Τον περασμένο μήνα, περισσότεροι από 100 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν το τρομερό σόου του Netflix, Squid Game.
Το εάν η βία στην οθόνη είναι κακή για εμάς έχει μελετηθεί εκτενώς.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Αλλά το ερώτημα γιατί μας ελκύει να παρακολουθούμε τη βία, έχει λάβει πολύ λιγότερη προσοχή.
Ο θάνατος, το αίμα και η βία πάντα τραβούσαν ένα πλήθος.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι συνέρρεαν στη σφαγή στο Κολοσσαίο .
Στους μετέπειτα αιώνες, οι δημόσιες εκτελέσεις ήταν μεγάλα ταμεία .
Στη σύγχρονη εποχή, ο σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο είπε:
« Στις ταινίες, η βία είναι ωραία.
Μου αρέσει».
Πολλοί από εμάς φαίνεται να συμφωνούμε μαζί του.
Μια μελέτη ταινιών υψηλού εισοδήματος διαπίστωσε ότι το 90% είχε ένα τμήμα όπου ο κύριος χαρακτήρας εμπλεκόταν στη βία.
Ομοίως, οι περισσότεροι Αμερικανοί απολαμβάνουν τις ταινίες τρόμου και τις παρακολουθούν πολλές φορές το χρόνο.
-Ποιος παρακολουθεί αυτά τα πράγματα;
Μερικοί άνθρωποι είναι πιο πιθανό να απολαμβάνουν τα βίαια γεγονότα μέσα από άλλους.
Όντας αρσενικό, επιθετικό και λιγότερη ενσυναίσθηση, όλα σας κάνουν πιο πιθανό να απολαμβάνετε την παρακολούθηση βίας στην οθόνη.
Υπάρχουν επίσης ορισμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που σχετίζονται με τα βίαια μέσα ενημέρωσης.
Τα εξωστρεφή άτομα, που αναζητούν τον ενθουσιασμό και τα άτομα που είναι πιο ανοιχτά σε αισθητικές εμπειρίες, τους αρέσει περισσότερο να παρακολουθούν βίαιες ταινίες .
Αντίθετα, τα άτομα με υψηλή ευχαρίστηση – που χαρακτηρίζονται από ταπεινότητα και συμπάθεια για τους άλλους – τείνουν να αγαπούν λιγότερο τα βίαια μέσα .
Μια θεωρία είναι ότι η παρακολούθηση της βίας είναι καθαρτική, εξουδετερώνοντας την υπερβολική μας επιθετικότητα.
Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν υποστηρίζεται επαρκώς από στοιχεία .
Όταν οι θυμωμένοι άνθρωποι παρακολουθούν βίαιο περιεχόμενο, τείνουν να θυμώνουν περισσότερο .
Πιο πρόσφατη έρευνα, που προέρχεται από μελέτες ταινιών τρόμου, υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που απολαμβάνουν να παρακολουθούν βία, η καθεμία με τους δικούς της λόγους.
-Μια ομάδα έχει ονομαστεί « αδρεναλινοπαθείς».
Αυτοί οι άνθρωποι που αναζητούν αίσθηση θέλουν νέες και έντονες εμπειρίες και είναι πιο πιθανό να βιαστούν από την παρακολούθηση της βίας.
Μέρος αυτής της ομάδας μπορεί να είναι άτομα που τους αρέσει να βλέπουν άλλους να υποφέρουν.
Οι σαδιστές αισθάνονται τον πόνο των άλλων περισσότερο από το κανονικό και τον απολαμβάνουν.
-Μια άλλη ομάδα απολαμβάνει να παρακολουθεί τη βία επειδή αισθάνεται ότι μαθαίνει κάτι από αυτήν.
Στις μελέτες τρόμου, τέτοιοι άνθρωποι ονομάζονται « λευκοί αρθρώσεις ».
