Η ευαισθητοποίηση κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας είναι πολύ ασυνήθιστη, αλλά όταν εμφανίζεται είναι ενοχλητική για τους ασθενείς και τους φροντιστές τους.
Η κατανόησή μας για αυτό το φαινόμενο έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία, αλλά εξακολουθούμε να διερευνούμε γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι από άλλους.
Η γενική αναισθησία έχει σκοπό να αποτρέψει κάθε ανάμνηση γεγονότων κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.
Θεωρείται μία από τις δέκα κορυφαίες ανακαλύψεις στην ιατρική, μαζί με τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά, λόγω όλων των ταλαιπωριών που προλαμβάνονται.
Άλλοι τύποι αναισθησίας, όπως η περιφερειακή και τοπική αναισθησία (συμπεριλαμβανομένων των επισκληριδίων και των βραχιόνων) και η καταστολή (ή ο ύπνος στο λυκόφως) δεν προορίζονται για την πρόληψη της ανάκλησης συμβάντων – έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τον ασθενή χωρίς πόνο και, στην περίπτωση της καταστολής, υπνηλία και χαλαρή.
Η επίγνωση κατά τη γενική αναισθησία ορίζεται κλινικά ως η «μετεγχειρητική ανάκληση διεγχειρητικών συμβάντων».
Συνήθως, ο ασθενής βγαίνει από το αναισθητικό και περιγράφει ήχους, αισθήσεις και συναισθήματα από μια εποχή που υποτίθεται ότι ήταν αναίσθητος.
Μόνο ορισμένοι ασθενείς θυμούνται τον πόνο και τα περισσότερα από τα επεισόδια είναι σύντομα.
Μια ασθενής, για παράδειγμα, θυμήθηκε ότι πήγε για ύπνο για μια επέμβαση χοληδόχου κύστης και στη συνέχεια θυμήθηκε ότι ξύπνησε και ένιωσε ένα καυστικό πόνο στην κοιλιά της.
Άκουγε τον χειρουργό της να μιλάει και τον ήχο των αναισθητικών, αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Λίγη ώρα αργότερα έχασε ξανά τις αισθήσεις της.
Οι ασθενείς μπορούν επίσης να αναφέρουν ότι ονειρεύονται κατά τη διάρκεια της αναισθησίας.
Η έρευνά μας έχει δείξει ότι τα περισσότερα όνειρα δεν σχετίζονται με υπερβολικά ελαφριά αναισθησία ή επίγνωση.
Συνήθως, τα όνειρα είναι σύντομα και ευχάριστα, σχετικά με την οικογένεια, τους φίλους, τη δουλειά και την αναψυχή.
Μια ασθενής, για παράδειγμα, ονειρευόταν ότι ήταν στη δουλειά και μιλούσε με τους συναδέλφους της καθώς ετοίμαζαν φαγητό.
Ένας άλλος θυμήθηκε ότι ονειρεύτηκε ότι έπαιζε με τα εγγόνια του στο πάρκο.
Οι ασθενείς συχνά ξεχνούν ότι είχαν θυμηθεί ένα όνειρο τις ώρες και τις ημέρες μετά την επέμβαση.
-Πόσο συχνή είναι η επίγνωση;
Η ευαισθητοποίηση εμφανίζεται σε περίπου έναν στους 1.000 ασθενείς που λαμβάνουν γενική αναισθησία.
Όμως, κάποιοι ασθενείς διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο και κάποιοι σε μικρότερο κίνδυνο.
Οι υγιείς, μη έγκυες ασθενείς που υποβάλλονται σε προληπτική χειρουργική επέμβαση ρουτίνας διατρέχουν πολύ χαμηλότερο κίνδυνο (ας πούμε, ένας στους 10.000 ασθενείς).
Οι πιο άρρωστοι ασθενείς που κάνουν μεγαλύτερες επεμβάσεις – ιδιαίτερα επείγουσες επεμβάσεις και χειρουργικές επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς – διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο (έως και ένας στους 100).
Οι γυναίκες που κάνουν καισαρική τομή υπό γενική αναισθησία διατρέχουν επίσης υψηλό κίνδυνο, επειδή θέλουμε να αποφύγουμε τις κατασταλτικές επιδράσεις των γενικών αναισθητικών στο μωρό, και επομένως να χορηγούμε χαμηλότερη δόση.
Οι αναισθησιολόγοι δεν μαθαίνουν πάντα ότι οι ασθενείς αντιλαμβάνονται ενώ βρίσκονται υπό αναισθησία, για μερικούς λόγους.
-Το ένα είναι ότι, ορισμένοι ασθενείς δεν στενοχωριούνται καθόλου από την εμπειρία και δεν σκέφτονται να το πουν στον αναισθησιολόγο τους.
– Άλλοι θέλουν να αφιερώσουν χρόνο για να βεβαιωθούν αν θυμούνται κάτι προτού το πουν στους γιατρούς.
–Άλλοι πάλι πηγαίνουν σε μια μορφή άρνησης (που ονομάζεται μετατραυματική διάσταση) – αυτοί οι ασθενείς είναι πιθανώς σε υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD).
