Η εργασιακή ανασφάλεια, οι υπερωρίες, η πίεση και άλλα προβλήματα που πιθανώς αντιμετωπίζει ένας εργαζόμενος, αποτελούν κοινές αιτίες εργασιακού στρες.
Το 25 % των εργαζομένων στην Ευρώπη αναφέρει ότι υποφέρει από εργασιακό άγχος καθ’ όλη τη διάρκεια ή κατά το μεγαλύτερο μέρος του ωραρίου εργασίας τους, ενώ ανάλογο ποσοστό αναφέρει ότι η εργασία συνεπάγεται αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία του.
Η διατήρηση του εργασιακού στρες σε υψηλά επίπεδα μπορεί να μειώσει την επαγγελματική αποδοτικότητα, να επηρεάσει την ποιότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, τη σεξουαλική επιθυμία, τον ύπνο, την όρεξη και την αυτοφροντίδα.
Απώλεια ύψους: Από την ώρα που ξυπνάμε έως την ώρα που κοιμόμαστε χάνουμε το 1% του ύψους μας. Ελβετοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι η «συρρίκνωση» εντείνεται τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας. Ο λόγος είναι ότι όταν στεκόμαστε όρθιοι, η βαρύτητα ασκεί πίεση στα υγρά μεταξύ των σπονδύλων. Το στρες δημιουργεί επιπρόσθετη πίεση στους ώμους και την πλάτη με αποτέλεσμα οι διαρροές να είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Είσαι μονίμως κουρασμένη/ος: Το αυτονόητο σύμπτωμα υπερκόπωσης είναι η ίδια η κούραση που νιώθεις, σωματικά, πνευματικά και συναισθηματικά. Δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου, στην κυριολεξία.
Ξυπνάς και κοιμάσαι με στρες: Βασικά το άγχος σ’ έχει καταβάλλει. Αυτό δεν εκδηλώνεται αποκλειστικά με δυσκολία να σηκωθείς από το κρεβάτι σου το πρωί, αλλά και με τον ακριβώς αντίστροφο τρόπο. Δεν χαλαρώνεις ποτέ, στην ανησυχία και την τσίτα το μυαλό, το κορμί σου μέσα στην υπερένταση για τα τιμολόγια που δεν περάστηκαν π.χ. και τι θα κάνουμε που δεν άρεσε η ιδέα στον πελάτη.
Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς: Αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Μια δουλειά που έκανες, σε μία ώρα τώρα σου παίρνει διπλάσιο χρόνο γιατί το μυαλό σου είναι τόσο καταπονημένο που δουλεύει σχεδόν μηχανικά και δεν αποδίδει.
Έχεις αρνητικά συναισθήματα: Όλα τα παραπάνω με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στη συναισθηματική εξάντληση. Απογοήτευση, κατατονία, μια μαυρίλα, μια θλίψη, μια ματαιότητα και μια σταθερή διαπίστωση πως ζεις πλέον για να δουλεύεις. Η δουλειά έχει αρχίσει να σε κατατρώει σαν εθισμός.
Παραμελείς τον εαυτό σου: Τρως ακατάστατα, έχεις σταματήσει να γυμνάζεσαι, κάθεσαι με τις ώρες σε μία καρέκλα, τα μάτια σου τσούζουν, η κοινωνική σου ζωή έχει περιοριστεί αισθητά αφού η καθημερινότητά σου είναι υπερπλήρης καθηκόντων.