Περίπου το 20-40% των νεογέννητων παρουσιάζει «φυσιολογικά» ίκτερο.
Εμφανίζει δηλαδή, κατά την 3η-5η ημέρα της ζωής, κίτρινο χρώμα στο δέρμα και τους σκληρούς χιτώνες των οφθαλμών, το οποίο σταδιακά εξαφανίζεται μέσα στις πρώτες εβδομάδες.
Η εμφάνιση του φυσιολογικού ίκτερου αποδίδεται σε ανωριμότητα του ήπατος, το οποίο δε μπορεί να προσλάβει και να αποβάλλει τις μεγάλες ποσότητες χολερυθρίνης που παράγονται τις πρώτες ημέρες της ζωής.
Στην περίπτωση εμφάνισης ίκτερου, συστήνεται στις μητέρες θηλάζουν το παιδί τους όσο πιο συχνά γίνεται (π.χ. ανά δύο ώρες).
Αν ο ίκτερος είναι έντονος, τότε επιλέγεται η εφαρμογή φωτοθεραπείας, δηλαδή η έκθεση του νεογνού σε ειδικό φως στο μαιευτήριο (ή σε θερμοκοιτίδα αν είναι πρόωρο).
Πολύ πιο σπάνια, αν η χολερυθρίνη ανεβεί σε πολύ υψηλά επίπεδα και υπάρχει κίνδυνος πυρηνικού ίκτερου (βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος), μπορεί να χρειαστεί να γίνει αφαιμαξομετάγγιση.
Ίκτερο παρουσιάζουν συχνά και τα νεογνά που θηλάζουν.
Ο ίκτερος σε αυτές τις περιπτώσεις διακρίνεται σε δύο τύπους:
α) Σε ίκτερο από μητρικό θηλασμό που εμφανίζεται συνήθως την 3η με 4η μέρα της ζωής και υποχωρεί αυτόματα, και,
β) σε ίκτερο από μητρικό γάλα, που εμφανίζεται μετά την 5η ημέρα ζωής.
Ο ίκτερος από μητρικό γάλα διαφέρει από τον ίκτερο από μητρικό θηλασμό, αποδίδεται σε κάποια ουσία που βρίσκεται μέσα στο γάλα ορισμένων γυναικών, δεν είναι επικίνδυνος και μπορεί να διαρκέσει έως και 3 μήνες.
Η αιτία εμφάνισης ίκτερου είναι άγνωστη, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις δε θα χρειαστεί καμιά απολύτως θεραπεία.