Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, – ακόμη και με την πανδημία- οι περισσότεροι γονείς τρέχουν προς αναζήτηση και εγγραφή του παιδιού τους στις καλύτερες και τις περισσότερες εξωσχολικές δραστηριότητες.
Ξένες γλώσσες, αθλήματα, μουσική και άλλες δραστηριότητες γεμίζουν το πρόγραμμα των παιδιών, (υπερ)φορτώνοντάς το και κρατώντας τα (υπερ)απασχολημένα.
Και πράγματι, οι εξωσχολικές δραστηριότητες διευρύνουν τους ορίζοντες των παιδιών, προωθούν την άσκηση και την εκτόνωση και συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση και την επίτευξη στόχων.
Και είναι επίσης αλήθεια ότι οι περισσότεροι γονείς έχουν καλές προθέσεις.
Ωθούν τα παιδιά τους σε δραστηριότητες επειδή θέλουν να έχουν πλήρη και ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.
Θυσιάζουν τον δικό τους χρόνο για να λάβουν τα παιδιά τους την καλύτερη εκπαίδευση, καθώς και πολλαπλά διαφορετικά ερεθίσματα με την ευχή να τα βοηθήσουν σε μετέπειτα ευκαιρίες.
«Ωστόσο, η γραμμή μεταξύ της γεμάτης με ενδιαφέροντα παιδικής ηλικίας και της υπερφορτωμένης παιδικής ηλικίας είναι δύσκολο να χαραχτεί», τονίζει η κ. Παναγιώτα Χαϊκάλη, Παιδίατρος, Επιμελήτρια Β’ Παιδιατρικής Κλινικής, Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών, προσθέτοντας:
«Η ανταγωνιστική κοινωνία στην οποία ζούμε, μας έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι όσο περισσότερα πράγματα κάνουν τα παιδιά, τόσο καλύτερα θα προετοιμαστούν για το μέλλον τους».
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο να παίξουν, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους
Όμως, τα παιδιά δεν έχουν πια χρόνο να παίξουν, να ανασάνουν, να δημιουργήσουν. Γιατί δημιουργικότητα είναι να φτιάχνεις κάτι από το τίποτα και αυτό απαιτεί χρόνο για να γίνει.
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο που να τους επιτρέπει να ανακαλύψουν τα ενδιαφέροντα τους, να εξωτερικεύσουν τον χαρακτήρα τους και να μάθουν να οργανώνουν τον χρόνο τους.
Χρειάζονται χρόνο με την οικογένεια, χρόνο για χαλάρωση, για κουβέντα, για διάβασμα, για παιχνίδια, για βόλτες, χρόνο για τον εαυτό τους.
Όταν απασχολούνται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, θυσιάζουν την ουσία για την ποικιλία.
Η υπεραπασχόληση δεν είναι συστατικό της καλής παιδικής ζωής.
Συνήθως είναι και η αφορμή για συμπτώματα άγχους, θλίψης και χρόνιας κόπωσης.
Τα παιδιά που έχουν φορτωμένο πρόγραμμα όχι μόνο είναι ευάλωτα στο στρες, αλλά συχνά χάνουν σημαντικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.
Οι γονείς θα πρέπει σιγά- σιγά να εκτιμήσουν την αξία του ποιοτικού χρόνου και των σχέσεων στη ζωή των παιδιών τους και ύστερα την ειδική ανάγκη για πλήθος δραστηριοτήτων.
Παρατηρείστε το παιδί σας εάν εμφανίζει κόπωση
Θα ωφεληθούν από το να παρατηρήσουν το παιδί τους, αν είναι κουρασμένο, αν αγχώνεται να τα προλάβει όλα, αν πηγαίνει πρόθυμα στις δραστηριότητες, αν του μένει ελεύθερος χρόνος κατά τη διάρκεια της μέρας.
Καλό θα ήταν επίσης να παρατηρήσουν τον εαυτό τους, αν δίνουν στα παιδιά τους το δικαίωμα να επιλέξουν τον αριθμό και το είδος των δραστηριοτήτων τους, αν δίνουν οι ίδιοι το παράδειγμα του υπεραπασχολημένου ενήλικα που δεν ευχαριστιέται τη ζωή, αν έρχονται σε επαφή με τα συναισθήματά τους.
Σαφώς και οι εξωσχολικές δραστηριότητες έχουν σημαντικά οφέλη, δεν είναι όμως καλό να φτάνουμε στα άκρα.
Το κλειδί είναι η ισορροπία.