Η «βιταμίνη του ήλιου» ρυθμίζει την απορρόφηση του ασβεστίου και το φωσφόρου, διευκολύνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και είναι απαραίτητη για τη σωστή ανάπτυξη των οστών και των δοντιών αλλά και για την αυξημένη αντίσταση σε ορισμένες ασθένειες.
Πότε η λήψη συμπληρώματος βιταμίνης D κρίνεται απαραίτητη και πότε περιττή;
Το αμερικανικό Ινστιτούτο Ιατρικής (IOM) και η αμερικανική Επιχειρησιακή Ομάδα Υπηρεσιών Πρόληψης (USPSTF) μετά από επισκόπηση όλων των διαθέσιμων ερευνητικών δεδομένων που αφορούν στη βιταμίνη D και τα οφέλη της για την υγεία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε αρκετές περιπτώσεις η λήψη συμπληρώματος είναι ευεργετική.
Οι δύο οργανισμοί υποστηρίζουν ότι 600 διεθνείς μονάδες (IU) βιταμίνης D είναι αρκετές για τους περισσότερους υγιείς ενήλικες και ότι η λήψη μεγαλύτερης ποσότητας δεν αποφέρει επιπρόσθετα οφέλη για την υγεία.
Τονίζουν επίσης ότι τα οφέλη περιορίζονται στην υγεία των οστών και πως δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η συγκεκριμένη βιταμίνη προστατεύει από καρδιοπάθεια, καρκίνο, διαβήτη ή νοητική κατάπτωση, όπως έχουν καταδείξει ορισμένες μικρής έκτασης μελέτες.
Δείτε σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να αποφεύγεται:
Η υπερβολική ποσότητα βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση ασβεστίου στα ούρα και αυτό με τη σειρά του συμβάλλει στο σχηματισμό πέτρας στα νεφρά.
Η υπερβολικά μεγάλη δόση βιταμίνης D (περίπου 10.000 IU την ημέρα) μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση ασβεστίου στα αιμοφόρα αγγεία και κατ’ επέκταση να συμβάλει στη θρόμβωση και το έμφραγμα.
Το Ινστιτούτο Ιατρικής συνιστά οι υγιείς ενήλικες να μην καταναλώνουν σε καμία περίπτωση πάνω από 4.000 IU βιταμίνης D την ημέρα ώστε να αποφύγουν τις παραπάνω επιπλοκές. Επίσης, τακτικές εξετάσεις για τα επίπεδα βιταμίνης D είναι αναγκαίες μόνο για άτομα που πάσχουν από διαταραχές δυσαπορρόφησης, όπως η κοιλιοκάκη, ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη (bypass) ή άτομα με οστεοπόρωση.
Η υπερβολική ποσότητα βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση ασβεστίου στα ούρα και αυτό με τη σειρά του συμβάλλει στο σχηματισμό πέτρας στα νεφρά.