Όπως οι τοξικομανείς της αδρεναλίνης, νιώθουν έντονα συναισθήματα βλέποντας τρόμο.
Αλλά δεν τους αρέσουν αυτά τα συναισθήματα. Το ανέχονται γιατί πιστεύουν ότι τους βοηθά να μάθουν κάτι για το πώς να επιβιώσουν.
Αυτό μοιάζει λίγο με τον καλοήθη μαζοχισμό , την απόλαυση απεχθών, επώδυνων εμπειριών σε ένα ασφαλές πλαίσιο.
Αν μπορούμε να ανεχτούμε κάποιους πόνους, μπορεί να κερδίσουμε κάτι.
Ακριβώς όπως οι «επώδυνες» κωμωδίες μπορεί να μας διδάξουν κοινωνικές δεξιότητες , η παρακολούθηση της βίας μπορεί να μας διδάξει δεξιότητες επιβίωσης.
–Μια τελευταία ομάδα φαίνεται να έχει και τα δύο σετ πλεονεκτημάτων.
Απολαμβάνουν τις αισθήσεις που προκαλούνται από την παρακολούθηση της βίας και νιώθουν ότι μαθαίνουν κάτι.
Στο είδος του τρόμου, τέτοιοι άνθρωποι αποκαλούνται « σκοτεινοί χαλκοφύλακες ».
Η ιδέα ότι οι άνθρωποι απολαμβάνουν να παρακολουθούν ασφαλή βία στην οθόνη επειδή μπορεί να μας διδάξει κάτι ονομάζεται « θεωρία προσομοίωσης απειλών ».
Αυτό ταιριάζει με την παρατήρηση ότι τα άτομα που φαίνονται πιο ελκυστικά να παρακολουθούν βία (επιθετικοί νέοι άνδρες) είναι επίσης εκείνοι που είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν ή να απορρίψουν τέτοια βία.
Η παρακολούθηση της βίας από την ασφάλεια του καναπέ μας μπορεί να είναι ένας τρόπος να προετοιμαστούμε για έναν βίαιο και επικίνδυνο κόσμο.
Ως εκ τούτου, η βία είναι έκκληση για έναν καλό λόγο.
Είναι ενδιαφέρον ότι μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι οι θαυμαστές του τρόμου και τα νοσηρά περίεργα άτομα ήταν πιο ανθεκτικά ψυχολογικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19!!!!
Είναι πραγματικά η βία που μας αρέσει;
Υπάρχουν λόγοι για να επανεξετάσουμε πόσο μας αρέσει να παρακολουθούμε τη βία αυτή κάθε αυτή .
Για παράδειγμα, σε μια μελέτη οι ερευνητές έδειξαν σε δύο ομάδες ανθρώπων την ταινία του 1993, The Fugitive .
–Σε μια ομάδα προβλήθηκε μια ταινία χωρίς επεξεργασία, ενώ μια άλλη,
-είδε μια εκδοχή με όλη τη βία μονταρισμένη.
Παρόλα αυτά, η ταινία άρεσε εξίσου και στις δύο ομάδες.
Αυτό το εύρημα έχει υποστηριχθεί από άλλες μελέτες που έχουν επίσης βρει ότι η αφαίρεση της παραστατικής βίας από μια ταινία δεν κάνει τους ανθρώπους να την αρέσουν λιγότερο .
Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία ότι οι άνθρωποι απολαμβάνουν τις μη βίαιες εκδοχές ταινιών περισσότερο από τις βίαιες εκδοχές.
Πολλοί άνθρωποι μπορεί να απολαμβάνουν κάτι που συμπίπτει με τη βία, και όχι την ίδια τη βία.
Για παράδειγμα, η βία δημιουργεί ένταση και σασπένς , κάτι που μπορεί να είναι ελκυστικό για τους ανθρώπους .
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη δράση και όχι τη βία .
Η παρακολούθηση της βίας προσφέρει επίσης μια μεγάλη ευκαιρία να νοηματοδοτήσετε την εύρεση νοήματος στη ζωή.
