ένας τον άλλον.
Εμπιστοσύνη σημαίνει αγάπη, σημαίνει από κοινού οικοδόμηση του μέλλοντος της σχέσεως αλλά και της συζυγίας.
Η εμπιστοσύνη όμως για να μπορέσει να χτιστεί χρειάζεται να μπορεί το ζευγάρι να ανοιχτεί ο ένας στον άλλον.
Ο τύπος προσκόλλησης στην παιδική ηλικία
Όσον αφορά στις σχέσεις αγάπης και φροντίδας των ενηλίκων, όπως αναφέρουν οι έρευνες των ψυχολόγων επιδιώκεται ουσιαστικά ο τύπος της αγάπης που τους είναι γνωστός, οικείος με βάση τον “τύπο προσκόλλησης” που ανέπτυξαν κατά την πρώιμη ηλικία τους με τους φροντιστές τους.
Εάν για παράδειγμα βρίσκονταν σε περιβάλλον όπου οι γονείς τους ήταν συναισθηματικά μη διαθέσιμοι, τους απέρριπταν, υπήρχε συναισθηματική, λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία υπάρχουν αρκετές πιθανότητες και στην μετέπειτα ενήλικη ζωή τους να επιλέγουν συντρόφους με παρόμοια μοτίβα δυσλειτουργικής συμπεριφοράς.
Όταν όμως αγνοούμε ό,τι μας πλήγωσε και βρίσκεται στο υποσυνείδητό μας χωρίς να το έχουμε θεραπεύσει τότε το υποσυνείδητό μας μάς οδηγεί όπου επιθυμεί εκείνο.
Αρκετοί άνθρωποι δεσμεύονται σε σχέσεις που δεν τους καλύπτουν συναισθηματικά απλά και μόνο γιατί τις επιλέγουν με βάση το οικείο πρότυπο αγάπης και φροντίδας που έχουν αναπτύξει από τότε που βρίσκονταν στην παιδική τους ηλικία.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται δυσλειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις που μετέπειτα μπορούν να οδηγήσουν σε γάμους μη επιτυχημένους με αποτέλεσμα το διαζύγιο και τον χωρισμό.
Για αυτό θα είναι καλό ο κάθε άνθρωπος πριν επιλέξει σύντροφο να ανακαλύψει τον δικό του εσωτερικό κόσμο.
Είναι κάποιες φορές επώδυνη μα είναι σίγουρα απελευθερωτική και εποικοδομητική εργασία.
Ο έρωτας και η αγάπη είναι διαδρομή από κοινού και χρειάζεται δύο μαχητές που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για να μπορέσουν, όχι να κατακτήσουν και να δεσμεύσουν ασφυκτικά ένας τον άλλον, αλλά να φροντίσουν να καλλιεργήσουν μαζί το λουλούδι της αληθινής αγάπης για να ανθίζει.
Της Ολυμπίας Μαρία Ποντίκη
