Οι ειδικοί επιστήμονες παρατηρούν πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικών τάσεων. Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 22% τη διετία 2009 – 2011.Άγχος, αγωνία, απόγνωση… Συναισθήματα που βιώνουν εντόνως σήμερα οι Έλληνες εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας, της ανασφάλειας.
Από τη βαριά αυτή ατμόσφαιρα δεν μένουν ανεπηρέαστα τα παιδιά, ακόμη κι αυτά που βρίσκονται στην προσχολική ηλικία. Οι νοσηλείες των παιδιών έχουν αυξηθεί την τελευταία διετία κατά 10% – 15%. Τα περισσότερα παιδιά προσέρχονται στα παιδιατρικά τμήματα των Νοσοκομείων με έντονες κεφαλαλγίες, κοιλιακά άλγη και πόνους στα άκρα. Από τις εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται προκύπτει ότι οι πόνοι δεν οφείλονται σε κάποιο νόσημα. Για τις περισσότερες περιπτώσεις ο παράγοντας είναι ψυχογενής.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί επιστήμονες, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην οικογένεια, είτε ανάμεσα στο ζευγάρι, είτε με παιδιά, γίνονται εντονότερα τις περιόδους οικονομικής κρίσης. Τα αιτήματα, από ανθρώπους που δυσφορούν αυτή την περίοδο, προς τις υποστηρικτικές μονάδες, έχουν αυξηθεί κατά 20% – 30%. Υπάρχει όμως, δυσκολία στην κάλυψη των τεράστιων αναγκών λόγω των περικοπών.
Τις παραπάνω επισημάνσεις έκαναν σήμερα ο Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών και Διευθυντής της Ε’ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός», Καθηγητής κος Αθανάσιος Σκουτέλης και ο Καθηγητής, Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Π.Γ.Ν. Αττικόν κος Ελευθέριος Λύκουρας, με αφορμή τη διοργάνωση του 38ου Ετήσιου Πανελληνίου Ιατρικού Συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 16 – 19 Μαΐου.
Σύμφωνα με τον κ. Λύκουρα, η μείωση του εισοδήματος, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, με το χρέος να αναδεικνύεται σε κρίσιμο παράγοντα στη συσχέτιση οικονομικής δυσχέρειας και κατάθλιψης.
Εκτός από τους αμιγώς οικονομικούς παράγοντες, ο φόβος, η ανασφάλεια κι η αβεβαιότητα για το μέλλον, ως ψυχολογικές επιπτώσεις που συνδέονται με οικονομικές παραμέτρους, μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Σχετικές έρευνες υπογραμμίζουν ότι ακόμα και για όσους εργάζονται, η εργασιακή επισφάλεια και ο φόβος απώλειας εργασίας μπορούν να αποτελέσουν σημαντικότερες αιτίες κατάθλιψης από το ίδιο το γεγονός της ανεργίας, με το άγχος της απόλυσης να μετασχηματίζεται συχνά σε καταθλιπτικό επεισόδιο.
Σε ό,τι αφορά ειδικούς πληθυσμούς, η κατάθλιψη στα παιδιά και τους εφήβους αποτελεί ένα ολοένα και μεγαλύτερο βάρος στα νέα άτομα, τις οικογένειές τους και τις κοινωνίες, καθώς και μια μεγάλη πρόκληση για τα συστήματα υγείας. Η έρευνα μετά τη δεκαετία του 1980 κατέδειξε ότι η κατάθλιψη υπάρχει ακόμα και σε προσχολικής ηλικίας παιδιά, αν και λόγω της υψηλής συννόσησης δεν είναι σαφές αν η κλινική εικόνα είναι όμοια με αυτή της κατάθλιψης σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Η κατάθλιψη στις μικρές ηλικίες σχετίζεται με ψυχοπιεστικές καταστάσεις, ενώ επηρεάζονται σημαντικά η σχολική επίδοση και οι σχέσεις με τους άλλους. Υπάρχει αυξημένη αυτοκτονικότητα, χρήση ουσιών, περιοδική έξαρση των συμπτωμάτων και συνέχεια στην ενήλικη ζωή.
«Η έγκαιρη αναγνώριση, διάγνωση και αντιμετώπισή της από τους ειδικούς ψυχικής υγείας είναι πολύ σημαντική. Ακόμα σημαντικότερη είναι η πρόληψή της μέσω οργανωμένων προγραμμάτων πρόληψης στα σχολεία και την κοινότητα», σημειώνει ο κ. Λύκουρας.
Β.ΚΑΛΥΒΙΩΤΗ