Η έρευνά μας έδειξε ότι το PTSD είναι δυστυχώς αρκετά συχνό μετά από ένα επεισόδιο ευαισθητοποίησης, επομένως υποστηρίζουμε την άμεση παραπομπή αυτών των ασθενών για ψυχολογική υποστήριξη.
Αιτίες επίγνωσης
Η ευαισθητοποίηση εμφανίζεται όταν ο ασθενής δεν λαμβάνει αρκετά αναισθητικά φάρμακα.
Ορισμένα επεισόδια ευαισθητοποίησης είναι αποτέλεσμα προβλημάτων με τον εξοπλισμό, ή την παράδοση των φαρμάκων, ή λάθη που έγιναν από τον αναισθησιολόγο.
Άλλα επεισόδια οφείλονται στο γεγονός ότι ο ασθενής είναι πολύ άρρωστος για να πάρει πολλή αναισθησία.
Τα γενικά αναισθητικά προκαλούν χαμηλή αρτηριακή πίεση και αργό καρδιακό ρυθμό – αυτό είναι πρόβλημα εάν ο ασθενής αιμορραγεί επίσης, ή έχει καρδιακή ανεπάρκεια.
Τέλος, ορισμένοι ασθενείς φαίνεται να είναι ανθεκτικοί στη γενική αναισθησία.
Οι γυναίκες ξυπνούν γρηγορότερα από την αναισθησία από τους άνδρες ,και αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που αναφέρουν περισσότερα επεισόδια επίγνωσης.
-Πρόληψη ευαισθητοποίησης
Το πρώτο βήμα για την πρόληψη της ευαισθητοποίησης είναι η αναγνώριση ότι μπορεί να συμβεί.
Ως ειδικοί ιατροί στην αναισθησία, η εκπαίδευσή μας περιλαμβάνει τον έλεγχο του εξοπλισμού και των φαρμάκων, τη δημιουργία ενός καλού σχεδίου για τον ασθενή, την επικοινωνία αυτού του σχεδίου στον ασθενή, την παρακολούθηση του ασθενούς (και του χειρουργού!) κατά τη διάρκεια της επέμβασης και τη διασφάλιση της ο ασθενής ξυπνά χωρίς πόνο.
Έχουμε επίσης μια καλή κουλτούρα να αναφέρουμε περιπτώσεις ευαισθητοποίησης και να τις συζητάμε στις τακτικές μας συναντήσεις διασφάλισης ποιότητας.
Οι νέες οθόνες της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου (εγκεφαλικά κύματα) μπορούν επίσης να βοηθήσουν.
Το ερευνητικό μας έργο, το B-Aware Trial , έδειξε ότι μια οθόνη διφασματικού δείκτη (ή BIS) ήταν σε θέση να αποτρέψει τις περισσότερες περιπτώσεις ευαισθητοποίησης σε ασθενείς που έκαναν χειρουργική επέμβαση υψηλού κινδύνου.
Η οθόνη BIS και άλλα παρόμοια προϊόντα χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας και το Κολέγιο Αναισθησιολόγων της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας συνιστά αυτές τις οθόνες να είναι διαθέσιμες για όλους τους ασθενείς με υψηλό κίνδυνο ευαισθητοποίησης.
-Η γενετική της επίγνωσης
Γενετικές μελέτες έχουν εντοπίσει ασθενείς που είναι ανθεκτικοί ή πολύ ευαίσθητοι σε διάφορα φάρμακα, λόγω της γενετικής τους σύνθεσης.
Μας ενδιαφέρει να δούμε αν μπορούμε να βρούμε ένα γονίδιο που κάνει τους ανθρώπους πιο ανθεκτικούς στα αναισθητικά και ως εκ τούτου, σε υψηλότερο κίνδυνο ευαισθητοποίησης.
Αναρωτηθήκαμε, γιατί ορισμένοι ασθενείς φαίνεται να θυμούνται πράγματα κατά τη διάρκεια μιας βαθιάς αναισθησίας.
Μερικοί ασθενείς έχουν περισσότερα από ένα επεισόδια και υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις μητέρων και κορών που έχουν επίγνωση.
Αναζητούμε άτομα που πιστεύουν ότι γνώριζαν κατά τη διάρκεια μιας γενικής αναισθησίας (όχι τοπικής αναισθησίας ή καταστολής) τα τελευταία 20 χρόνια.
Σκοπεύουμε να τους πάρουμε συνέντευξη και να μάθουμε αν γνώριζαν κατά τη διάρκεια μιας πλήρους γενικής αναισθησίας.
Στη συνέχεια, θα πάρουμε ένα στοματικό επίχρισμα για DNA και θα κάνουμε γενετικές εξετάσεις.
Εάν μπορέσουμε να βρούμε μια γενετική σύνδεση, τότε ίσως μπορέσουμε να αποτρέψουμε περισσότερες περιπτώσεις ευαισθητοποίησης.
Σύνδεσμος για το άρθρο: https://theconversation.com/why-some-people-wake-up-during-surgery-7059