Σε αναβρασμό και ετοιμοπόλεμοι δηλώνουν οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών διαγνωστικών και βιοπαθολογικών εργαστηρίων μετά την απόφαση του υπουργείου Υγείας που τους αναγκάζει πλέον να πιστοποιηθούν και να αυτοαξιολογηθούν προκειμένου να πάρουν την ανάλογη έγκριση λειτουργίας από το Εθνικό Κέντρο Αξιολόγησης της Ποιότητας και Τεχνολογίας .
Η απόφαση του αρμόδιου υπουργείου αφορά περίπου 3.500 ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα τα οποία λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα, τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια, χωρίς όμως να έχουν αξιολογηθεί έως και σήμερα οι παρεχόμενες υπηρεσίες τους προς τους ασφαλισμένους. Σημειώνεται ότι η εν λόγω αξιολόγηση θα είναι απαραίτητη εφεξής για όσα διαγνωστικά κέντρα επιθυμούν να διατηρούν συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ και προφανώς με όλα τα υπόλοιπα Ταμεία Υγείας.
Κάθετα διαφωνεί με τον τρόπο αξιολόγησης ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών σημειώνοντας πως «δεν διευκρινίζεται από κανέναν και επικρατεί πλήρη άγνοια για τον απώτερο στόχο της όλης διαδικασίας, δηλαδή εάν επιδιώκεται με την ζητούμενη αξιολόγηση απλά και μόνο η βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών στους ασφαλισμένους με τον εντοπισμό τυχόν αδυναμιών κάποιων ιδιωτικών φορέων ή εάν επιδιώκεται μετά την αξιολόγηση να τεθεί ζήτημα μη συνεργασίας με τον ΕΟΠΥΥ των χαμηλότερα βαθμολογηθέντων εργαστηρίων, ή εάν πρόκειται τα εργαστήρια να κατηγοριοποιηθούν με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησης και να αμείβονται ανάλογα με τη κατηγορία που θα ανήκουν, όπως ευρέως φημολογείται.
Στα πλαίσια αυτά αναρωτηθήκαμε, εάν τα καταγραφόμενα κριτήρια με βάση τα οποία επιδιώκεται να γίνει η αξιολόγηση είναι καθαρά ποιοτικά κριτήρια. Πλην όμως, προκύπτει ότι το αρχείο – ερωτηματολόγιο, το οποίο καλούνται τα βιοπαθολογικά και ακτινοδιαγνωστικά εργαστήρια να συμπληρώσουν, συμπεριλαμβάνει συγκεχυμένα κριτήρια, αντιγραφόμενα άλλα από το ISO9001 και άλλα από το ISO 15189, τα οποία είναι αναγκαία για την εξασφάλιση του εσωτερικού ελέγχου διαχείρισης των εργαστηρίων και την ιχνηλασιμότητα λαθών, που είναι απαραίτητα καταρχήν στα μεγάλα σχήματα και όχι στα απλά ιδιωτικά εργαστήρια, που λειτουργούν με την αποκλειστική ευθύνη του ιδιώτη ιατρού. Αντίθετα, ουδεμία εφαρμογή και αποτελεσματικότητα έχουν για τον ουσιαστικό έλεγχο της ποιότητας των μικρών ιδιωτικών διαγνωστικών εργαστηρίων. Εξάλλου, τα κριτήρια του ISO15189 αφορούν μία σειρά απαιτήσεων διοικητικών και τεχνικών που εκ του νόμου (Ν. 4025/2011 άρθρο 34) είναι απαραίτητο να καλύπτονται μόνο από τα εργαστήρια επεξεργασίας βιολογικών δειγμάτων για λογαριασμό άλλων φορέων υγείας, και όχι από όλα τα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια βιολογικών υλικών».
Ριζικά αντίθετος με τον τρόπο που επιχειρείται να εφαρμοστεί η αξιολόγηση είναι και ο Πρόεδρος του Κινήματος Νέων Γιατρών Γιώργος Ελευθερίου. Όπως τονίζει «με τον τρόπο που πάει να εφαρμοσθεί είναι κατά την γνώμη μας προφανές ότι θα βγάλει εκτός αγοράς ένα πολύ μεγάλο μέρος των μικρών εργαστηρίων καθώς αυτά που ζητούν, κατά πληροφορίες, είναι ανεδαφικά και σχεδόν αδύνατον να εφαρμοσθούν από ένα μικρό εργαστήριο την στιγμή που δεν πληρώνει ο μοναδικός ασφαλιστικός οργανισμός, δηλαδή ο ΕΟΠΥΥ. Και βέβαια μπαίνουν και τα παρακάτω ερωτήματα: Γιατί δεν απαιτεί την εφαρμογή των νομοθετημένων κριτηρίων διασφάλισης ποιότητας και στα δημόσια νοσοκομειακά εργαστήρια; Γιατί δεν απαιτεί την εφαρμογή των νομοθετημένων κριτηρίων διασφάλισης ποιότητας και στα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ; Ποιοι είναι οι διαπιστευμένοι φορείς που θα υλοποιήσουν την αξιολόγηση» ;
Βάσω Καλυβιώτη