Μακροπρόθεσμα οφέλη φαίνεται πως έχει η συχνή ομιλία των γονιών στα «βλαστάρια» τους όπως επίσης και η σύντομη αλλά συχνή ανάγνωση παραμυθιών, υποστηρίζουν αμερικανοί επιστήμονες.
Ερευνητές από το Πανεπιστημίο Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, αναφέρουν ότι, πέραν της συχνής ομιλίας, η 10λεπτη ανάγνωση μιας ιστοριούλας πριν από τον ύπνο, θα μπορούσε να ενισχύσει τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών, οδηγώντας σε καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και μακροπρόθεσμα σε μια καλή θέση εργασίας και σε έναν ευτυχισμένο γάμο.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν προσφέρει κάτι στα μικρά παιδιά, ως προς την καλλιέργεια και την κατανόηση της γλώσσας. Αντίθετα, τα βιβλία χάρη στην πλούσια γλώσσα που περιέχουν φαίνεται να εξάπτουν την φαντασία των παιδιών, ενώ παράλληλα ενεργοποιούν τη μνήμη τους με τρόπο ώστε να είναι σε θέση να ακολουθούν την πλοκή της ιστορίας.
«Η επίδραση της ομιλίας στα μικρά παιδιά είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να θεωρείται ισάξια με εκείνη της διατροφής» αναφέρει χαρακτηριστικά η ψυχολόγος δρ Αν Φέρναλντ.
«Οι γονείς που επιθυμούν λοιπόν το παιδί τους να πάει καλά στο σχολείο, καλά θα κάνουν να του μιλάνε πολύ όταν είναι μικρό. Η ευθύνη μας απέναντι στο παιδί μας είναι να το ταΐζουμε και να φροντίζουμε να είναι καθαρό και ασφαλές.
Νομίζω ότι πλέον υπάρχουν αρκετές επιστημονικές αποδείξεις που υποδεικνύουν ότι στη λίστα θα πρέπει να προστεθεί ακόμα κάτι: η εκμάθηση από τη βρεφική ηλικία. Πολύ προτού το παιδί αρχίσει να μιλάει, “ρουφάει” πληροφορίες σχετικές με τη γλώσσα» τονίζει η ειδικός.
Προφορικά ερεθίσματα «χτίζουν» αστραπιαία αντίληψη
Μέσα από μια σειρά μελετών σε μωρά, οι αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν μεγάλη διαφορά ως προς την ταχύτητα επεξεργασίας της γλώσσας ανάμεσα σε παιδιά των οποίων οι γονείς τούς μιλούσαν πολύ από νωρίς και σε άλλα που δεν είχαν τα ίδια προφορικά ερεθίσματα από τόσο μικρή ηλικία.
Η ταχύτητα ως προς την επεξεργασία της γλώσσας, κατά τους επιστήμονες, είναι πολύ σημαντική καθώς ενισχύει την αντίληψη και επιτρέπει στον εγκέφαλο να περνάει στην επόμενη λέξη ή στα επόμενα ερεθίσματα που ακολουθούν.
«Ουσιαστικά είναι σαν να χτίζει κανείς έναν εγκέφαλο ο οποίος δημιουργεί έννοιες, εικόνες και σκέψεις οι οποίες έχουν παρέλθει αλλά και άλλες που πρόκειται να ακολουθήσουν» λέει η δρ Φέρναλντ.
www.tovima.gr