Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να αναγνωριστεί επίσημα, αλλά η απώλεια της όσφρησης τελικά έγινε γνωστό ότι είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του COVID-19.
Είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένο ότι ο COVID-19 έχει μοναδική επίδραση στους υποδοχείς οσμής και περίπου το 10% αυτών που χάνουν τη μυρωδιά τους εξακολουθούν να αναφέρουν προβλήματα με τη μυρωδιά και τη γεύση έξι μήνες αργότερα.
Τα αποτελέσματα αυτού μπορεί να είναι βαθιά.
Θέλαμε να τεκμηριώσουμε πώς ήταν να ζούμε με μακροχρόνια προβλήματα οσμής και γεύσης, και αυτό το πετύχαμε δουλεύοντας με το φιλανθρωπικό ίδρυμα απώλειας μυρωδιάς AbScent , το οποίο έχει μια online ομάδα υποστήριξης για άτομα με προβλήματα μυρωδιάς μετά τον COVID.
Μιλώντας σε άτομα αυτής της ομάδας, μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα των ευρύτερων επιπτώσεων της διαταραγμένης μυρωδιάς μετά τον COVID-19.
Κατά τη διεξαγωγή της έρευνάς μας, πάνω από 9.000 άτομα είχαν ενταχθεί στην ομάδα.
Κάθε μέρα κάναμε νέους απολογισμούς για την καταστροφική επίδραση της αισθητηριακής αλλαγής.
Αρχίσαμε να δημοσιεύουμε ερωτήσεις για να έχουμε καλύτερη αίσθηση του τι συμβαίνει και η απάντηση ήταν συντριπτική.
Οι άνθρωποι ήθελαν πραγματικά να ακουστούν οι εμπειρίες τους.
Με τη συγκατάθεση των συμμετεχόντων, αρχίσαμε να αναλύουμε τις απαντήσεις τους.
Εκτελέσαμε κάθε θέμα που εντοπίσαμε μετά την ομάδα και τους οδηγήσαμε να σχολιάσουν την ερευνητική μας εργασία πριν την οριστικοποιήσουμε.
Θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι λέγαμε σωστά τις ιστορίες τους.
Να τι διαπιστώσαμε:
Το τέλος της ικανοποίησης από το φαγητό
“Ήταν δύσκολο για τους κοντινούς μου ανθρώπους να καταλάβουν τη σοβαρότητα της απώλειας και πώς επηρέασε τη ζωή μου“.
Πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, ας ορίσουμε μερικούς βασικούς όρους.
Η ανοσμία είναι ολική απώλεια όσφρησης.
Η παροσμία είναι εκεί όπου οι φυσιολογικές μυρωδιές παραμορφώνονται, συνήθως δυσάρεστα.
Η γεύση είναι αυτό που συλλέγεται από τους υποδοχείς στη γλώσσα.
Η γεύση είναι η συνολική αισθητηριακή εμπειρία του φαγητού, στην οποία η μυρωδιά είναι ο κύριος συντελεστής, αλλά εμπλέκονται και οι άλλες αισθήσεις.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν η γεύση (γλώσσα) σας είναι καλή, η απώλεια της όσφρησης θα επηρεάσει σοβαρά τη γεύση.
Το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση ήταν το πόσο απρόβλεπτη και αποπροσανατολιστική θα μπορούσε να είναι η εμπειρία της αισθητηριακής απώλειας.
Για μερικούς, τα αποτελέσματα ήταν απόλυτα:
“Ήταν σαν διακόπτης φώτων: από 100% σε 0% σε λίγες ώρες… Χωρίς παραμορφωμένες μυρωδιές, χωρίς οσμή, τίποτα.
Είναι σαν να μου έκλεισε η μύτη“.
Για άλλους, τα πράγματα ήταν πιο ρευστά.
Η ανοσμία μπορεί να μεταλλαχθεί σε παροσμία.
Το φαγητό που ήταν ευχαρίστηση, μια μέρα θα μπορούσε να γίνει αηδιαστικό την άλλη.
Αυτή η «αφήγηση χάους» – όπως την αποκαλούν οι κοινωνιολόγοι – σήμαινε ότι η απώλεια της όσφρησης ήταν πολύ δύσκολο να ζήσει κανείς, πόσο μάλλον να διαχειριστεί.
Μια κατάσταση στην οποία δεν υπήρχε έλεγχος.
