Για τρεις μεγάλες αβεβαιότητες που αντιμετωπίσαμε στην αρχή της πανδημίας και για τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν στην επόμενη φάση, μίλησε ο καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου, Ηλίας Μόσιαλος, στο ετήσιο συνέδριο «Η Ελλάδα Μετά» που διοργανώνει για πέμπτη χρονιά, ο ΚΥΚΛΟΣ ΙΔΕΩΝ, με κεντρικό θέμα το ερώτημα: “Από την κρίση στην κανονικότητα ή η κρίση ως κανονικότητα;”
Αναπτύσσοντας το θέμα «Μετά την πανδημία τι; Η ανάγκη για αλλαγή παραδείγματος», ο κ. Μόσιαλος αναφέρθηκε σε τρεις μεγάλες αβεβαιότητες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε 2 χρόνια πριν και ήταν:
-η μεταδοτικότητα του ιού,
-η επικινδυνότητά του, και,
-το πόσο γρήγορα θα είχαμε εμβόλια και φάρμακα.
“Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις αβεβαιότητες δεν μπορείς να ποσοτικοποιήσεις το ρίσκο, επομένως πρέπει να κερδίσεις χρόνο και με αυτή την έννοια έγιναν και τα πρώτα lockdown“, ανέφερε χαρακτηριστικά.
“Αυτή την στιγμή, δεν λειτουργούμε με τις ίδιες αβεβαιότητες, ωστόσο υπάρχουν ακόμα και σχετίζονται με τις παραλλαγές του ιού”, πρόσθεσε ο κ. Μόσιαλος.
Τόνισε δε, ότι δεν έχει κλείσει η διαχείριση της πανδημίας πλήρως για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για την επόμενη φάση με καθαρό τρόπο, για την οποία, όπως είπε, υπάρχουν τέσσερεις διαστάσεις:
-Η κοινωνική επιδημιολογία και η επιδημιολογία της μικροβιακής αντοχής.
-Πώς μπορούμε να προβλέψουμε πού και πώς θα εμφανιστούν εκ νέου απειλές μολυσματικών ασθενειών τις επόμενες δεκαετίες.
Όπως είπε, “εδώ πρέπει η επιστήμη να εκμεταλλευθεί την γονιδιακή των μεγάλων δεδομένων που καλύπτουν ολόκληρες οικογένειες ιών, ώστε να αναπτυχθούν μελλοντικά βϊοιατρικά αντίμετρα“.
-Το δεύτερο θέμα είναι η η κοινωνική και συμπεριφορική αλλαγή.
-Το τρίτο πεδίο έχει να κάνει με τις υγειονομικές παρεμβάσεις.
“Στις περισσότερες χώρες του κόσμου η έννοια της δημόσιας υγείας αντιμετωπίζεται με πολύ στενό περιεχόμενο”, ανέφερε ο κ. Μόσιαλος.
-Η τέταρτη παρέμβαση είναι στην οικονομία.
Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η ταχέως εξελισσόμενη πανδημία, μπορεί να αξιολογηθεί κατάλληλα και να εκτιμηθεί από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Εξήγησε ότι “αν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν μπορεί να αξιολογήσει τον πραγματικό κίνδυνο, μπορεί να ληφθούν αποφάσεις με δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις για πάρα πολλές χώρες του πλανήτη“.
Στην συνέχεια είπε πως οι παρεμβάσεις μπορεί να γίνουν σε τρία επίπεδα:
-παγκόσμιο,
-ευρωπαϊκό και,
-εθνικό επίπεδο.
Έκανε λόγο για ένα παγκόσμιο δίκτυο επιδημιολογικής παρακολούθησης και παγκόσμια διαχείριση σε επίπεδο μεγάλων κυβερνήσεων.
“Μήπως θα χρειαστούμε ένα παγκόσμιο καταστατικό χάρτη που θα δεσμεύει όλες τις χώρες, έτσι ώστε, αν υπάρχουν επιδημικά φαινόμενα τα οποία μπορεί να εξελιχθούν σε επίπεδο πανδημίας, αν δεν υπάρχει τοπικός προληπτικός έλεγχος, να μπορεί να υπάρχει επέμβαση της παγκόσμιας κοινότητας σε τοπικό επίπεδο”, είπε ο κ. Μόσιαλος, ενώ αναφερόμενος στον ΠΟΥ σημείωσε ότι πρέπει να αλλάξει.
“Δεν μπορεί, ούτε καν να κατατάξει τις χώρες σε σχέση με την επάρκειά τους στο σύστημα δημόσιας υγείας”, επεσήμανε.