Ανάμεσα στα βασικά οστά αυτής, το μηρό και την κνήμη, παρεμβάλλονται οι δύο μηνίσκοι, ο έσω και ο έξω. Οι μηνίσκοι είναι ημισεληνοειδείς, σφηνοειδείς σχηματισμοί από συνδετικό ιστό, που σκοπό έχουν να αυξήσουν την επιφάνεια επαφής, να συμβάλουν στη καλύτερη κατανομή των δυνάμεων που ασκούνται καθώς και να συμβάλουν στη σταθερότητα της άρθρωσης.
Οι κακώσεις των μηνίσκων είναι πολύ συχνές, γιατί αυτοί καταπονούνται σε κάθε μας βήμα. Συνήθως προκαλούνται χωρίς την άσκηση μεγάλης βίας όταν στρίβουμε ή αλλάζουμε κατεύθυνση και κυρίως όταν το γόνατο βρίσκεται σε κάμψη.
Έτσι είναι εύκολο να υποστούμε βλάβη στον ένα ή άλλο μηνίσκο, σε καθημερινές κινήσεις όπως όταν βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, όταν σηκωνόμαστε από ένα χαμηλό κάθισμα, όταν γλιστρήσουμε στο βρεγμένο μπάνιο μας ή σε μία σκάλα κτλ.
Βεβαίως είναι πιο συχνές μεταξύ των αθλητών γιατί αυτοί έχουν μεγαλύτερες καταπονήσεις. Αθλήματα που περιλαμβάνουν στροφικού τύπου δραστηριότητες (όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, χορός, σκι κτλ.) είναι φυσικό να προκαλούν περισσότερες κακώσεις.
Οι βλάβες των μηνίσκων χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες:
• τις οξείες (που προκαλούνται μετά από μία σαφή κάκωση, συνήθως κατά τη διάρκεια άθλησης)
• τις χρόνιες-εκφυλιστικές (που εκδηλώνονται μετά από ασήμαντη αφορμή-πχ έγερση από χαμηλό κάθισμα ή απλή βάδιση)
Οι πρώτες παρουσιάζονται συνήθως σε νέα άτομα και αναφέρουν συνήθως ιστορικό με άσκηση βίας και στροφής ενώ το γόνατο βρισκόταν σε κάμψη, ενώ οι δεύτερες απατώνται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Συμπτώματα
Τα συχνότερα συμπτώματα που υποδηλώνουν ρήξη του μηνίσκου είναι οίδημα του γόνατος, αίσθημα αστάθειας (ο ασθενής δεν εμπιστεύεται το γόνατό του όταν πάει να κατέβει μία σκάλα ή να τρέξει έστω και ελαφρά), αίσθημα εμπλοκής της άρθρωσης (με αδυναμία πλήρους έκτασης και κάμψης η οποία μάλιστα μερικές φορές ακινητοποιείται) και βέβαια πόνο ο οποίος εντοπίζεται στο εσωτερικό ή εξωτερικό μέρος (ανάλογα αν το πρόβλημα αφορά τον έσω ή έξω μηνίσκο) αλλά μερικές φορές και στο πίσω μέρος του γόνατος.
Ο πόνος συνήθως δεν είναι έντονος και έχει διακυμάνσεις (μπορεί μάλιστα και να εξαφανιστεί, ενώ το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει). Για το λόγο αυτό-κυρίως στις εκφυλιστικού τύπου ρήξεις, οι ασθενείς καταφεύγουν στον ιατρό τους καθυστερημένα.
Αντιμετώπιση
Η διάγνωση είναι εύκολη και γίνεται με τη κλινική εξέταση. Επιβεβαίωση της βλάβης γίνεται συνήθως με μαγνητική τομογραφία. Η αντιμετώπιση της ρήξης των μηνίσκων μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική.
Η επιλογή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως η ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο αθλητικής δραστηριότητας, οι απαιτήσεις του, το είδος της ρήξης (οξεία ή χρόνια), συνοδές κακώσεις και οι γενική κατάσταση του ασθενούς. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπείες, ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και παγοθεραπεία.
Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις απαιτείται να υποβληθεί ο ασθενής σε αρθροσκόπηση του γόνατος. Αυτή είναι μία χειρουργική επέμβαση που γίνεται δια μέσου δύο μικρών τομών (περίπου 3-4 χιλιοστά η κάθε μία) και διαρκεί 15-30 λεπτά της ώρας.
Συνήθως διενεργείται μερική μηνισκεκτομή (δηλαδή αφαίρεση του τμήματος εκείνου του μηνίσκου που έχει υποστεί ρήξη). Πιο σπάνια γίνεται συρραφή και επανακαθήλωση αυτού, όταν υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Εξαιρετικά σπάνια μπορεί να γίνει μεταμόσχευση μηνίσκου ή χρήση τεχνητού υποκατάστατου αυτού.
Με την αρθροσκόπηση ο πόνος μειώνεται στο ελάχιστο, η νοσηλεία του ασθενούς διαρκεί μόλις 2-3 ώρες και ο ασθενής μπορεί να επανέλθει στην εργασία του την επόμενη ημέρα. Η μέθοδος αυτή είναι απόλυτα αξιόπιστη και εφαρμόζεται στο νοσοκομείο μας καθημερινά τα τελευταία 25 χρόνια δίνοντας λύση σε πολλούς ασθενής με «ρήξη μηνίσκου».
Η Δ’ Ορθοπαιδική Κλινική ΥΓΕΙΑ καλύπτει με τον πλέον σύγχρονο τρόπο και την ελάχιστη επιβάρυνση του ασθενούς όλο το εύρος των καταγμάτων των οστών και παθήσεων μαλακών μορίων, προσφέροντας την καλύτερη αντιμετώπιση σε όλο το εύρος της ορθοπαιδικής και τραυματολογίας.
Γράφει ο:
Ιωάννης Καλαβρυτινός
Ορθοπαιδικός, Διευθυντής Δ’ Ορθοπεδικής Κλινικής ΥΓΕΙΑ