Οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ), που λαμβάνουν θεραπεία με οκρελιζουμάμπη ή ριτουξιμάμπη (aCD20), παροτρύνονται να κάνουν το εμβόλιο COVID-19, καθώς ο εμβολιασμός τους θα αποτρέψει τη σοβαρή εξέλιξη της ασθένειας από τον κορωνοϊό σε περίπτωση που κολλήσουν.
Αυτό προκύπτει από νέα μελέτη, που παρουσιάζει σε ανάρτησή του στο Facebook ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας Ηλίας Μόσιαλος της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE).
Όπως επισημαίνει η Βρετανική Εταιρεία για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας ήταν από τους πρώτους φορείς, που από πέρυσι τον Ιανουάριο είχε εκδώσει οδηγίες εμβολιασμού κατά της COVID-19 για να καθησυχάσει τους ασθενείς της.
Σύμφωνα την Βρετανική Εταιρεία, οι ειδικοί δεν ανέμεναν ο εμβολιασμός να επιδεινώσει τη νόσο ή τα συμπτώματά της, να προκαλέσει υποτροπή ή να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα των χορηγούμενων φαρμάκων που επηρεάζουν την εξέλιξη της νόσου (Disease Modifying Treatments-DMT).
Τα αποτελέσματα της νέας αμερικανικής μελέτης δείχνουν ότι τα εμβόλια mRNA είναι αποτελεσματικά έναντι της COVID-19 σε ασθενείς με ΣΚΠ, οι οποίοι υποβάλλονται σε θεραπεία με οκρελιζουμάμπη ή ριτουξιμάμπη (aCD20) που ελαττώνουν τα Β-ανοσοκύτταρα στο αίμα τους.
Οι ερευνητές ανέλυσαν κλινικά δείγματα των ασθενών πριν από την πρώτη δόση του εμβολίου:
–10-12 ημέρες μετά την πρώτη δόση και πριν την δεύτερη δόση,
-10-12 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση και,
-25-30 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση.
Η μελέτη περιλάμβανε την μέτρηση τόσο αντισωμάτων όσο και της απόκρισης των Τ-κυττάρων και έδωσε έτσι πληρέστερη εικόνα της ανοσολογικής απόκρισης.
Το 85% από τους 20 ασθενείς της μελέτης, που νοσούν με σκλήρυνση κατά πλάκας και ταυτόχρονα λάμβαναν aCD20 θεραπεία, είχαν αναπτύξει αντισώματα κατά της πρωτεΐνης ακίδας 30 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση του εμβολίου.
Ταυτόχρονα όμως η μελέτη έδειξε πως οι ασθενείς ήταν σε θέση να αναπτύξουν ισχυρή ανοσοαπόκριση μέσω των Τ- ανοσοκυττάρων μετά τον εμβολιασμό τους.
Δηλαδή οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε θεραπείες aCD20, έχουν υποπληθυσμούς Τ-κυττάρων που ανταποκρίνονται στον εμβολιασμό.
Σύμφωνα με τον κ. Μόσιαλο, “τέτοιες μελέτες ανοσοκατασταλμένων υποομάδων, πέρα από καθησυχαστικές για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους, είναι και ιδιαίτερα σημαντικές.
Για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι οι αποκρίσεις είναι πιο αδύναμες αμέσως μετά από την θεραπεία αντι-CD20, οι θεράποντες ιατροί έχουν τα στοιχεία στα χέρια τους, ώστε να συμβουλεύσουν τους ασθενείς να περιμένουν κάποιους μήνες μετά τη θεραπεία πριν εμβολιαστούν, για να αυξηθεί το δυναμικό του εμβολιασμού.
Η εργασία επίσης παραθέτει πολλά νέα στοιχεία για τον μηχανισμό της ανοσοαπόκρισης σε αυτούς τους ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικό θεραπευτικό σχήμα, τα οποία είναι ιδιαίτερα χρήσιμα ως οδηγίες μελέτης και καθοδήγησης άλλων ανοσοκατασταλμένων ομάδων”.
Να αναφερθεί ότι πρώτος συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό “Nature Medicine”, είναι ο Έλληνας δρ Σωκράτης Αποστολίδης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση εδώ