Ορισμένα αντιυπερτασικά φάρμακα, ιδιαίτερα τα διουρητικά, συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο νόσου Alzheimer, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας μελέτης.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η χρήση οποιουδήποτε αντιυπερτασικού φαρμάκου συνδέεται με:
-18% μειωμένο κίνδυνο νόσου Alzheimer,
-22% μείωση στα σωμάτια Lewy και,
-40% μείωση στα επίπεδα της πρωτεΐνης TDP-43, η οποία έχει συνδεθεί με διάφορες νευροεκφυλιστικές νόσους.
Η σύνδεση αυτή ήταν ιδιαίτερα εμφανής στα διουρητικά φάρμακα.
Οι επιστήμονες υποστήριξαν ότι αυτή τη στιγμή είναι, προφανώς, πολύ νωρίς για να συστήσουμε διουρητικά για την πρόληψη της νευροπαθολογίας του εγκεφάλου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο 146ο ετήσιο συνέδριο του American Neurological Association, το οποίο διεξήχθη διαδικτυακά φέτος.
Δεδομένα από Νεκροψίες
Στην έρευνα εξετάστηκαν 3.315 ασθενείς που δώρισαν τον εγκέφαλό τους στην έρευνα.
Το National Alzheimer’s Coordinating Center των ΗΠΑ έχει μία βάση δεδομένων που περιέχει πληροφορίες για 32 κέντρα έρευνας για τη νόσο Alzheimer στις ΗΠΑ.
Οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη είχαν επισκεφθεί ένα από αυτά τα κέντρα τουλάχιστον 1 φορά στο διάστημα των 4 ετών πριν το θάνατό τους.
Κάθε ασθενής είχε κάνει επίσης μέτρηση της αρτηριακής πίεσης στα κέντρα αυτά.
Η μέση ηλικία των εθελοντών ήταν:
-τα 81.7 χρόνια, ενώ,
-το 44.4% ήταν γυναίκες.
-Το 57% είχαν πτυχίο πανεπιστημίου, ενώ,
-το 84.7% είχαν έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών.
Ως υπέρταση θεωρήθηκε η συστολική πίεση πάνω από 130mmHg ή η διαστολική πάνω από 80mmHg.
Διάφορα αντιυπερταστικά φάρμακα που εξετάστηκαν στη μελέτη ήταν:
-οι αντιαδρενεργικοί παράγοντες,
-οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης,
-οι αποκλειστές του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ,
-οι β αποκλειστές,
-οι αποκλειστές διαύλων ασβεστίου,
-τα διουρητικά,
-τα αγγειοδιασταλτικά και ,
-ορισμένες συνδυαστικές θεραπείες.
Στα πλαίσια της μελέτης τους οι επιστήμονες εξέτασαν διάφορες νευροπαθολογίες.
Εκτός από τη νόσο Alzheimer, για την οποία χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες τα επίπεδα του β αμυλοειδούς, της πρωτεΐνης ταυ, των σωματίων Lewy και της πρωτεΐνης TDP-43, οι επιστήμονες εξέτασαν επίσης τον κίνδυνο:
-αθηροσκλήρωσης,
-αρτηριοσκλήρωσης,
-αμυλοειδικής αγγειοπάθειας του εγκεφάλου,
-μετωποκροταφικής εκφύλισης και,
-σκλήρυνσης του ιπποκάμπου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η χρήση οποιουδήποτε αντιυπερτασικού φαρμάκου συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο νόσου Alzheimer, καθώς και άνοιας με σωμάτια Lewy.
Τα επίπεδα της TDP-43 ήταν επίσης μειωμένα σε αυτούς που έπαιρναν αντιυπερτασικά φάρμακα.
Μία άλλη παρατήρηση της έρευνας ήταν ότι η συστολική υπέρταση συνδέεται με 28% αυξημένο κίνδυνο νόσου Azheimer.
Διαφορές των Αντιυπερτασικών Φαρμάκων
Τα παραπάνω αποτελέσματα παρουσίαζαν διαφοροποιήσεις για την κάθε κατηγορία αντιυπερτασικών φαρμάκων.
Συγκεκριμένα:
-οι αποκλειστές του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ συνδέθηκαν με 40% μειωμένο κίνδυνο μετωποκροταφικής εκφύλισης, ενώ,
-τα διουρητικά περιόριζαν κατά 36% τον κίνδυνο νόσου Alzheimer και,
-κατά 32% τον κίνδυνο σκλήρυνσης του ιπποκάμπου.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, τα διουρητικά φαίνεται ότι είναι τα φάρμακα που προσφέρουν τα περισσότερα οφέλη.
Από τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται ότι η σύνδεση που παρατηρήθηκε αφορά τα φάρμακα και όχι τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.
Μία θεωρία που μπορεί πιθανώς να εξηγήσει τη σύνδεση των αντιυπερτασικών φαρμάκων με την παθολογία του εγκεφάλου είναι, ότι τα φάρμακα διατηρούν την αρτηριακή πίεση εντός φυσιολογικών ορίων.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα αγγεία, ενώ η εξαιρετικά χαμηλή μπορεί να περιορίσει την οξυγόνωση των ιστών.
Μία άλλη θεωρία είναι ότι τα αντιυπερτασικά φάρμακα επηρεάζουν άμεσα τους μηχανισμούς του νευροεκφυλισμού, όπως για παράδειγμα αυτόν του APOE που έχει συνδεθεί με τη νόσο Alzheimer.
Στις επόμενες μελέτες τους οι επιστήμονες θα κάνουν νέες αναλύσεις λαμβάνοντας υπόψη αν οι ασθενείς έχουν παθολογικά γονίδια APOE ή όχι.
Θα εξετάσουν επίσης το αίτιο θανάτου του κάθε εθελοντή.
Ένας περιορισμός της έρευνας ήταν ότι οι επιστήμονες δεν γνώριζαν για πόσο καιρό έπαιρναν τα αντιυπερτασικά φάρμακα οι ασθενείς ούτε για ποια ένδειξη.
Σε κάθε περίπτωση, οι συγγραφείς τόνισαν ότι οι παρατηρήσεις τους είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τον κάθε γιατρό, καθώς δείχνουν ότι τα αντιυπερτασικά φάρμακα μπορούν να περιορίσουν τον κίνδυνο αρκετών νευροεκφυλιστικών νόσων.