Η θεραπεία ενός παιδιού που έχει βήχα μπορεί να είναι πιο περίπλοκη από όσο νομίζετε, ειδικά όσον αφορά στην επιλογή του σωστού τύπου φαρμακευτικής αγωγής.
Σε αυτό το θέμα δίνονται απαντήσεις σε ορισμένες από τις πιο συχνές ερωτήσεις των γονιών σχετικά με τα φάρμακα για τον βήχα (π.χ. σιρόπι) και το κρυολόγημα στο παιδί:
1. Ποια φάρμακα/σιρόπια για τον βήχα και το κρυολόγημα των παιδιών θα πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά πριν από τη χρήση;
Τα απλά φάρμακα που δεν χρειάζονται συνταγή γιατρού.
Τα προμηθεύεστε απευθείας από το φαρμακείο (συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων που λαμβάνονται από το στόμα και τις ρινικές σταγόνες) και τα οποία περιέχουν τα ακόλουθα συστατικά:
- Ρινικά αποσυμφορητικά (ψευδοεφεδρίνη, εφεδρίνη, φαινυλεφρίνη, οξυμεταζολίνη και ξυλομεταζολίνη)
- Αντιισταμινικά (διφαινυδραμίνη, χλωροφεναμίνη, bromopheniramine, προμεθαζίνη, τριπρολιδίνη και δοξυλαμίνη)
- Αντιβηχικά (δεξτρομεθορφάνη και φολκοδίνη)
- Αποχρεμπτικά (γουαϊφενεσίνη και ιπεκακουάνχα)
2. Είναι πραγματικά αποτελεσματικά τα φάρμακα για τον βήχα και το κρυολόγημα για τα παιδιά;
Δεν υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις για το συγκεκριμένο θέμα.
Όταν πολλά απλά φάρμακα άνευ συνταγής εγκρίθηκαν για χρήση σε παιδιά θεωρήθηκε, ότι θα λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν και στους ενήλικες.
Απλά η δοσολογία υπολογίστηκε με βάση εκείνη στους ενήλικες.
Επίσης οι κλινικές δοκιμές δεν γίνονται συνήθως σε παιδιά.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουμε κατανοήσει καλύτερα ότι τα παιδιά δεν είναι “μικροί ενήλικες”.
Παρά το γεγονός ότι ορισμένα προϊόντα διατίθενται εδώ και χρόνια σε παιδιά, τώρα αναπτύσσεται ουσιαστικά η έρευνα γύρω από πιο εξειδικευμένα φάρμακα για τον παιδικό οργανισμό.
Αυτά έχουν εξελιχθεί και ελεγχθεί κλινικά επάνω σε παιδιά.
Απαιτείται μεγαλύτερη έρευνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων σε παιδιά άνω των 6 ετών.
3. Τι πρόβλημα υπάρχει με την χορήγηση φαρμάκων για τον βήχα σε παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών;
Παρά το γεγονός ότι αυτά τα φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια στα παιδιά, δεν υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις ότι λειτουργούν σωστά.
Κάποιες σπάνιες φορές μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως:
-αλλεργικές αντιδράσεις,
-προβλήματα στον ύπνο ή,
-ακόμα και παραισθήσεις.
Οι κίνδυνοι από αυτές τις επιδράσεις μειώνονται στα μεγαλύτερα παιδιά, επειδή:
-ζυγίζουν περισσότερο,
-κρυολογούν σπανιότερα και,
-μπορούν να επικοινωνήσουν για το αν το φάρμακο τα βοηθάει.
Το σωματικό βάρος μπορεί να επηρεάσει το πώς λειτουργούν τα φάρμακα.
Μερικά παιδιά μεταξύ 2 και 6 ετών μπορεί να ζυγίζουν το ίδιο με άλλα παιδιά που είναι κάτω των 2 ετών.
Από την εξέταση όλων των διαθέσιμων στοιχείων, η Διεύθυνση Ανθρωπίνων Φαρμάκων στην Μ. Βρετανία (Commission on Human Medicines – CHM) υποστηρίζει ότι οι κίνδυνοι υπερτερούν των πλεονεκτημάτων σε παιδιά κάτω των 6 ετών.
Τον Μάρτιο του 2008 η CHM εξέδωσε οδηγία -με βάση μια προκαταρκτική εξέταση- ότι τα παιδιά κάτω των δύο ετών μπορεί να είναι σε ιδιαίτερο κίνδυνο από τυχόν παρενέργειες αυτών των φαρμάκων, ιδιαίτερα αν χορηγηθούν σε υπερδοσολογία, λόγω του μικρού μεγέθους των παιδιών και ότι αυτά τα φάρμακα θα πρέπει να μην επιλέγονται για παιδιά κάτω των 2 ετών.
4. Χρειάζεται να ανησυχήσω αν έχω ήδη δώσει στο παιδί μου ένα από αυτά τα φάρμακα;
Υπό την προϋπόθεση ότι του έχετε χορηγήσει την σωστή δόση, όπως αυτή αναγράφεται στην ετικέτα, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.
Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν παιδίατρο.
5. Τι πρέπει να κάνουμε όταν ένα παιδί έχει βήχα ή κρυολόγημα;
Και τα δύο συνήθως υποχωρούν από μόνα τους.
Απλά μέτρα, όπως:
-η καλή ενυδάτωση του παιδιού και,
-η ξεκούραση θα βοηθήσουν.
Η παρακεταμόλη, ή η ιβουπροφαίνη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να μειώσει τον πυρετό του παιδιού σας.
Για τα μωρά, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν δυσκολία στην σίτιση, ρινικές σταγόνες φυσιολογικού ορού μπορούν α βοηθήσουν σε πιο αποτελεσματικές ρινικές εκκρίσεις.
Εάν το παιδί σας είναι πάνω από την ηλικία του ενός έτους, ένα ζεστό ρόφημα (π.χ. τσάι) με λεμόνι και μέλι μπορεί να βοηθήσει με τον βήχα.
Εάν το παιδί σας δεν έχει βελτιωθεί μετά από 5 ημέρες, επικοινωνήστε με έναν παιδίατρο για συμβουλές.