“Ήρωες με τη λευκή μπλούζα”,αποκαλεί τους γιατρούς που εφημερεύουν στα δημόσια νοσοκομεία ένας απλός πολίτης-ασθενής σύμφωνα με την επιστολή που έστειλε ο ίδιος στον πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας,Λεωνίδα Αναγνωστόπουλο.
Ο κ. Γιώργος Σμοκοβίτης περιγράφει στην επιστολή του το ωράριο του εφημερεύοντος νοσοκομειακού γιατρού που οδηγείται καθημερινά σε όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση με την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας του να παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες.
Διαβάστε την επιστολή που συγκλονίζει:
“Ο γιατρός, εργαζόμενος ως ‘εργάτης υγείας’ αμείβεται για συνεχές ωράριο – από τις 8 το πρωί μίας μέρας, όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα, έως την άλλη μέρα το μεσημέρι – επί 32 ώρες συνεχώς για 42 ευρώ καθαρά. Τρία μεροκάματα και ένα νυχτερινό. Συνεχές ωράριο στο νοσοκομείο. Δηλαδή, 1,30 ευρώ την ώρα.
Ο νυχτοφύλακας καρδιοπαθούς (1,30 ευρώ την ώρα) με 9,5 ευρώ ολόκληρο νυχτοκάματο. Όλη τη νύχτα, 9,5 ευρώ. Με τόσα τον αμείβει το δημόσιο – κρατικό νοσοκομείο. Στην Ευρώπη, τον 21ο αιώνα, το 2013.
Γαλέρες
Δουλεμπόριο ‘στις… γαλέρες, να τραβάνε κουπί στο καράβι της Υγείας’. Ήρωες, υποκλίνομαι μπροστά σας. Νέοι και παλιότεροι γιατροί, πριν σας βάλω τις φωνές στους διαδρόμους ‘που είστε, ρε, που τα παίρνετε και δεν με εξετάζετε αμέσως’. Υποκλίνομαι. Το εννοώ. 1,30 ευρώ την ώρα για να έχει την ευθύνη ζωής και θανάτου κάθε ασθενούς. Τόσο κοστολογείται σήμερα η ευθύνη ανθρώπινης ζωής και υγείας.
Αλλά, αυτό ‘το πλεόνασμα πληβείων, δούλων νοσοκομείων’ σε ποιο… ‘ισοδύναμο’ για την ‘υγεία’ του συστήματος θα αναδιανεμηθεί.
Δεκαπέντε χρόνια από τα καλύτερα χρόνια της νιότης επενδύει κάθε γιατρός και κάθε γιατρίνα, για να μάθει να εξετάζει στα ιατρεία και να θεραπεύει στα νοσοκομεία. Για να αρχίζει να παίρνει, μετά από 15 χρόνια, 1,30 ευρώ την ώρα εξειδικευμένης δουλειάς, ακόμη και νυχτερινό. Νυχτερινή βάρδια όλη νύχτα, να θεραπεύει καρδιοπαθείς, νεφροπαθείς, κάθε ασθένεια.
Ευθύνη
Να έχει την ευθύνη όλων των ασθενών, κάθε είδους ασθένειας, για να… πάρει 9 ευρώ και 50 λεπτά το νυχτερινό (για οκτώ ώρες) καθαρά.
Μόνο για έναν καφέ της παρηγοριάς για να μπορεί ‘να στανιάρει, να βγάλει τη νύχτα’. Τις νύχτες προσφοράς του γιατρού και ολοήμερης τζάμπα ντροπής του συστήματος. Για να σώσει ζωές ανθρώπων.
Δεν ξέρω αν γίνεται μελό μια περιγραφή πραγματικότητας που την προσπερνάμε όλοι, σαν να έγινε το πιο συνηθισμένο ‘έγκλημα καθημερινότητας’. Που δεν μας αφορά ούτε αυτό, αλλά ο γιατρός για να μπορεί να προσφέρει σε όλους, σε όλα τα νοσοκομεία πρέπει να ζήσει, να επιβιώσει, να υπάρχει.
Μπορεί μόνο με έναν καφέ να ζήσει, να εξακολουθήσει να υπάρχει ως άτομο με ζωή έστω, χωρίς αξιοπρέπεια εργασίας;
Το… σύστημα υγείας μπορεί με μόνο έναν καφέ να λειτουργήσει; Γιατί όχι; Εδώ όλα γίνονται.
Γιατρός δεν είμαι (ούτε τα παιδιά μου). Ψήφο δεν ζήτησα, ούτε ζητώ, ούτε για μία ούτε για… είκοσι μία θητείες. Το ελάττωμα και δικαίωμα του πολίτη ασκώ. Δημόσια να μιλώ.
Ακόμα… Σήμερα για την Υγεία. Αύριο για έναν… καφέ στα… ταφεία το ίδιο αξίζει, όσο κι η αμοιβή ενός γιατρού σε εφημερία’…