Ο εκφοβισμός στο σχολείο (Bullying),παρατηρείται στις σύγχρονες κοινωνίες, όλο και πιο συχνά και σε ανησυχητικό βαθμό, τα τελευταία χρόνια.
Η Ελλάδα, όπως πολλές άλλες χώρες, βιώνει μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία σημειώνονται αλλαγές στα ιδεολογικά συστήματα, λόγω κοινωνικών και οικονομικών μεταβολών καθώς και στους θεσμούς ( οικογένεια, μετακίνηση των πληθυσμών κ.α.).
Το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού(Bullying), είναι η πλέον διαδεδομένη μορφή επιθετικής συμπεριφοράς με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, όσο και στη διαδικασία της μάθησης (Smith et al., 2002).
Σχολικός εκφοβισμός (Bullying):
Παρατηρείται όταν «ένας μαθητής υποβάλλεται κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές ενέργειες από έναν ή περισσότερους μαθητές» και υπάρχει «ανισορροπία στη δύναμη»(Olweus,1986).
«να υπάρχει πρόθεση, το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται, το παιδί στο οποίο ασκούνται οι αρνητικές πράξεις, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και βέβαια οι πράξεις αυτές έχουν αποτέλεσμα σωματική βλάβη ή συναισθηματικά προβλήματα για το θύμα» (Farrington &Ttofi, 2009).
Οι νέοι και τα παιδιά που συμμετέχουν στις πράξεις αυτές, είτε ως θύματα είτε ως θύτες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες στο χώρο του σχολείου και είναι πιθανόν να αναπτύξουν σωρεία ψυχολογικών και ψυχοσωματικών προβλημάτων.
Η βαρύτητα των επιπτώσεων του εξαρτάται από:
⦁ τις μορφές του (άμεσος ή έμμεσος),
⦁ τη διάρκεια του (βραχυπρόθεσμος ή μακροχρόνιος),
⦁ την περίοδο εκδήλωσης των επιπτώσεων και
⦁ τον ρόλο των παιδιών στο φαινόμενο( θύτης, θύμα, παρατηρητής).
Επίσης, αποτελεί ένα «ομαδικό φαινόμενο», εφόσον δεν αφορά μόνο το «θύμα» και τον «θύτη», αλλά και όλους αυτούς που τυγχάνει να είναι παρόντες σε αυτά τα περιστατικά που μπορεί να είναι όχι μόνο μαθητές, αλλά και ενήλικες όπως οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στο χώρο του σχολείου, όπως σχολικοί τροχονόμοι, εργαζόμενοι στο κυλικείο κ.α.
Ορισμένες από αυτές είναι αν το παιδί:
⦁ παραπονιέται συχνά πως νιώθει άρρωστος ή έχει εφιάλτες.
⦁ κάνει αδικαιολόγητες απουσίες
⦁ έχει απροσδόκητη μείωση της σχολικής επίδοσης
⦁ καθυστερεί να πάει στο σχολείο ή καθυστερεί να επιστρέψει στο σπίτι
⦁ συχνά τα ρούχα του είναι σκισμένα
⦁ αλλάζει δρόμους όταν πάει ή καθώς επιστρέφει από το σχολείο
⦁ χάνει συχνά τα χρήματα ή τα πράγματα του
⦁ υπάρχουν συχνές αλλαγές στη διάθεση του που επιμένουν
⦁ έχει σημάδια ή μελανιές ή κάποιες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγει να πει πώς συνέβησαν.
Είναι πολύ σημαντικό και οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν τις μορφές του εκφοβισμού του άμεσου (σωματικής ή λεκτικής βίας), και του έμμεσου εκφοβισμού (κοινωνικής απομόνωσης και αποκλεισμού από την ομάδα), προκειμένου να προβαίνουν στις κατάλληλες ενέργειες (Βασιλείου, 2005)
Κατέχοντας πολυδύναμο ρόλο στην ΠΦΥ (Baldwin,2012) είναι ο επαγγελματίας που ασχολείται με όλες τις ηλικιακές ομάδες στην οικογένεια και την κοινότητα κατά τη διαδικασία προαγωγής υγείας τους, τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής στο πλαίσιο της διασφάλισης της δημόσιας υγείας και της μείωσης των ανισοτήτων στην υγεία.(Hemingway, 2012; Cowley, 2010a; Sakellari, 2012).
Οι δράσεις αγωγής υγείας χωρίζονται σε δύο επίπεδα:
-ομάδα συνομηλίκων.
Που μπορώ να αναφέρω περιστατικά σχολικής βίας και εκφοβισμού;
Συνήγορος του Παιδιού, http://www.0-18.gr/.
Αποστολή του είναι η προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων κάθε προσώπου που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του.
⦁ Στον Συνήγορο μπορεί να απευθυνθεί κάποιο παιδί (ή οι γονείς του), αν θεωρεί ότι παραβιάζονται τα δικαιώματά του, προκειμένου να ρωτήσει τί μπορεί να κάνει, να πάρει συμβουλές
⦁ Για να καταγγείλει κάποιος ένα συγκεκριμένο περιστατικό παραβίασης δικαιωμάτων, πρέπει να υποβάλει αναφορά
⦁ Τηλ: 213 1306703,- 213 1306605
URL: www.0-18.gr
⦁ Γραμματεία Δικαιωμάτων του Παιδιού e-mail cr@synigoros.gr