Στη μείωση της βαρύτητας των λοιμώξεων, από στρεπτόκοκκο, της στοματικής κοιλότητας και του φάρυγγα των παιδιών βοηθά η αφαίρεση των αμυγδαλών.
Ωστόσο, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, παρατηρήθηκε ότι μετά την επέμβαση τα συμπτώματα μειώνονται, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει ανοσοποίηση ως προς τον στρεπτόκοκκο.
Υπάρχουν περιοχές που μπορεί να προσβάλλει, όπως ο φάρυγγας ή η βάση της γλώσσας.
Για το λόγο αυτό οι Ωτορινολαρυγγολόγοι συνιστούν πως οι ενδείξεις για την αφαίρεση ή μη των αμυγδαλών πρέπει να είναι σαφείς και αυστηρές.
Βασικές ενδείξεις αφαίρεσης αμυγδαλών
Οι αμυγδαλές θεωρούνταν από τις παλιότερες γενιές ως «φίλτρο του οργανισμού», που συγκρατεί κατά κάποιο τρόπο τα βακτήρια και τους ιούς.
Η αλήθεια είναι ότι, στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του παιδιού, βοηθούν στην αντιμετώπιση και στην καταπολέμηση των βακτηρίων που προσπαθούν να εισέλθουν στον οργανισμό και να προκαλέσουν λοίμωξη.
Μετά την πάροδο των δύο ετών και εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις μπορούν να αφαιρεθούν με ασφάλεια.
Σύμφωνα με τον Χειρουργό Ωτορινολαρυγγολόγο κ. Μηνά Ν. Αρτόπουλο, Διευθυντή του Τμήματος Χειρουργικής Τραχήλου-Θυρεοειδούς της ΩΡΛ Κλινικής του ΜΗΤΕΡΑ οι κύριες ενδείξεις αφαίρεσης των αμυγδαλών είναι όταν το παιδί εμφανίζει:
–Συνεχόμενο ροχαλητό κατά τον ύπνο, σταματάει η αναπνοή του και αφυπνίζεται προσωρινά.
Στα παιδιά, ανεξαρτήτως της διάρκειάς τους, οι άπνοιες είναι παθολογικές.
Αυτές, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οφείλονται στην υπερτροφία των αμυγδαλών αλλά και στην υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) που συχνά συνυπάρχουν.
Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι, εκτός από το ροχαλητό:
– ο ανήσυχος ύπνος,
-οι εφιδρώσεις,
-η ημερήσια υπνηλία, η οποία εμφανίζεται μόνο στο 20% – 40% των περιπτώσεων και συνδυάζεται με κακή σχολική απόδοση και με απώλεια συγκέντρωσης.
Σπανιότερα, σε ηλικίες μικρότερες των 3 χρόνων μπορεί να παρατηρηθεί καθυστέρηση στην ανάπτυξη σε ποσοστό 5% – 10%,
-Σύνδρομο PFAPA.
Είναι ένας ιατρικός όρος που χαρακτηρίζει υποτροπιάζοντα επεισόδια πυρετού, διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων, πονόλαιμο και άφθες στη στοματική κοιλότητα.
Το PFAPA εμφανίζεται στην πρώιμη παιδική ηλικία, με έναρξη συνήθως πριν την ηλικία των 5 ετών,
– Λοίμωξη των αμυγδαλών (αμυγδαλίτιδα)
7 φορές το χρόνο ή 5 φορές το χρόνο για δύο συνεχόμενα χρόνια ή 3 φορές το χρόνο για τρία συνεχόμενα χρόνια.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι:
-δυσκαταποσία,
-κόκκινες και πρησμένες αμυγδαλές,
-πυρετός,
-διόγκωση των λεμφαδένων στο λαιμό,
-δυσάρεστη αναπνοή,
-ένρινη ομιλία
Εάν ο γιατρός κρίνει ότι τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι σημαντικότερα από τα οφέλη για το παιδί και πρέπει να βγάλει τις αμυγδαλές του, λόγω των παραπάνω ενδείξεων, αυτό δεν σημαίνει ότι θα στερηθεί κάτι σημαντικό για τον οργανισμό του.
Μπορεί οι αμυγδαλές και τα κρεατάκια να βοηθούν στο ανοσοποιητικό σύστημα, όμως και χωρίς αυτά το ανοσοποιητικό λειτουργεί μια χαρά.
Άλλωστε, δεν έχει παρατηρηθεί κανένα ανάλογο πρόβλημα σε παιδιά των οποίων αφαιρέθηκαν οι αμυγδαλές ή τα κρεατάκια.
Το αντίθετο μάλιστα. Με αυτό τον τρόπο απομακρύνεται από τον οργανισμό του παιδιού μια εστία φλεγμονής.
Τρόπος αφαίρεσης αμυγδαλών
«Η αμυγδαλεκτομή είναι μια επέμβαση ρουτίνας και γίνεται σήμερα με πολλούς τρόπους: ψαλίδι, διπολική διαθερμία, συνδυασμός των δύο, μέχρι ραδιοσυχνότητες και Laser» αναφέρει ο κ Αρτόπουλος και καταλήγει
«Σε κάθε περίπτωση, η μέθοδος που ο χειρουργός επιλέγει να χρησιμοποιήσει εξαρτάται αφενός από τη φύση του περιστατικού και αφετέρου από την εμπειρία του».
Στόχος πάντα θα πρέπει να είναι η ασφαλής αφαίρεση των αμυγδαλών σε όσο το δυνατό λιγότερο χειρουργικό χρόνο, άρα και λιγότερη αναισθησία, ώστε η άμεση μετεγχειρητική πορεία του παιδιού να είναι η ιδανικότερη.
Όμως ως επέμβαση μπορεί να έχει επιπλοκές, με την συχνότερη να είναι η αιμορραγία.
Η ηλικία των παιδιών για αμυγδαλεκτομή δεν αποτελεί καμία αντένδειξη και μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να υπάρχει η ένδειξη.
Συνηθέστερα όμως προτιμάται μετά την ηλικία των 3 χρόνων, εφόσον τα συμπτώματα το επιτρέψουν.
Το παιδί θα παραμείνει στο νοσοκομείο για μια ημέρα ώστε να παρακολουθείται από το εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό και να εξοικειωθούν οι γονείς-συνοδοί με τον τρόπο σίτισης που θα ακολουθήσει το παιδί για το επόμενο χρονικό διάστημα.