Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε πρόσφατα σχέδια για πρόστιμα σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω που αρνούνται το εμβόλιο κατά του COVID. Μηνιαίο πρόστιμο 100 ευρώ (85 £) θα επιβληθεί από τις 16 Ιανουαρίου.
Αντιμέτωπες με την αύξηση του COVID σε ορισμένες περιοχές και την ξαφνική εμφάνιση μιας νέας παραλλαγής ανησυχίας (omicron), ένας
-Από την αύξηση της απαίτησης για ενισχυτικές δόσεις,
-έως υποχρεωτικά εμβόλια για ορισμένα επαγγέλματα και επιχειρήσεις και μερικές φορές το ευρύτερο κοινό.
Μεταξύ των πρώτων χωρών που επέβαλαν υποχρεωτικότητα στους εβολιασμούς ήταν η Ινδονησία , η Μικρονησία και το Τουρκμενιστάν.
Πιο πρόσφατα, η Αυστρία εισήγαγε υποχρεωτικό εμβολιασμό ως απάντηση στα αυξανόμενα κρούσματα COVID, ενώ η Γερμανία εξετάζει μια παρόμοια κίνηση .
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που οι κυβερνήσεις καθιστούν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό για να αυξήσουν την πρόσληψη.
Η εξέταση των προηγούμενων εντολών (πριν από τον COVID) μπορεί να προσφέρει περαιτέρω πληροφορίες για την τρέχουσα κατάσταση.
“Η συνάδελφός μου Tatjana Marks και εγώ πρόσφατα αναθεωρήσαμε τις υποχρεωτικές πολιτικές εμβολιασμού σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στα παιδικά εμβόλια.
Διαπιστώσαμε ότι πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης επέβαλαν υποχρεωτικό εμβολιασμό τον 19ο αιώνα ( κατά της ευλογιάς , και συχνά συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων) και πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης τον επέβαλαν κατά τη σοβιετική εποχή“, αναφέρει η Λέκτορας Πανεπιστημιακής Έρευνας, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Για την Ευρώπη, η πρώιμη εισαγωγή αυτών των εντολών αντιμετωπίστηκε με ταχεία ώθηση από αντιεμβολιαστικές ενώσεις που τις θεώρησαν ως καταπάτηση του κράτους στην ιδιωτική σφαίρα.
Οι υγειονομικές αρχές και οι κυβερνήσεις που ξεκίνησαν αυτές τις εντολές εμβολίων αργότερα άλλαξαν τρόπο, προτιμώντας να καλλιεργήσουν την αμοιβαία εμπιστοσύνη και ευθύνη με τους πολίτες για την υγεία τους και να προστατεύσουν τους άλλους.
Σε πιο πρόσφατους χρόνους, όταν επιβλήθηκαν εντολές, προέκυψαν κυρίως ως αντίδραση στο ότι τα ποσοστά εμβολιασμού δεν ήταν αρκετά υψηλά, ώστε να εμποδίσουν την εμφάνιση επιδημιών.
Τρέχουσες εντολές εμβολίων
Τα τελευταία χρόνια, οι εντολές εμβολίων εισήχθησαν στην Ευρώπη μετά τα κρούσματα παιδικών ασθενειών – ιδιαίτερα της ιλαράς.
Αυτές ήταν:
-η παράταση των τρεχουσών εντολών (Γαλλία),
-η αποσαφήνιση των υφιστάμενων εντολών (Ιταλία) ή,
-η εισαγωγή μιας νέας εντολής (η Γερμανία, η οποία αφορούσε μόνο την ιλαρά).
Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για ταξιδιώτες και ορισμένα επαγγέλματα ήταν επίσης συνηθισμένος σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.
“Αυτό που είναι ασυνήθιστο είναι οι εντολές εμβολιασμού για ενήλικες, κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας“, επισημαίνουν οι ερευνητές.
Η Σαμόα είναι μια εξαίρεση σε αυτό.
Το 2019, η νησιωτική χώρα της Πολυνησίας εισήγαγε υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά της ιλαράς για ολόκληρο τον πληθυσμό κατά τη διάρκεια κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ο οποίος υπέστη χιλιάδες περιπτώσεις και περισσότερους από 80 θανάτους από μια ασθένεια που μπορούσε να προληφθεί, πολλοί εκ των οποίων ήταν παιδιά.
Πρόκειται για έναν μικρό πληθυσμό μόνο περίπου 200.000 ατόμων.
Η εντολή υποχρεωτικού εμβολιασμού είχε ως αποτέλεσμα να εμβολιαστεί σχεδόν όλος ο πληθυσμός και η επιδημία τελικά σταμάτησε.
Δυστυχώς, ένας από τους αρχικούς λόγους για το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού στη χώρα προέκυψε από ένα λάθος με την προετοιμασία ενός εμβολίου για δύο παιδιά που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατό τους.
Αυτό το περιστατικό δείχνει πόσο γρήγορα μπορεί να χτυπηθεί η εμπιστοσύνη εάν οι υπηρεσίες εμβολιασμού δεν είναι στα πρότυπα.
