Αποτελέσματα νέας μελέτης: ο μέτριος περιορισμός θερμίδων, μακροχρονίως, ενδέχεται να είναι ευεργετικός στη μείωση πολλών παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου ακόμα σε υγιείς, μη παχύσαρκους ενήλικες.
Είναι γνωστό ότι ο συνδυασμός της σωστής διατροφής με τη συστηματική σωματική άσκηση έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παχυσαρκίας, της εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, της υπέρτασης καθώς και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.
“Γνωρίζουμε πως η κεντρική παχυσαρκία, δηλαδή η εναπόθεση λίπους στην περιοχή της κοιλιάς, ευοδώνεται με την αύξηση του σωματικού βάρους αλλά και με την πρόοδο της ηλικίας, αυξάνοντας, με τη σειρά της, τον κίνδυνο ανάπτυξης μεταβολικών νοσημάτων», αναφέρει η κ. Γιούλη Αργυρακοπούλου, Παθολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθύντρια Διαβητολογικής Μονάδας, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, τονίζοντας το εξής:
Νέα μελέτη
“Σε μία πρόσφατη δημοσιευμένη μελέτη (CALERIE – 2, Comprehensive Assessment of Long-term Effects of Reducing Intake of Energy) στο έγκριτο περιοδικό Lancet Diabetes and Endocrinology, φάνηκε, ότι ακόμα και η μικρή μείωση των θερμίδων, δηλαδή περί τις 300 θερμίδες (kcal) καθημερινά, όταν αυτό γίνεται σε μακροχρόνια βάση ( 2 έτη), μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα – εκτός από την αναμενόμενη μείωση του σωματικού βάρους – και τη βελτίωση καρδιομεταβολικών παραγόντων κίνδυνου».
Στη μελέτη αυτή, τα συμμετέχοντα άτομα που μείωσαν επί 2 έτη την καθημερινή πρόσληψη θερμίδων, κατά 12%, παρουσίασαν κατά μέσο όρο 7,5 κιλά μείωση του συνολικού τους βάρους (εκ των οποίων το 71% ήταν λιπώδης ιστός), καθώς και, σημαντική μείωση της περιμέτρου μέσης.
Αυτό μεταφράστηκε σε σημαντική βελτίωση του λιπιδαιμικού προφίλ (μείωση της ολικής και κακής -LDL- χοληστερόλης), της αρτηριακής πίεσης, της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και των δεικτών φλεγμονής.
Τα άτομα, αυτά, παρουσίασαν βελτίωση και της ποιότητας ζωής τους, της διάθεσής και του ύπνου τους.
Σημαντική παρατήρηση στη μελέτη αυτή ήταν ότι το προαναφερόμενο όφελος δεν αφορούσε μόνο υπέρβαρα, αλλά και υγιή, νέα (21-50 ετών) άτομα με βάρος εντός φυσιολογικών ορίων.
Φάνηκε, δηλαδή, ότι ο μέτριος περιορισμός θερμίδων μακροχρονίως ενδέχεται να είναι ευεργετικός στη μείωση πολλών παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου ακόμα σε υγιείς, μη παχύσαρκους ενήλικες.