Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών (sports hernia) είναι πάθηση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αθλητές και γενικότερα αθλούμενοι (άντρες και γυναίκες).
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση, τόσο έντονο μερικές φορές, που, στο παρελθόν έχει αναγκάσει μεγάλους αθλητές να διακόψουν την καριέρα τους.
Ας σημειωθεί δε ότι η κήλη αυτού του τύπου αποτελεί το 2 με 5 % όλων των αθλητικών τραυματισμών.
Πώς δημιουργείται;
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της πάθησης είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός, που μπορεί μεν να συμβεί σε κάθε αθλήτρια ή αθλητή, αλλά, λόγω συγκεκριμένων κινήσεων, «φαίνεται να προτιμά» ποδοσφαιριστές (πολλά σουτ) και καλαθοσφαιριστές (πολλά άλματα).
“Έτσι, έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων, το στρίψιμο και τη στροφή.
Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με τον βήχα, ή το φτέρνισμα, ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής“, αναφέρει ο Δρ. Διαμαντής Θωμάς, Διευθυντής Γενικός Χειρουργός στο Metropolitan Hospital.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
- χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου,
- ρήξης της απονεύρωσης του έξω λοξού μυός,
- διαχωρισμού του βουβωνικού συνδέσμου,
- ρήξης του κοινού καταφυτικού τένοντα,
- ρήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διερεύνηση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές απαιτεί μεγάλη εμπειρία από τον ιατρό για δύο λόγους:
-α) η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη,
-β) συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
“Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωνικού άλγους.
Για τη διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους, κηλογραφίες, μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες”, εξηγεί ο κ. Θωμάς.
Ποια είναι η θεραπεία;
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσιοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνει αλλά μπορεί να δοκιμαστεί σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης.
Ωστόσο η κατεξοχήν θεραπεία είναι επεμβατική.
Η επέμβαση, τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιείται ρομποτικά ή λαπαροσκοπικά με την τεχνική e-TEP, δηλαδή με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση, και αποτελεί ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει αυτή τη στιγμή παγκοσμίως για τη θεραπεία αυτού του προβλήματος.
Λαπαροσκοπική ή ρομποτική αντιμετώπιση της κήλης, με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση
Η εξέλιξη της ιατρικής και της τεχνολογίας έχει βοηθήσει να ξεπεραστούν με επιτυχία τα όποια προβλήματα του παρελθόντος, με αποτέλεσμα σήμερα η αποκατάσταση της κήλης ρομποτικά ή λαπαροσκοπικά με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση (e-TEP) να διαρκεί μόλις 40 με 50 λεπτά και να έχει ποσοστό επιτυχίας που ξεπερνά το 98%.
Η προσπέλαση αυτή με τη χρήση πλέγματος προσφέρει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με το ανοιχτό χειρουργείο και έχει καθιερωθεί πλέον ως μέθοδος επιλογής.
Πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών , απονευρώσεων ή μυών, με άμεση συνέπεια την ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και την ταχεία επιστροφή της αθλήτριας ή του αθλητή στους αγωνιστικούς χώρους (ταχύτατη ανάρρωση).
Αξίζει να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται από τις ίδιες τομές και για τις δύο πλευρές.
“Το σημαντικότερο όμως, είναι το γεγονός ότι η παραμονή της αθλήτριας ή του αθλητή στο νοσοκομείο περιορίζεται σε λίγες μόνο ώρες μέχρι το πολύ μία μέρα.
Το χειρουργημένο άτομο μπορεί να περπατήσει και να καθίσει την ίδια μέρα, ενώ η επιστροφή του στις καθημερινές του δραστηριότητες όπως είναι το μπάνιο, το ανέβασμα μιας σκάλας, η οδήγηση, το σήκωμα βάρους μέχρι πέντε κιλά, ακόμα και οι σεξουαλικές δραστηριότητες, γίνεται μέσα σε διάστημα τριών με πέντε ημερών“, σημειώνει ο κ. Θωμάς.
Επιπλέον, η ρομποτική ή η λαπαροσκοπική επέμβαση, εγγυώνται άριστο αισθητικό αποτέλεσμα αφού δεν υπάρχει ουλή, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν ελαχιστοποίηση των φλεγμονών, των μετεγχειρητικών λοιμώξεων και αποφυγή τραυματισμού των σπλάχνων.
Έτσι, το 95% των χειρουργημένων αθλητριών/αθλητών επανέρχεται μετά από 4-6 εβδομάδες στις κανονικές αθλητικές του δραστηριότητες, σε αντίθεση με τις περιπτώσεις ανοιχτής επέμβασης όπου το αντίστοιχο διάστημα είναι 3-4 μήνες.
Ποια είναι η καλύτερη περίοδος για την επέμβαση;
Η καλύτερη περίοδος για την αποκατάσταση της κήλης των αθλητών είναι το καλοκαίρι, καθώς η πλειοψηφία των αθλητών και περισσότερο οι ποδοσφαιριστές και οι καλαθοσφαιριστές βρίσκονται εκτός αθλητικών υποχρεώσεων.
“Επιπλέον, το γεγονός ότι η περίοδος αποθεραπείας διαρκεί εν προκειμένω μόλις 4 με 6 εβδομάδες δίνει σε κάθε αθλητή με πρόβλημα κήλης τη δυνατότητα να την αντιμετωπίσει χωρίς πίεση χρόνου”, καταλήγει ο κ. Θωμάς.