Το καλοκαιρινό σεξ είναι ωραίο αλλά ενέχει πολλούς κινδύνους. Ενημερωθείτε για αυτούς και τις προφυλάξεις που πρέπει να πάρετε!Οι καυτές βραδιές του καλοκαιριού συχνά βγάζουν στην επιφάνεια τα πιο βαθιά και πιο έντονα συναισθήματα αγάπης και πόθου. Γιατί να περιοριστούμε στο σεξ στην κρεβατοκάμαρα, ή γενικότερα στο σπίτι, όταν υπάρχουν οι παραλίες, οι πισίνες αλλά και.. οι μπανιέρες για να φιλοξενήσουν τις πιο ιδιωτικές μας στιγμές;
Υπάρχουν κάποιοι λόγοι, όπως αποδεικνύεται. Όσο αντισεξουαλικό και αν ακούγεται, το «καλοκαιρινό σεξ» κρύβει κινδύνους για την υγεία αλλά και πρακτικές δυσκολίες.
Αν και οι απαγορεύσεις δε χωράνε στο σεξ, καλό είναι να παίρνουμε κάποιες προφυλάξεις:
Προφυλακτικά + νερό = παγίδα
Δε θέλουμε να ρίξουμε κρύο νερό στις φαντασιώσεις σας –κοινώς να σας ξενερώσουμε- αλλά μήπως να σκεφτείτε πιο «ξηρές» στάσεις;
Αν και τα προφυλακτικά θεωρούνται συμβατά με λιπαντικά με βάση το νερό, δε θα πρέπει να βυθίζονται πλήρως στο νερό. Οι εταιρίες προφυλακτικών δε δοκιμάζουν τα προϊόντα τους σε τέτοια κατάσταση, και συνεπώς δεν μπορούν να εγγυηθούν για την αποτελεσματικότητά τους όταν χρησιμοποιούνται σε πισίνες, μπανιέρες και άλλες τέτοιες «παράτολμες» καταστάσεις.
“Αν και το αλάτι του θαλασσινού νερού δεν έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο υλικό των προφυλακτικών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην ισχύει το ίδιο και για τις χημικές ουσίες, που χρησιμοποιούνται στις πισίνες, όπως είναι το χλώριο και το όζον για παράδειγμα” δήλωσε για το θέμα εκπρόσωπος της εταιρίας Durex.
Η θερμότητα θα μπορούσε να σπάσει το προφυλακτικό. Άσε που είναι ούτως ή άλλως δύσκολο να μπει το προφυλακτικό μέσα στο νερό.
Ήλιος, άμμος και … βακτήρια
Μήπως έχετε σχέση και είστε μονογαμικός τύπος, οπότε δε χρησιμοποιείτε προφυλακτικά; Και πάλι μπορεί να υπάρχει λόγος να αποφύγετε το σεξ στο νερό, αφού οι κακώς συντηρημένες πισίνες, μπανιέρες και τα υδρομασάζ δε αποκλείεται να είναι χώροι αναπαραγωγής βακτηρίων.
Έρευνα, που πραγματοποίησε πρόσφατα το Πανεπιστήμιο του Oregon, απέδειξε ότι το καλοκαίρι είναι η χειρότερη εποχή για λοιμώξεις από βακτήρια, με τις σοβαρές λοιμώξεις, που προκαλούνται από βακτήρια να φτάνουν και το 17% για κάθε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 10 βαθμούς.
Τέτοια βακτηρίδια, επισημαίνουν οι ερευνητές, αποτελούν συχνή αιτία γαστρεντερικών και αναπνευστικών λοιμώξεων, αλλά και άλλων παθήσεων, όπως η πνευμονία και οι μολύνσεις στο αίμα. Επιπλέον, τα βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν λοιμώξεις ουροποιητικού συστήματος, για τα οποία η σεξουαλική επαφή αποτελεί γνωστό παράγοντα κινδύνου.
Το να ζήσετε τον έρωτά σας στην αμμουδιά μπορεί επίσης να μην είναι η καλύτερη επιλογή για την υγεία σας. Μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην έκδοση του Ιουλίου του 2007 του περιοδικού Περιβαλλοντικής Επιστήμης & Τεχνολογίας (Environmental Science & Technology), υποστηρίζει ότι τα επικίνδυνα μικρόβια, που εντοπίζονται μέσα στη θάλασσα, μπορούν να βρεθούν και στην άμμο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 91% των παραλιών στη μελέτη είχαν ανιχνεύσιμα επίπεδα του εντερόκοκκου (βακτήριο που μπορεί να προκαλέσει λοιμώξεις του ουροποιητικού, εκκολπωματίτιδα και μηνιγγίτιδα), και 62% είχαν ίχνη από την E. coli. Αυτό το βακτήριο, όταν βρεθεί σε υψηλά επίπεδα στο νερό, μπορεί να προκαλέσει δερματικά εξανθήματα ή λοιμώξεις στο αυτί.
Οι κίνδυνοι των «καταδύσεων»
Και αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να σας αλλάξουν τη γνώμη, τι θα λέγατε αν σας πληροφορούσαμε και για το εξής: Το ζεστό νερό της μπανιέρας μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υπογονιμότητας στους άνδρες.
Μελέτη, που έγινε το 2007 από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο, διαπίστωσε ότι η συνολική σωματική έκθεση σε υγρή θερμότητα μπορεί να εξασθενήσει τόσο την παραγωγή του σπέρματος όσο και την κινητικότητά του. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα χρησιμοποιούσαν ζεστή μπανιέρα ή θερμαινόμενο Jacuzzi σε θερμοκρασία μεγαλύτερη από τη θερμοκρασία του σώματός τους για 30 λεπτά ή περισσότερο κάθε εβδομάδα για τουλάχιστον τρεις μήνες πριν από τη συμμετοχή τους στο πείραμα.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να σταματήσουν όλες τις θερμές «καταδύσεις» για τρεις ή περισσότερους μήνες και το 45% των ανδρών ανέφεραν μέση αύξηση της συνολικής κινητικότητας των σπερματοζωαρίων τους κατά 491% μετά από τρεις με έξι μήνες. Παράλληλα η μελέτη απέδειξε ότι το 85-90% των περιπτώσεων υπογονιμότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με φαρμακευτική θεραπεία ή με χειρουργική επέμβαση.