Βλέποντας τη βία, μας επιτρέπει να αναλογιστούμε την ανθρώπινη κατάσταση , μια εμπειρία που εκτιμούμε.
Υπάρχουν και άλλες θεωρίες εκεί έξω.
Η « Θεωρία μεταφοράς διέγερσης » υποδηλώνει ότι η παρακολούθηση της βίας μας διεγείρει, ένα συναίσθημα που επιμένει μέχρι το τέλος της παράστασης, κάνοντας το τέλος να νιώθουμε πιο ευχάριστο.
Η « υπόθεση του απαγορευμένου φρούτου » προτείνει ότι η βία που θεωρείται εκτός ορίων είναι αυτό που την κάνει ελκυστική. Σύμφωνα με αυτό, οι προειδοποιητικές ετικέτες αυξάνουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων για βίαια προγράμματα.
Τέλος, μπορεί να είναι δικαιολογημένη τιμωρία, αντί για βία, που απολαμβάνουμε να παρακολουθούμε.
Πράγματι, κάθε φορά που οι άνθρωποι προσδοκούν ότι θα μπορέσουν να τιμωρήσουν τους παραβάτες, τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου τους ανάβουν σαν πανηγύρια.
Τούτου λεχθέντος, λιγότερο από το ήμισυ της βίας στην τηλεόραση ασκείται σε κακούς από καλούς.
Πολιτικά κίνητρα;
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι οι εταιρείες μέσων ενημέρωσης μπορεί να μας ασκούν βία που πολλοί από εμάς δεν θέλουμε ή δεν χρειαζόμαστε .
Θα πρέπει επομένως να εξετάσουμε ποιες άλλες εταιρικές, πολιτικές ή ιδεολογικές πιέσεις μπορεί να ενθαρρύνουν τη βία στην οθόνη παγκοσμίως.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει στενό ενδιαφέρον και επιρροή στο Χόλιγουντ .
Οι απεικονίσεις βίας μπορούν να δημιουργήσουν τη συγκατάθεσή μας με τις κυβερνητικές πολιτικές, να μας ενθαρρύνουν να υποστηρίξουμε τη νομιμότητα της κρατικής εξουσίας και της κρατικής βίας και να βοηθήσουν στον προσδιορισμό των «άξιων θυμάτων» .
Τα μηνύματα που στέλνει η βία στην οθόνη μπορεί, ωστόσο, να μας κάνουν να αποσυνδεθούμε με την πραγματικότητα.
Όταν τα ποσοστά εγκληματικότητας πέφτουν , η βία στην οθόνη μπορεί να μας κάνει να πιστεύουμε ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται.
Οι ταινίες λένε επίσης ψέματα για τον πραγματικό αντίκτυπο της βίας στο ανθρώπινο σώμα – με σχεδόν το 90% των βίαιων ενεργειών να μην δείχνουν ρεαλιστικές σωματικές συνέπειες στο θύμα.
Οι ταινίες μπορούν επίσης να συγκαλύψουν την πραγματικότητα της ανδρικής βίας κατά των γυναικών και των παιδιών.
Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντινγκτον έγραψε κάποτε ότι «η Δύση κέρδισε τον κόσμο όχι με την ανωτερότητα των ιδεών της… αλλά με την ανωτερότητά της στην εφαρμογή οργανωμένης βίας.
Οι Δυτικοί συχνά ξεχνούν αυτό το γεγονός. Οι μη δυτικοί δεν το κάνουν ποτέ».
Θα πρέπει να γνωρίζουμε συνεχώς πώς η ψεύτικη βία στις οθόνες μας εξυπηρετεί την πραγματική βία στον κόσμο μας.
Σύνδεσμος για την δημοσίευση: https://theconversation.com/from-tarantino-to-squid-game-why-do-so-many-people-enjoy-violence-170251?
