Η άσκηση γνωρίζουμε ότι αποτελεί πιθανό τρόπο μείωσης των παραγόντων που πυροδοτούν κρίσεις ημικρανίας. Και μια νέα μελέτη προτείνει τώρα να χρησιμοποιούμε την άσκηση ως “όπλο” κατά των παραγόντων που προκαλούν ημικρανία όπως είναι το άγχος, η κατάθλιψη και οι διαταραχές στον ύπνο.
«Είναι μια πολύπλοκη σχέση, αλλά γνωρίζουμε ότι η άσκηση, σε γενικές γραμμές, βοηθά στην αύξηση των επιπέδων των καλών νευροδιαβιβαστών, όπως η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη και η σεροτονίνη, που συμβάλλουν όχι μόνο σε λιγότερους πονοκεφάλους, αλλά και σε καλύτερη διάθεση και συνολική ψυχική και σωματική κατάσταση», εξηγεί ο Δρ. Mason Dyess από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Washington.
Και όχι μόνον αυτό αλλά η άσκηση βελτιώνει την καρδιακή υγεία, πράγμα που με τη σειρά του βοηθά στη διαχείριση του βάρους, που σχετίζεται εξίσου με τον καλύτερο έλεγχο της ημικρανίας.
Η μελέτη αυτή, που θα παρουσιαστεί στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας τον Απρίλιο, περιελάμβανε περισσότερους από 4.600 ανθρώπους που είχαν διαγνωσθεί με ημικρανία, εκ των οποίων το 75% βίωνε περισσότερες από 15 κρίσεις τον μήνα, ενώ το υπόλοιπο 25% βίωνε λιγότερες από 14.
Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τα χαρακτηριστικά της ημικρανίας τους, τον ύπνο, την κατάθλιψη, το στρες και το άγχος. Απάντησαν, επίσης, σε ερωτήσεις σχετικά με το κατά πόσο επιδίδονταν σε κάποια μέτριας ή αυξημένης έντασης άσκηση κάθε εβδομάδα, όπως το τζόκινγκ, το πολύ γρήγορο περπάτημα, κάποιο άθλημα, οι βαριές δουλειές του σπιτιού και το ποδήλατο.
Οι ερευνητές μοίρασαν τους συμμετέχοντες σε πέντε ομάδες ανάλογα με τη συχνότητα της άσκησης, από το καθόλου έως τα 150 λεπτά εβδομαδιαίως, που είναι και το ελάχιστο που συνιστά ο ΠΟΥ. Από το σύνολο των ατόμων, μόλις το 27% ασκούνταν στο ελάχιστο αυτό όριο και περισσότερο…
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι άνθρωποι που ασκούνταν λιγότερο από το συνιστώμενο είχαν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και προβλημάτων στον ύπνο. Συγκεκριμένα, το 47% όσων δεν ασκούνταν είχε κατάθλιψη, το 39% είχε άγχος και το 77% είχε προβλήματα ύπνου. Αντίθετα, το 25% της πιο δραστήριας ομάδας είχε κατάθλιψη, το 28% είχε άγχος και το 61% είχε προβλήματα ύπνου.
Η μελέτη βρήκε, επίσης, μια σύνδεση ανάμεσα στην άσκηση και τη συχνότητα του πονοκεφάλου. Στην ομάδα που δεν ασκούταν καθόλου, το 5% των συμμετεχόντων είχε από 0 έως 4 πονοκεφάλους τον μήνα, ενώ πολλοί περισσότεροι -25%- είχαν περισσότερες από 25 ημέρες πονοκεφάλου κάθε μήνα. Στην ομάδα αυξημένης άσκησης, το 10% είχε χαμηλή συχνότητα πονοκεφάλων και το 28% είχε υψηλή.