Οι πρόσφατες εντολές εμβολίων στην Ευρώπη τέθηκαν σε ισχύ λόγω της πτώσης των ποσοστών εμβολιασμού και της αύξησης των εστιών από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβολιασμό – ιδιαίτερα την ιλαρά.
Η Γαλλία κατέστησε υποχρεωτικά όλα τα συνιστώμενα εμβόλια το 2017, με πρόστιμα και πιθανές ποινές φυλάκισης για όσους δεν συμμορφώθηκαν.
Αυτό το γεγονός αφορούσε τρία υποχρεωτικά εμβόλια.
Ο λόγος για τον οποίο έγινε αυτό ήταν ότι οι γονείς θεωρούσαν ότι τα συνιστώμενα εμβόλια δεν ήταν τόσο σημαντικά όσο τα υποχρεωτικά και έτσι έτειναν να τα αποφεύγουν.
Η Γερμανία κατέστησε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό κατά της ιλαράς για τη φοίτηση στο σχολείο και στον παιδικό σταθμό (αξίζει να σημειωθεί ότι είναι παράνομο να πηγαίνουν παιδιά στο σπίτι στη Γερμανία), καθώς και σε άλλους δημόσιους χώρους, όπως καταφύγια προσφύγων και κλινικές.
Η Ιταλία, η οποία είχε ιστορικό μη αυστηρής επιβολής των εντολών εμβολιασμού, είχε υποχρεωτικό εμβολιασμό για τέσσερις ασθένειες, αλλά τα πρόστιμα για μη συμμόρφωση επιβάλλονταν σπάνια.
Το 2017, η Ιταλία κατέστησε υποχρεωτικά έξι επιπλέον εμβόλια για ανηλίκους στην προσχολική φοίτηση, με τους γονείς που δεν συμμορφώθηκαν να επιβάλλονται πρόστιμα ή να απαγορεύεται η είσοδος στα παιδιά τους στο νηπιαγωγείο.
Οι “εντολές” αυξάνουν τους εμβολιασμούς
Από την εισαγωγή του υποχρεωτικού εμβολιασμού, τα ποσοστά κάλυψης έχουν αυξηθεί στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία .
Ωστόσο, η αξιολόγηση της επιτυχίας εξαρτάται από το εάν μια χώρα μπορεί να εισαγάγει αυτές τις πολιτικές εξαρχής, χωρίς αντίθεση.
Η Ουκρανία είχε μια ατυχή εμπειρία με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, ως χώρα που είχε τα μεγαλύτερα κρούσματα ιλαράς στην Ευρώπη.
Σαράντα έξι χιλιάδες άνθρωποι προσβλήθηκαν από ιλαρά και ερυθρά το 2005 και το 2006.
Ως αποτέλεσμα, το Υπουργείο Υγείας εισήγαγε υποχρεωτικά εμβόλια για την ιλαρά και την ερυθρά.
Αλλά η αρνητική προσοχή των μέσων ενημέρωσης και η διαμάχη σχετικά με τις υποτιθέμενες παρενέργειες τερμάτισαν την εκστρατεία.
Αν και δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος για να κριθούν πλήρως τα ποσοστά επιτυχίας, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός τείνει να βελτιώνει την πρόσληψη.
Αυτές οι βελτιώσεις είναι συνήθως μόνο μικρά ποσοστά, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι εμβολιάζονται εθελοντικά.
Ωστόσο, είναι μικρές πτώσεις στην κάλυψη που οδηγούν σε ευάλωτες ομάδες ανθρώπων να κάνουν πραγματικότητα την απειλή των εστιών.
Η απαίτηση « pass sanitaire » στη Γαλλία επέτρεπε μόνο στους πλήρως εμβολιασμένους ή σε όσους είχαν αρνητικό τεστ να αποκτήσουν πρόσβαση σε δημόσιους χώρους.
Τα εκατομμύρια που έκαναν κράτηση αμέσως μετά την ανακοίνωση ήταν μια ισχυρή ένδειξη του πόσο αποτελεσματική θα μπορούσε να είναι μια εντολή εμβολίου για την επιτάχυνση της πρόσληψης κατά τη διάρκεια μιας εστίας.
Και η ταχύτητα είναι η ουσία.
Υπάρχουν, φυσικά, πιθανά μειονεκτήματα στον υποχρεωτικό εμβολιασμό για την περαιτέρω πόλωση της κοινωνίας και την παραμέληση άλλων μέσων για την αύξηση του εμβολιασμού – όπως οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης.
Οι ανησυχίες για τις αντιδράσεις και την κατάρρευση της εμπιστοσύνης και της ευθύνης για την υγεία μεταξύ των κρατών και των πολιτών τους, είναι ένας άλλος λόγος για να είμαστε προσεκτικοί.
Αλλά, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όταν είναι γνωστό ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός βελτιώνει την πρόσληψη, οι χώρες μπορούν να έχουν ελάχιστη επιλογή.
