Η απιστία και το «τρίτο» πρόσωπο είναι κάτι που κανείς δεν θέλει να ζήσει μέσα στη σχέση του. Όμως πότε είναι πιο πιθανό να συμβεί;
Καθ’ όλη τη διάρκεια οποιασδήποτε σχέσης, υπάρχουν τέσσερα βασικά γεγονότα που μπορούν να “πυροδοτήσουν” την απιστία. Αυτά είναι:
1. Όταν κλείνει ένας χρόνος έγγαμου βίου
Αυτό είναι γενικά μια στιγμή κατά την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φαντάζονται ότι το ενδεχόμενο της απιστίας είναι τόσο μεγάλο. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι που γίνεται πιο πιθανό, αφού είναι λιγότερο πιθανό να… ανιχνευθεί.
Μετά τον πρώτο χρόνο του γάμου, ο ενθουσιασμός τελειώνει και έρχεται η ρουτίνα. Η ένταση του έpωτα (και του σeξ) υποχωρεί και αυτό αφήνει ένα κενό στην σχέση. Έτσι οι δύο σύντροφοι ψάχνουν πάλι να βρουν αυτό τον ενθουσιασμό, συνήθως σε κάποιο νέο φλερτ.
Οι εξωσυζυγικές σχέσεις που ξεκινούν αμέσως μετά το πρώτο έτος του γάμου σχεδόν ποτέ δεν… ανιχνεύονται και είναι συνήθως πολύ περαστικές. Δεν υπάρχει πραγματικό συναισθηματικό δέσιμο με το τρίτο πρόσωπο και ο/η σύζυγος που κάνει την απιστία μπορεί να εξακολουθεί να αγαπάει βαθιά το έτερον ήμισυ. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, μετά την πρώτη απιστία, έστω και μικρή, οι πιθανότητες να συμβεί ξανά αργότερα στη σχέση έχουν αυξηθεί σημαντικά.
2. Αφότου γεννηθεί το πρώτο παιδί
Αυτό το γεγονός μπορεί μερικές φορές να αναμιχθεί με το προηγούμενο σενάριο, όπως πολλά ζευγάρια μπορεί να αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί μετά το πρώτο έτος γάμου.
Ένα παιδί αλλάζει μια σχέση όπως και αν το δείτε. Και το πρώτο παιδί είναι πάντα πιο “τραυματική” εμπειρία για την ίδια τη σχέση από τα επόμενα παιδιά. Φέρνει πρωτόγνωρο στρες, κούραση και την υποχρέωση να αφιερώσετε όλη σας την προσοχή σε κάποιο άλλο πρόσωπο πέρα από τον σύζυγο ή τη σύζυγό σας.
Και εδώ είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στα πρώτα δύο “σενάρια” απιστίας: Ενώ η απιστία μετά το πρώτο έτος γάμου προκαλείται από τα συναισθήματα του κάθε ενός εταίρου προς τον εαυτό του/της (αναζήτηση τους “ενθουσιασμού”), οι εξωσυζυγικές σχέσεις μετά το πρώτο παιδί προκαλούνται από τα αισθήματα του ενός προς τον άλλο (παράπονα στην σχέση).
3. Από το 5ο έως το 7ο έτος έγγαμου βίου
Αυτό δεν σημαίνει ότι ακριβώς στα 7 χρόνια γάμου, ο/η σύζυγος θα κάνει μια σχέση εκτός γάμου, αλλά γενικώς κάπου εκεί μπορεί να το σκεφτεί σοβαρά. Αυτό οφείλεται στην φυσιολογική εξέλιξη μιας σχέσης και την επίτευξη των στόχων που είχαν τεθεί. Ένα ζευγάρι παντρεύεται, κάνει παιδιά, αγοράζει ένα σπίτι και να καθορίζει τη σταδιοδρομία του. Έτσι, τι έχει απομείνει τώρα; Να κάνει το ίδιο πράγμα μέρα με τη μέρα για το υπόλοιπο της ζωής του; Να γεράσουν μαζί μέσα στην ρουτίνα; Η προσμονή και τα όνειρα για άλλα πράγματα και όνειρα έχει παρέλθει.
Αυτό το “σενάριο” είναι το πιο σύνηθες. Άνδρας και γυναίκα αναζητούν οτιδήποτε για να προσθέσουν κάποια “συγκίνηση” στην καθημερινότητά τους. Αλλά η βιασύνη από αυτές τις εύκολες λύσεις είναι βραχύβια και γλυκόπικρη, στην καλύτερη περίπτωση.
Οι παράνομες σχέσεις που συμβαίνουν σε αυτό το στάδιο της σχέσης είναι συχνά οι πιο επιζήμιες. Είναι και μεγαλύτερη η πιθανότητα να αναπτυχθούν έντονα συναισθήματα και δέσιμο με το “τρίτο” πρόσωπο. Οι σχέσεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνήθως διαρκούν και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
4. Μέση ηλικία
Επίσης γνωστό ως “κρίση της μέσης ηλικίας”. Είναι η εποχή που τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι. Στο σημείο αυτό, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αρχίζουν να αμφισβητούν το μέλλον τους. Στην ουσία επιστρέφουν πίσω εκεί που ξεκίνησαν ως ζευγάρι που ζει μαζί χωρίς παιδιά να φροντίζει. Μόνο που τώρα έχουν περάσει περίπου 20 χρόνια εμπειρίας με τον άλλον. Αυτό γεννά την ερώτηση αν υπάρχει νόημα στο να περάσουν άλλα είκοσι και πλέον χρόνια με το ίδιο άτομο.
Αυτή η… δεύτερη παιδική ηλικία φέρνει αξιοσημείωτες αλλαγές τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Ένας άντρας μπορεί να αγοράσει ένα σπορ αυτοκίνητο, μια γυναίκα μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη για ένα νέο νεανικό χτένισμα. Και οι δύο μπορούν να ξεκινήσουν την άσκηση ή να κάνουν συνεχώς νέες αγορές για το σπίτι. Όποια και αν είναι τα “συμπτώματα”, δεν σκέφτονται συνήθως ο ένας το όφελος του άλλου, αλλά μόνο του εαυτού τους.