Πολλοί γονείς θα έχετε την εμπειρία με το παιδί σας να ξυπνάει ξαφνικά τη νύχτα, να βήχει παράξενα, μπορεί και να δυσκολεύεται να αναπνεύσει.
Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζεται οξεία λαρυγγίτιδα.
Σε πολλές ξένες γλώσσες αποδίδεται με τον ηχοποίητο όρο croup που αποδίδει ακριβώς, τον αιφνίδιο βήχα με την παράξενη χροιά.
Η οξεία λαρυγγίτιδα είναι ιογενής λοίμωξη που εκδηλώνεται στη βρεφική και προσχολική ηλικία.
“Υπάρχει φλεγμονή στον λάρυγγα, περισσότερο στην περιοχή κάτω από τη γλωττίδα (φωνητικές χορδές) που λόγω του οιδήματος του τοιχώματος στενεύει ο αεραγωγός.
Εκδηλώνεται με βραχνάδα, βήχα που μοιάζει με γάβγισμα («υλακώδης»), θορυβώδη αναπνοή («σιγμός») και ενίοτε αναπνευστική δυσχέρεια“, αναφέρει ο κ. Κώστας Πρίφτης, Καθηγητής Παιδιατρικής Πνευμονολογίας και Αλλεργιολογίας, Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών.
Τα συμπτώματα εκδηλώνονται ξαφνικά, περίπου πάντα τη νύχτα.
Συνήθως προηγούνται ώρες, έως 1-2 ημέρες ήπια συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό και ίσως χαμηλός πυρετός.
Σε μερικά παιδιά τα επεισόδια υποτροπιάζουν, και οι γονείς τα αναγνωρίζουν εύκολα.
Διάγνωση
Σχεδόν πάντα, η διάγνωση είναι απλή.
“Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα και δεν χρειάζονται εξετάσεις αίματος ή ακτινογραφία. Ούτε καν ακρόαση με το στηθοσκόπιο.
Πρέπει να γίνονται οι λιγότεροι δυνατοί χειρισμοί και το παιδί να μένει ήρεμο, χωρίς να νοιώθει απειλή.
Για την ορθότητα της διάγνωσης χρειάζεται να γίνεται διάκριση ανάμεσα στον σιγμό (stridor) και τον συριγμό (wheeze)“, επισημαίνει ο κ. Πρίφτης.
Και οι δύο είναι τύποι θορυβώδους αναπνοής,
–ο πρώτος προέρχεται από το ανώτερο αναπνευστικό (π.χ. λαρυγγίτιδα, οξεία αλλεργική αντίδραση),
-ο δεύτερος από το κατώτερο (π.χ. άσθμα, βρογχιολίτιδα).
Επίσης, σημασία δίνεται στη διάρκεια και τη χροιά του βήχα.
Μπορεί να οξύς (ώρες, μέρες), ή χρόνιος (εβδομάδες).
Ο βήχας του παιδιού:
-Μπορεί να είναι ξηρός (π.χ. βρογχίτιδα),
-υγρός,
-δηλωτικός παρουσίας βρογχικών εκκρίσεων (π.χ. χρόνια βρογχίτιδα),
-ή βροντώδης, δηλωτικός μαλακών τοιχωμάτων της τραχείας και των βρόγχων.
Η λαρυγγίτιδα
Ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων η λαρυγγίτιδα ταξινομείται σε ήπια, μέτρια και σοβαρή.
“Ως ήπια χαρακτηρίζεται όταν, πλην του υλακώδους βήχα, εκδηλώνεται σιγμός περιστασιακά, ενώ μέτρια, όταν ο σιγμός είναι σταθερά παρών μαζί με ανησυχία και ευερεθιστότητα.
Σοβαρή θεωρείται όταν συνυπάρχει αναπνευστική δυσχέρεια και καταβολή ή υπνηλία.
Τις περισσότερες φορές η οξεία λαρυγγίτιδα στα παιδιά είναι σύντομης διάρκειας και αυτοϊάται“, εξηγεί ο κ. Πρίφτης.
Όταν είναι ήπιας έντασης μπορεί να αντιμετωπισθεί στο σπίτι.
-Το παιδί θα πρέπει να μένει ήρεμο, χωρίς να αναστατώνεται, χωρίς τον πανικό στα πρόσωπα των γονιών του, αλλά με συμπεριφορά που εμπνέει ασφάλεια.
-Πολλές φορές βοηθά η έκθεση στον κρύο αέρα, στο παράθυρο ή στη βεράντα.
Στο μέτριο ή σοβαρό επίπεδο βαρύτητας χρειάζεται άμεση εκτίμηση από παιδίατρο.
“Να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και για στενότερη παρακολούθηση.
Χορηγείται δεξαμεθαζόνη από το στόμα ή εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή (βουδεσονίδη) με νεφελοποιητή“, λέει ο κ. Πρίφτης και στην συνέχεια αναφέρεται στην μέτρια και σοβαρή οξεία λαρυγγίτιδα:
Στη μέτρια και σοβαρή οξεία λαρυγγίτιδα, για την άμεση αντιμετώπιση του οιδήματος και της υπογλωττιδικής στένωσης, απαιτείται επιπλέον νεφελοποιημένη αδρεναλίνη που χορηγείται σε νοσοκομειακό περιβάλλον.
Σε περιπτώσεις σοβαρής, είναι απαραίτητη η εισαγωγή, καθώς ενδέχεται να χρειασθεί νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Περίπου πάντα, η πορεία είναι ομαλή.
Παρότι η αιφνίδια έναρξη και ο περίεργος βήχας τρομάζουν, οι γονείς δεν θα πρέπει να ανησυχούν.
“Πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους και να ηρεμούν τους πάσχοντες μικρούς ασθενείς μας.
Με την κατάλληλη φροντίδα και αγωγή το επεισόδιο σύντομα ξεπερνιέται“, καταλήγει ο κ. Πρίφτης.