Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1) ή νεανικός διαβήτης είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα που τα τελευταία χρόνια καταγράφει ανησυχητική ετήσια αύξηση (περίπου 5%).
Οι αιτίες για την εμφάνισή του δεν είναι πλήρως γνωστές.
Η αντιμετώπιση του ΣΔτ1 περιλαμβάνει:
-χορήγηση ινσουλίνης,
-ισορροπημένη διατροφή,
-άσκηση και,
-συστηματικό έλεγχο του σακχάρου αίματος, καθώς και,
-συνεχιζόμενη εκπαίδευση & ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού και της οικογένειας.
Η σύγχρονη θεραπεία με ινσουλίνη στα παιδιά μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:
-πολλαπλές καθημερινές ενέσεις (4 ή περισσότερες ενέσεις την ημέρα), και,
-την αντλία ινσουλίνης, δηλαδή συνεχής υποδόρια έγχυση ινσουλίνης που αντικαθιστά την ανάγκη για συχνές ενέσεις παρέχοντας ταχείας δράσης ινσουλίνη 24 ώρες το 24-ωρο .
“Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας επηρέασε σημαντικά την διαχείριση του του διαβήτη.
Οι νέες συσκευές και αισθητήρες αυτομέτρησης, οι οποίοι δεν απαιτούν πλέον τρύπημα στα δάκτυλα, καθώς και οι νέες έξυπνες αντλίες ινσουλίνης έχουν πλέον γίνει διαθέσιμες, κάνοντας ευκολότερη τη ζωή των ατόμων με διαβήτη”, αναφέρει ο κ. Αμπάς Καντρέ, Επιστημονικός Συνεργάτης του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών.
Οι ψηφιακές εφαρμογές προσφέρουν ένα έξυπνο τρόπο αυτοδιαχείρισης του διαβήτη αξιοποιώντας τα συστήματα συνεχούς μέτρησης σακχάρου (CGMS) και τις αντλίες ινσουλίνης.
“Τα συστήματα συνεχούς καταγραφής του σακχάρου χωρίς τη χρήση σκαρφιστήρα που έχουμε στη διάθεσή μας έχουν αναβαθμίσει θεαματικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που παρακολουθούν σε τακτική βάση το σάκχαρό τους.
Έχοντας πλήρη εικόνα για τις διακυμάνσεις του σακχάρου αίματος (πόσο τοις εκατό του χρόνου είναι μέσα στο στόχο ή TimeInRange) βοηθάει τους επαγγελματίες υγείας και τους ίδιους ασθενείς να τροποποιούν τις δόσεις της ινσουλίνης και τις διατροφικές συνήθειες ώστε να επιτυγχάνουν την επιθυμητή ρύθμιση”, εξηγεί ο κ. Καντρέ.
Επιπλέον, είναι διαθέσιμες κάποιες εφαρμογές στα έξυπνα τηλέφωνα (Smartphones) που δίνουν τη δυνατότητα σε άλλα άτομα (π.χ γονείς) να παρακολουθούν ταυτόχρονα (realtime) τις μετρήσεις των παιδιών τους από απόσταση, γεγονός που στην περίπτωση των μικρών παιδιών μειώνει το άγχος των γονέων και τον κίνδυνο της υπογλυκαιμίας.
“Με τη χρήση των αντλιών ινσουλίνης έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε ένα προσωρινό ή εναλλακτικό βασικό ρυθμό, να χορηγήσουμε πολύ μικρές δόσεις (0,025 μονάδας) και να προσαρμόζουμε τη δόση της γευματικής ινσουλίνης ανάλογα με το είδος του φαγητού, την άσκηση και άλλων έκτακτων γεγονότων.
Οι αντλίες τελευταίας τεχνολογίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και στην Ελλάδα προσαρμόζουν αυτόματα την παροχή ινσουλίνης και διορθώνουν τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης κάθε 5 λεπτά, όλο το εικοσιτετράωρο”, σημειώνει ο κ. Καντρέ.
Πρόκειται, δηλαδή, για υβριδικό σύστημα που είναι ένα βήμα πριν από το πλήρες τεχνητό πάγκρεας.
Η επιστήμη είναι κοντά στο να αποκτήσει τεχνητό πάγκρεας
Φαίνεται ότι είμαστε αρκετά κοντά στο να αποκτήσουμε το τεχνητό πάγκρεας (πλήρη ρύθμιση χωρίς δική μας παρέμβαση) αφού υπάρχουν στον ορίζοντα δύο κατηγορίες συστημάτων υπό ανάπτυξη:
– το μονορμονικό κύκλωμα που χρησιμοποιεί ινσουλίνη και,
-το βιονικό σύστημα που χρησιμοποιεί γλυκαγόνη & ινσουλίνη.
“Συμπερασματικά, η χρήση της τεχνολογίας στη διαχείριση του διαβήτη προσφέρει ευελιξία και άνεση καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής στα άτομα με ΣΔ με λιγότερες άμεσες και μακροπρόθεσμές επιπλοκές.
Το αισιόδοξο μήνυμα για τα άτομα με ΣΔ είναι ότι η επιστήμη και η τεχνολογία προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς.
Είναι σχεδόν δεδομένο ότι στο προσεχές μέλλον θα είναι διαθέσιμο το τεχνητό πάγκρεας ίσως και μια ριζική λύση όπως η μεταμόσχευση νησιδίων παγκρέατος ή η χρήση βλαστοκυττάρων“, καταλήγει ο κ. Καντρέ.