Η προπόνηση αντοχής μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο αρρυθμίας, επειδή επηρεάζει σε μοριακό επίπεδο την καρδιά, προειδοποιούν βρετανοί επιστήμονες.
Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μελέτη σε ποντίκια, η οποία έδειξε πως η προπόνηση για αύξηση της αντοχής προκαλεί αλλαγές στο τμήμα της καρδιάς που παράγει τον φυσικό ρυθμό με τον οποίο αυτή πάλλεται.
Το εύρημα αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί οι κορυφαίοι αθλητές έχουν πολύ χαμηλό καρδιακό παλμό σε κατάσταση ηρεμίας (δηλαδή όταν δεν γυμνάζονται), αλλά και αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, γράφουν στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Ωστόσο ακόμα κι έτσι, τα οφέλη της γυμναστικής υπερκαλύπτουν μακράν τους δυνητικούς κινδύνους, σπεύδουν να προσθέσουν.
Οι αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα αντοχής έχουν πάρα πολύ καλή φυσική κατάσταση, αλλά παραδόξως έχουν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιακή αρρυθμία καθώς μεγαλώνουν.
Οι ειδικοί απέδιδαν το παράδοξο αυτό στο ότι η σκληρή προπόνηση για συμμετοχή σε αθλήματα όπως ο μαραθώνιος και το τρίαθλον, επιβραδύνει υπερβολικά πολύ τον καρδιακό ρυθμό.
Έτσι, ενώ ο μέσος ενήλικας έχει 60-100 καρδιακούς παλμούς το λεπτό όταν κάθεται, ένας αθλητής αντοχής μπορεί να έχει μόλις 30 ή και λιγότερους ακόμα, ιδίως το βράδυ που κοιμάται και είναι ακόμα μεγαλύτερη η παύση έπειτα από κάθε καρδιακό παλμό.
Οι ποδηλάτες σερ Κρις Χόι και Μικέλ Ιντουρέν, λ.χ., έχουν καρδιακό ρυθμό σε κατάσταση ηρεμίας 30 και 28 παλμούς το λεπτό, αντιστοίχως.
Τον ρυθμό με τον οποίο πάλλεται η καρδιά ορίζει ο φλεβόκομβος – ο φυσικός «βηματοδότης» της καρδιάς, που ουσιαστικά είναι μία ομάδα εξειδικευμένων μυϊκών κυττάρων, τα οποία παράγουν τα ηλεκτρικά μηνύματα που ενεργοποιούν την σύσπαση (παλμό) της καρδιάς.
Επειδή η λειτουργία του φλεβόκομβου ελέγχεται από το νευρικό σύστημα, οι ειδικοί πίστευαν έως τώρα ότι ο χαμηλός καρδιακός παλμός των αθλητών αντοχής οφείλεται σε υπερλειτουργία του συστήματος αυτού.
Ωστόσο, ο δρ Μαρκ Μπόιετ, καθηγητής Καρδιακής Ηλεκτροφυσιολογίας στο Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, και οι συνεργάτες του, ανακάλυψαν πως αυτό δεν ισχύει.
Αντιθέτως, γράφουν, οι αθλητές αντοχής αποκτούν αργό καρδιακό παλμό επειδή ο φλεβόκομβος αλλάζει με την σκληρή προπόνηση και μειώνεται η παραγωγή μιας σημαντικής πρωτεΐνης του, της HCN4.
Η μείωση αυτή έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο πάλλεται η καρδιά.
Μάλιστα η έρευνα έδειξε πως αυτές οι μοριακές αλλαγές αντέχουν στον χρόνο και δεν αμβλύνονται όταν κάποιος πάψει να προπονείται σκληρά.
«Το εύρημα αυτό είναι σημαντικό, διότι παρότι ο χαμηλός καρδιακός παλμός σε κατάσταση ηρεμίας δεν προκαλεί προβλήματα σε έναν νεαρό ή και μεσήλικα αθλητή, οι ηλικιωμένοι που μια ζωή γυμνάζονταν σκληρά έχουν αυξημένες πιθανότητες να χρειασθούν βηματοδότη», δήλωσε ο δρ Μπόιετ.
www.tanea.gr