Η επίδραση στην όρεξη ήταν επίσης απρόβλεπτη.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι άνθρωποι είχαν πρόβλημα με το φαγητό – ιδιαίτερα όταν οι φυσιολογικές μυρωδιές παραμορφώνονταν.
Μερικοί δυσκολεύονταν πραγματικά, ανέφεραν υποσιτισμό και σοβαρή απώλεια βάρους.
Λιγότερο προφανώς, μερικοί άνθρωποι ανέφεραν αύξηση βάρους.
Αυτά ήταν συνήθως άτομα με ανοσμία, τα οποία «κυνηγούσαν τη γεύση» αφού έχασαν την όσφρησή τους.
Αυτό μπορείτε να το καταλάβετε εάν συνειδητοποιήσετε τη διάκριση μεταξύ επιθυμίας και συμπάθειας σε αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν κύκλο ευχαρίστησης .
Το να θέλεις είναι εκεί που κυνηγάς αυτό που πρόκειται να καταναλώσεις.
Το να σου αρέσει είναι όταν το έχεις και το απολαμβάνεις.
Στην ανοσμία, αυτό το γευστικό μέρος δεν είναι πλέον εκεί, αλλά αυτό δεν σταματά τις επιθυμίες:
“Λείπει η ικανοποίηση από το φαγητό και βλέπω τον εαυτό μου να τρώει περισσότερο για να προσπαθήσω να αποκτήσω αυτό το ικανοποιημένο συναίσθημα … Παίρνω βάρος λόγω μιας συνεχούς επιθυμίας να ικανοποιήσω αυτό που δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιηθεί”.
Η οικειότητα είναι ένα άρωμα
Αλλά δεν ήταν όλα μόνο για φαγητό.
Μέχρι να το χάσετε, δεν συνειδητοποιείτε πόσο απαραίτητο είναι το φαγητό για τις καθημερινές χαρές, ιδιαίτερα τις κοινωνικές απολαύσεις:
“Θρηνώ για τις χαμένες μου αισθήσεις. Όχι πια νύχτες γευσιγνωσίας κρασιού και τυριού ή κοκτέιλ τζιν με τα «κορίτσια» μου“.
Ακόμη πιο σπαρακτική ήταν η επίδραση των αισθητηριακών αλλαγών στις οικείες σχέσεις.
Υπήρχαν πολλές αναρτήσεις όπου οι άνθρωποι περιέγραφαν τη μοναξιά που δεν μπορούσαν πλέον να μυρίσουν τον σύντροφό τους ή τα παιδιά τους.
Και πάλι, μέχρι να φύγει, δεν συνειδητοποιείτε πόσο σημαντική μυρωδιά είναι η οικειότητα και η σύνδεση.
Ακόμη χειρότερη ήταν η επίδραση της παροσμίας:
“Η φυσική μυρωδιά του με έκανε να τον θέλω. τώρα με κάνει να κάνω εμετό“.
Πώς το λες στον αγαπημένο σου αυτό;
Οι σχέσεις ορισμένων ανθρώπων με τον εαυτό τους και τον κόσμο είχαν επίσης αλλάξει.
Κάποιοι χωρίς αίσθηση όσφρησης ανέφεραν ότι αισθάνονται αποστασιοποιημένοι από τον εαυτό τους και τον κόσμο.
Με την παροσμία, θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ενοχλητικό, με αηδιαστικές μυρωδιές που προκαλούνται από καθημερινές μυρωδιές, κάνοντας τον κόσμο να αισθάνεται σαν ένα επικίνδυνο και μπερδεμένο μέρος.
Για μερικούς, αυτές οι αισθητηριακές αλλαγές ήταν, ευτυχώς, προσωρινές.
Ωστόσο, μήνες αργότερα, πολλοί έχουν κολλήσει με βαθιές αισθητηριακές αλλαγές, με όλη την ταλαιπωρία που φέρνει.
Παρόλο που υπάρχουν ενδείξεις ότι η προπόνηση με μυρωδιές βοηθά στην αισθητική αποκατάσταση σε άλλες καταστάσεις, βρισκόμαστε ακόμη στα αρχικά στάδια της κατανόησης και της ανάπτυξης θεραπειών που αντιστοιχούν σε πανδημία αλλοιωμένης αίσθησης.
Σύνδεσμος για την ανάρτηση: https://theconversation.com/covid-smell-loss-can-have-profound-effects-on-your-life-from-weight-change-to-intimacy-barriers-168300?
