Όπως αποδεικνύεται και από την εφεύρεσή του, μάλλον τα πειράματα τον ενδιέφεραν περισσότερο σε σχέση με τους αριθμούς, γι’ αυτό και κατά τον ελεύθερο χρόνο του, πειραματιζόταν στα εργαστήρια του εργοστασίου, προκειμένου να ανακαλύψει νέες συνταγές για τις τσίχλες που παρασκεύαζε το εργοστάσιο.
Μια μέρα, λοιπόν, δημιούργησε μια τσίχλα, που ήταν σημαντικά λιγότερο κολλώδης από τις συνηθισμένες, ενώ είχε, επίσης, και την εξαιρετική ικανότητα να τεντώνεται πιο εύκολα.
Όταν ο Diemer παρουσίασε την ιδέα του στη διοίκηση της εταιρείας αμέσως πήρε το πράσινο φως και έτσι το εργοστάσιο άρχισε να τις παρασκευάζει και να τις πουλάει. Ο ίδιος, μάλιστα, συνεργάστηκε με το τμήμα μάρκετινγκ και πωλήσεων προσπαθώντας να διδάξει στους πωλητές το νέο σημείο αναφοράς της τσίχλας: πώς να κάνει κανείς φούσκες.
Ο Diemer δεν πήρε κάποια αμοιβή για την εφεύρεσή του, ωστόσο, αναδείχθηκε σιγά σιγά στον ανώτερο αντιπρόεδρο της εταιρείας.