Πρόσφατες μελέτες προσπαθούν να αποσαφηνίσουν τη διάρκεια της ανοσίας μετά τη λοίμωξη OCIVD-19.
Ανάμεσα στα αντισώματα που παράγονται, ιδιαίτερο ρόλο στην εξουδετέρωση του ιού παίζουν τα αντισώματα έναντι της περιοχής RBD, (receptor-binding protein) της πρωτεΐνης ακίδας (spike)του ιού.
Τον Ιούλιο του 2020 οργανώθηκε στις ΗΠΑ μία μελέτη σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, οι οποίοι υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, με στόχο την παρακολούθηση του τίτλου των αντισωμάτων έναντι του RBD.
Οι ασθενείς αυτοί αποτελούν πληθυσμό ιδιαίτερα ευάλωτο στη σοβαρή λοίμωξη COVID-19, καθώς συνήθως είναι ηλικιωμένοι και έχουν συννοσηρότητες.
Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης, Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα δεδομένα που δημοσιεύτηκαν (https://www.acpjournals.org/doi/10.7326/M21-0256).
Σε σύνολο 2215 ασθενών που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση και νόσησαν με λοίμωξη COVID-19 έως τον Ιούλιο του 2020, ο τίτλος των IgG αντισωμάτων έναντι του RBD (receptor-bindingprotein), ήταν κάτω από το όριο της μέτρησης (<1) για:
-το 9% των ασθενών,
-χαμηλός (1-5) για το 18%,
-μέτριος (5-10) για το 13%, και,
-υψηλός (>10) για το 60% των ασθενών.
Η μακροχρόνια παρακολούθηση έδειξε σταθερή αλλά μικρή συνεχόμενη πτώση του τίτλου.
Από όσους είχαν χαμηλό τίτλο αντισωμάτων το 22% κατέληξε σε μη μετρήσιμο τίτλο, ενώ μόλις το 0,7% όσων είχαν μέτριο και υψηλό τίτλο κατέληξε σε μη μετρήσιμο τίτλο.
Δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες στις μέσες τιμές αντισωμάτων:
– οι ασθενείς >80 ετών είχαν μεγαλύτερες τιμές αντισωμάτων τον Ιούλιο του 2020 σε σχέση με όσους ήταν 18 έως 44 ετών (μέση τιμή 16 έναντι 12), ενώ,
–μεγαλύτερο τίτλο επίσης εμφάνισαν όσοι έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη, σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Στην πτωτική πορεία των αντισωμάτων δεν φαίνεται να παίζει ρόλο η ηλικία, η εθνικότητα ή ο σακχαρώδης διαβήτης, παρά μόνο ο αρχικός τίτλος αντισωμάτων.
Συνοψίζοντας τα δεδομένα της μελέτης, υποστηρίζουν την παραμονή των αντισωμάτων για τουλάχιστον 6 μήνες σε >90% των ασθενών που μελετήθηκαν, χωρίς όμως ισχυρά δεδομένα να υποστηρίξουν την δημιουργία «plateau» στον τίτλο των αντισωμάτων, αλλά μία αργή αλλά σταθερή πτώση τους.
Η αντισωματική απάντηση στις υποομάδες με διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος δεν φάνηκε, σε αυτό τον πληθυσμό, να διαρκεί λιγότερο.