Η οσφυοϊσχιαλγία αποτελεί ένα από τα συχνότερα και πιο επίπονα προβλήματα υγείας.
Είναι μια συνήθως υποτροπιάζουσα πάθηση, που προσβάλλει σχεδόν το 80% των ανθρώπων κατά την ενήλικη ζωή τους.
Η κυριότερη αιτία της οσφυοϊσχιαλγίας θεωρείται η προβολή του μεσοσπονδύλιου δίσκου (δισκοκήλη) και προκαλείται συνήθως έπειτα από κάποια απότομη, έντονη πίεση, από άρση μεγάλου βάρους ή από άλλες αιτίες.
Η ανθρώπινη σπονδυλική στήλη απαρτίζεται από 33 σπονδύλους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι.
Η λειτουργία των μεσοσπονδύλιων δίσκων είναι να αμβλύνουν και να εξουδετερώνουν τα φορτία από βάρη ή άλλες πιέσεις που δέχεται η σπονδυλική στήλη.
Ο δίσκος έχει μορφή κυρτού φακού, αποτελείται από ένα περιφερικό, σκληρότερο και πιο ανθεκτικό τμήμα, τον ινώδη δακτύλιο και από το κεντρικό τμήμα, τον πηκτοειδή πυρήνα.
Το άτομο που υποφέρει από οσφυαλγία βιώνει έντονο πόνο στη μέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ η ισχιαλγία αντίστοιχα προκαλεί έντονους πόνους στο πόδι.
Και στις δύο περιπτώσεις, το σύμπτωμα του πόνου εμφανίζεται απότομα, έπειτα από καταβολή μεγάλης μυϊκής προσπάθειας, σωματική κόπωση ή ακόμα και μετά από μια απλή κάμψη του σώματος.
Ο πόνος, που είναι και το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ασθένειας, εκδηλώνεται άμεσα, κυρίως στους γλουτούς και στα κάτω άκρα και επιδεινώνεται με τις διάφορες κινήσεις και λειτουργίες του σώματος, όπως με το βήχα, το φτάρνισμα, το γέλιο κ.λπ.
Σε άλλες περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να βιώσει διαταραχές στην αισθητικότητα (μουδιάσματα) στο άκρο του ποδιού, στην κνήμη, ακόμα και αδυναμία να κινήσει τα κάτω άκρα, κυρίως τα δάκτυλα και το άκρο του ποδιού.
Ο πόνος της μέσης παρομοιάζεται με τη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος από το σώμα, ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο δύναται να προκαλέσει αδυναμία του ενός ή και των δύο ποδιών, ακόμα και παράλυση (παραπληγία).
Ένα άλλο δυσάρεστο σύμπτωμα που παρουσιάζεται σε κάποιες περιπτώσεις, είναι η αδυναμία του ασθενή να ελέγξει τους σφιγκτήρες της κύστης και του ορθού (ιππουριδική συνδρομή), γεγονός που έχει σαν συνέπεια την ακράτεια ούρων και κοπράνων.
Θεραπεία
Για την αντιμετώπιση της οξείας οσφυοϊσχιαλγίας, που οφείλεται σε οσφυϊκή δισκοκήλη, συνιστάται συντηρητική αγωγή.
Η χειρουργική προσέγγιση προτείνεται εφόσον τα ενοχλήματα δεν υποχωρούν με την προαναφερθείσα μέθοδο.
Η χειρουργική επέμβαση απαιτεί ξεκούραση του ασθενούς και λήψη αντιφλεγμονωδών – μυοχαλαρωτικών φαρμάκων.
Όταν περάσει η οξεία φάση, ο ασθενής μπορεί να ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα γυμναστικής.
Μικροχειρουργική δισκεκτομή
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, κρίνεται αναγκαία κάποια εγχειρητική προσέγγιση μέσω της οποίας θα επιτευχθεί αποσυμπίεση της νευρικής ρίζας.
Η πιο αποτελεσματική χειρουργική μέθοδος είναι η μικροχειρουργική δισκεκτομή με τη χρήση χειρουργικού μικροσκοπίου.
Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι ελάχιστα επεμβατική.
Κατά την εκτέλεσή της, ο χειρουργός πραγματοποιεί μια μικρή τομή στο δέρμα και αφαιρεί το κομμάτι του δίσκου που πιέζει τη νευρική ρίζα.
Η τομή αυτή γίνεται στην οσφυϊκή μοίρα, όπου ο νευροχειρουργός, με τη βοήθεια χειρουργικού μικροσκοπίου, εισχωρεί με μικροχειρουργικά εργαλεία.
Με την καθοδήγηση των απεικονιστικών εξετάσεων, αλλά και του μικροσκοπίου, ο χειρουργός αφαιρεί ένα οστεϊκό τμήμα από το πίσω μέρος του σπονδύλου, ενώ στη συνέχεια αφού εντοπίσει το σημείο όπου πιέζεται η ρίζα από την κήλη, προχωρά στην αφαίρεση της κήλης.
Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι η πιο ενδεδειγμένη μιας και η ανάρρωση, σε σχέση με άλλες επεμβάσεις που πραγματοποιούνται στη σπονδυλική στήλη, διαρκεί λιγότερο και διευκολύνει τη σύντομη αποκατάσταση του ασθενούς.
Κατά την αποθεραπεία, ο ασθενής χρειάζεται τουλάχιστον δέκα ημέρες για την ανάρρωση και αμέσως μετά μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινή του ρουτίνα.