Απάντηση στο αν όντως η ζωή μας «περνάει μπροστά από τα μάτια μας» λίγα δευτερόλεπτα πριν πεθάνουμε επιχειρεί να δώσει νέα μελέτη.
Η μελέτη που οργανώθηκε από τον νευροχειρουργό του Πανεπιστημίου του Λούισβιλ στις ΗΠΑ, Δρ Ajmal Zemmar έριξε «φως» για το τι μπορεί να συμβαίνει στον εγκέφαλο τις στιγμές πριν από το θάνατο.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να καταγράψουν τη δραστηριότητα ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπινου εγκεφάλου, όταν ένας ασθενής απεβίωσε ενώ υποβαλλόταν σε εξετάσεις και θεραπεία για την επιληψία του.
Σε ερευνητικό άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από τον Zemmar και την επιστημονική του ομάδα αναφέρει ότι η λειτουργία του εγκεφάλου μετά την καρδιακή ανακοπή και κατά τη διάρκεια της εμπειρίας κοντά στο θάνατο (NDE) δεν είναι καλά κατανοητή και ακόμα ερευνάται.
Το συγκεκριμένο άρθρο που έχει τίτλο «Ενισχυμένη αλληλεπίδραση στον ανθρώπινο εγκέφαλο που πεθαίνει» επισημαίνει ότι έχει παρατηρηθεί μια υποενεργή κατάσταση της εγκεφαλικής δραστηριότητας στα πειραματόζωα, τα οποία έχουν δείξει αυξημένη δραστηριότητα μετά από καρδιακή ανακοπή. Για τους ανθρώπους όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Καμία μελέτη δεν έχει ακόμη διερευνήσει το θέμα αυτό στους ανθρώπους. Ωστόσο, δρ Raul Vincente, και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να θεραπεύσουν έναν 87χρονο ασθενή με επιληψία και παρατήρησαν ότι οι συνθήκες άλλαξαν. Η ομάδα χρησιμοποίησε συνεχή παρακολούθηση του εγκεφαλογραφήματος στον ασθενή. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της παρακολούθησης, όταν δυστυχώς ο ασθενής υπέστη καρδιακή ανακοπή και απεβίωσε.
Λόγω του ότι εξακολουθούσε να είναι συνδεδεμένη με την παρακολούθηση, η ομάδα των ερευνητών μπόρεσε να καταγράψει και να αναλύσει την εγκεφαλική δραστηριότητα του ασθενούς τις στιγμές που προηγήθηκαν του θανάτου του.
Η δραστηριότητα που καταγράφηκε υπέδειξε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να περάσει από μια σειρά στερεότυπων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια του θανάτου.
Στερεότυπη δραστηριότητα θεωρείται το όνειρο, η ανάκληση αναμνήσεων ή η συγκέντρωση όταν ο εγκέφαλός μας καλείται να εκτελέσει εργασίες υψηλής νοημοσύνης.
Η δραστηριότητα άρχισε 30 δευτερόλεπτα πριν ο ασθενής υποστεί καρδιακή ανακοπή και συνεχίστηκε για 30 δευτερόλεπτα μετά την πλήρη διακοπή της καρδιάς του επίσης.
Η επιστημονική ομάδα τέλος εξηγεί ότι τα τυχαία ευρήματα απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση.