Τα αντισώματα για τον SARS-CoV-2 φθίνουν με διαφορετικό ρυθμό, ο οποίος εξαρτάται από τη σοβαρότητα της νόσησης, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνα.
Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες στο Duke-NUS Medical School της Σιγκαπούρης και πρακτικά δείχνει ότι η διάρκεια ζωής και η λειτουργικότητα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων για τον SARS-CoV-2 μπορεί να διαφέρει αρκετά στον κάθε ασθενή και θα πρέπει να εξετάζεται πάντοτε σε ατομικό επίπεδο, όπως υποστήριξαν οι επιστήμονες κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Η έρευνα εξέτασε 164 ασθενείς με COVID-19 για 9 μήνες μετά την αρχική τους λοίμωξη.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να ξεχωρίσουν 5 διαφορετικές ομάδες ανάλογα με τη μεταβολή στα επίπεδα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων.
- Μία ομάδα «αρνητικών» ασθενών που δεν παρουσίασαν ικανοποιητικό επίπεδο εξουδετερωτικών αντισωμάτων (12% του συνόλου).
- Μία ομάδα «ταχείας μείωσης» (27% του συνόλου) με ασθενείς που είχαν ικανοποιητικά επίπεδα αντισωμάτων 20 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων, αλλά μη ανιχνεύσιμα αντισώματα σε 180 ημέρες.
- Μία ομάδα «αργής μείωσης» (29% του συνόλου) με ασθενείς που είχαν ακόμα ανιχνεύσιμα επίπεδα αντισωμάτων 180 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων.
- Μία ομάδα «διατήρησης» (32% του συνόλου) με ασθενείς που παρουσίασαν μικρή μείωση στα επίπεδα των αντισωμάτων σε 180 ημέρες.
- Μία ομάδα «καθυστερημένης απόκρισης» (2% του συνόλου) που παρουσίασαν μικρή αύξηση στα επίπεδα των αντισωμάτων τόσο στις 90 όσο και στις 180 ημέρες.
Στην έρευνά τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Lancet Microbe, οι επιστήμονες υποστήριξαν ότι η διατήρηση των εξουδετερωτικών αντισωμάτων συνδέεται με τη σοβαρότητα της νόσησης, καθώς και τα επίπεδα των προφλεγμονωδών κυτταροκινών, των χημειοκινών και των αυξητικών παραγόντων.
Ωστόσο, η απόκριση των Τ λεμφοκυττάρων δεν φάνηκε να συνδέεται με τα επίπεδα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων και ήταν παρόμοια σε όλες τις ομάδες ασθενών.
Με βάση τους μηχανισμούς που παρατηρήθηκαν στην έρευνα, οι επιστήμονες ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο που μπορεί να προβλέψει τη διάρκεια ζωής των εξουδετερωτικών αντισωμάτων σε κάθε ασθενή, η οποία μπορεί να κυμαίνεται από 40 ημέρες μέχρι αρκετές δεκαετίες.
Ο αλγόριθμος αυτός, όπως καταλαβαίνουμε, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον εμβολιασμό του πληθυσμού.
«Ο ρυθμός μείωσης των αντισωμάτων δείχνει ότι το ενδεχόμενο επαναμολύνσεων σε επόμενα κύματα της πανδημίας είναι ρεαλιστικό.
Η έρευνά μας δείχνει επίσης ότι μία προσέγγιση ανοσίας της αγέλης δεν θα είναι αποτελεσματική όσο δεν έχουμε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο.
Αν υποθέσουμε ότι τα επίπεδα των αντισωμάτων φθίνουν με τον ίδιο ρυθμό σε όλους τους ασθενείς, τότε θα πρέπει να γίνεται ετήσιος εμβολιασμός του πληθυσμού προκειμένου να προληφθεί η εμφάνιση νέων κυμάτων της πανδημίας», έγραψαν οι επιστήμονες στη μελέτη τους.
Υποστήριξαν επίσης ότι σε συγκεκριμένους ασθενείς, τα αντισώματα μπορεί να διατηρηθούν για αρκετά χρόνια, επομένως οι ασθενείς αυτοί δεν θα χρειάζονται νέο εμβολιασμό.