Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε-επιλέξουμε ένα πρόγραμμα διατροφής με ή χωρίς άσκηση; Μήπως επειδή το ακολουθούν οι φίλοι μας; Γιατί είναι της μόδας; Υποκρύπτει η δίαιτα-νηστεία τάχα κάποιο «μυστικό» που τόσο καιρό δεν είχαμε κατανοήσει και που θα μας επιτρέψει να χάσουμε εύκολα, γρήγορα και θεαματικά βάρος;
Δύο κύρια κριτήρια αξιολόγησης θα ξεχώριζαμε:
Σαφής απώλεια βάρους και μάλιστα σωματικού λίπους.
Οχι βλάβη της υγείας, αλλά πιθανή βελτίωσή της (χοληστερόλη, HDL, LDL, τριγλυκερίδια, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, κ.λπ.). Η βελτίωση αυτή μπορεί και να προκαλεί πνευματική εξύψωση και συναισθηματική σταθεροποίηση.
Σε αυτά θα προσέθετα και ένα τρίτο: τη διατήρηση των αποτελεσμάτων, κάτι που σχετίζεται με πιθανά πνευματικά και συναισθηματικά αποτελέσματα.
Ζητάμε, λοιπόν, μείωση θερμίδων, αλλά και πρόσληψη συνδυασμού όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών. Ας μη θεοποιούμε τους προγόνους μας του Βυζαντίου ή της αρχαιότητας. Ούτε, όμως, να τους θεωρούμε και αμαθείς. Οι άνθρωποι, με λιγότερο καταιγισμό πληροφοριών, είχαν αρκετή γνώση, κάποιοι και σοφία.
Δεν παραβλέπουμε κάποια πειράματα, όπως του Αλεξανδρινού ιατρού Ηρόφιλου, που βύθιζε νυστέρια στον εγκέφαλο των μελλοθάνατων για να μελετήσει τη λειτουργία του. Ή κάποιον βασιλιά που διέταξε να σφάξουν τρεις ανθρώπους, που είχαν κοιμηθεί, περπατήσει και αδρανήσει μετά το φαγητό, ώστε να δει ποιος χωνεύει καλύτερα.
Κυρίως βασίζονταν στην παρατήρηση και στη σκέψη. Συμπύκνωση της πρακτικής εφαρμογής της αρχαίας γνώσης, με στόχο τη διατήρηση και προαγωγή της υγείας του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την ορθή (και εποχικά) διαχείριση των αποθεμάτων των τροφίμων.
Βλέπουμε, λοιπόν, στη νηστεία της Σαρακοστής σύνθεση πολλών σε ένα:
Στροφή σε φυτική διατροφή, με ολιγοθερμιδικά προϊόντα.
Μείωση προσλαμβανόμενων θερμίδων.
Κατάργηση χοληστερινούχων ζωικών λιπών.
Συνδυασμός τροφών αρκετά ικανοποιητικών.
Παράλληλα, η έννοια της δοκιμασίας, με τη διαβεβαίωση πως μπορείς να αντέξεις και να τα καταφέρεις, πως δεν θα πάθεις τίποτα, τονώνει την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, ευοδώνοντας το τελικό αποτέλεσμα, που το ενίσχυε και η προσήλωση σε έναν ανώτερο, ιερό σκοπό.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, μια αξιόπιστη, δοκιμασμένη μέθοδο, με απλούς, κατανοητούς και εφαρμοσμένους κανόνες, θετικό προσανατολισμό σκέψης και ηθικές ανταμοιβές, που συμβαδίζει και με τον κύκλο της παραγωγής (αβγά, γέννηση αρνιών, κ.τ.λ.).
Στο παρελθόν δεν έλειπαν οι διαμάχες και τα αντικρουόμενα ιδεολογικά και πνευματικά ρεύματα. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος λάτρευε την ανδρεία, τη γενναιότητα, το κάλλος, το ωραίο γυμνασμένο σώμα, τον αθλητισμό, το κυνήγι, τον χορό, ακόμη και κάποιες οργιαστικές τελετές.
Σε αυτή τη χαρά της ζωής, οι ανατολικές επιδράσεις του χριστιανισμού αντιπαρέθεσαν την πνευματική εξύψωση μέσω της καρτερίας, της σωματικής δοκιμασίας και του ασκητισμού.
Ετσι, λοιπόν, η νηστεία, προτάσσοντας την αυτοεπιβολή, δεν συνδυάζεται με την έντονη σωματική δραστηριότητα και πρόσθετη καύση θερμίδων, που συνιστάται στον σημερινό «καθιστικό» άνθρωπο.
Ωστε το δίλημμα παραμένει:
Δίαιτα, γυμναστήριο, αθλήματα ή καρτερία και αυτοεπιβολή;
Κάντε την επιλογή!
Και προπαντός, τηρήστε την!