Μότσαρτ ή Αϊνστάιν, γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα των ειδικών, που βάζει τέρμα στα όνειρα και τις φιλοδοξίες πολλών γονιών, οι οποίοι καταπιέζουν τα παιδιά τους ώστε αυτά να γίνουν «διάνοιες».
Οι Αμερικανοί ψυχολόγοι Ντέιβιντ Χάμπρικ και Ελίζαμπεθ Μέιντζ διαπίστωσαν ότι το ταλέντο και όχι η μεγάλη προσπάθεια είναι αυτό που μετρά. Οι ψυχολόγοι ζήτησαν από επαγγελματίες πιανίστες να διαβάσουν χωρίς προετοιμασία μια σειρά από παρτιτούρες. Οσοι είχαν μεγαλύτερη πείρα, αποδείχτηκαν καλύτεροι από εκείνους που είχαν λιγότερη. Ομως από τους καλύτερους ξεχώρισαν ορισμένοι που είχαν μεγαλύτερη ικανότητα απομνημόνευσης, οπότε διάβαζαν τις νότες πολύ πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους. Αυτοί ήταν οι πλέον ταλαντούχοι και όπως έδειξαν ειδικές εξετάσεις, οι νευρώνες του εγκεφάλου τους λειτουργούσαν διαφορετικά.
Στο βιβλίο του «Ο Κώδικας του ταλέντου» ο Ντάνιελ Ντόιλ εξηγεί ότι στους ανθρώπους με μεγάλο ταλέντο παίζει ρόλο η μυελίνη, μία λιποειδής ουσία που περιβάλλει τα νεύρα και βοηθά στη λειτουργία των νευρώνων.
Η μυελίνη παράγεται από τη λευκή ουσία, που έχει σημαντική συνεισφορά στη διαδικασία της μάθησης, ενώ ελέγχει επίσης τα σήματα μεταξύ των νευρώνων και συντονίζει τις εργασίες διάφορων περιοχών του εγκεφάλου. Η λευκή ουσία ήταν σε πολύ μεγάλη ποσότητα στον Αϊνστάιν κι ας μην ήταν καλός μαθητής στο σχολείο.