Καταρχάς οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή στη ζωή τους έχουν βιώσει έντονη θλίψη ακόμα και μορφές κατάθλιψης, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να τρομάζουμε όταν νιώσουμε έτσι. Είτε λόγος είναι κάποια απώλεια, κάποια απογοήτευση ή κάποιο άσχημο γεγονός, η θλίψη είναι μία φυσιολογική αντίδραση του μυαλού μας, αλλιώς θα ήμασταν αναίσθητοι. Δεν πρέπει να μας αγχώνει όμως αυτό γιατί σχεδόν όλα ξεπερνιούνται.
Η χρόνια θλίψη σίγουρα μπορεί να αποτελέσει βασικό κριτήριο στη διάγνωση μίας καταθλιπτικής διαταραχής, σε καμία περίπτωση όμως δεν επαρκεί από μόνη της για αυτήν.
Η θλίψη είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα, αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης συναισθηματική παλέτας.
Αρκετές φορές η απάλυνση της ψυχικής οδύνης θα έρθει μέσα από ένα ξέσπασμα ή το κλάμα ή απλά με την πάροδο του χρόνου. Η θλίψη και η χαρά άλλωστε είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αν δεν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βιώσει τη μία πώς θα του επιτρέψουμε να απολαύσει και την άλλη;
Όταν αυτή η στεναχώρια δεν εξασθενεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ή αρχίζει να επηρεάζει σημαντικά την λειτουργικότητα καιγενικά την καθημερινότητα του ατόμου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό καμπανάκι, ικανό να μας οδηγήσει στο γραφείου ενός ειδικού ψυχικής υγείας, ωστόσο για την ορθή διάγνωση μίας καταθλιπτικής διαταραχής είναι απαραίτητο να ικανοποιούνται και άλλα κριτήρια που θα αναφερθούν παρακάτω.
Η κατάθλιψη αποτελεί μία σοβαρή ψυχική διαταραχή ικανή να κλονίσει όλες τις πλευρές του συναισθηματικού κόσμου του ατόμου αλλά και της αντίληψης του.
Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των ψυχικών Διαταραχών (DSM-5) που προτείνεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η κατάθλιψη είναι μία ψυχιατρική διαταραχή που εντάσσεται στην κατηγορία των διαταραχών της διάθεσης κατά την οποία χρειάζεται να εμφανίζονται τουλάχιστον πέντε από τα παρακάτω εννέα συμπτώματα για μεγάλη χρονική διάρκεια αλλά και μία γενικευμένη μεταβολή της λειτουργικότητας του ατόμου σε σύγκριση με μία προηγούμενη κατάσταση του.
Τα εννέα αυτά συμπτώματα είναι:
καταθλιπτική διάθεση, ανηδονία (αδυναμία του ατόμου να αισθανθεί ευχαρίστηση από οποιαδήποτε δραστηριότητα),
- σημαντική απώλεια ή αύξηση βάρους,
- αϋπνία ή υπερυπνία,
- ψυχοκινητική επιβράδυνση ή ευερεθιστότητα,
- κούραση ή έλλειψη ενέργειας,
- αισθήματα αναξιότητας ή υπερβολικής ενοχής,
- μειωμένη ικανότητα σκέψης ή συγκέντρωσης καθώς και επίμονες ιδέες θανάτου ή αυτοκτονικός ιδεασμός.
Σημαντικό επίσης είναι πως η ύπαρξη αυτών των συμπτωμάτων θα πρέπει να μην οφείλεται σε κάποιο άλλο πιο σύνθετο επεισόδιο ή ως αποτέλεσμα χρήσης ουσιών ή σε κάποια γενική ιατρική κατάσταση ή στην βίωση ενός πένθους, αλλά να προκαλεί σημαντική δυσλειτουργία στην κοινωνική, επαγγελματική, εκπαιδευτική και προσωπική ζωή του ατόμου.
Συμπερασματικά λοιπόν, ενώ η θλίψη αποτελεί ένα απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο, κατά περιόδους, ανθρώπινο συναίσθημα, στην περίπτωση που παρατηρήσουμε στον εαυτό μας ή στους γύρω μας την επιμονή του για μεγάλο χρονικό διάστημα, μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, σε συνδυασμό με μία έστω και ήπια μεταβολή στην λειτουργικότητα θα ήταν σκόπιμο να αναζητήσουμε την βοήθεια ενός ειδικού, ψυχολόγου ή ψυχιάτρου, καθώς η έγκαιρη διάγνωση σώζει ακόμα και στις ψυχικές παθήσεις.
Ας μην φοβόμαστε λοιπόν να βιώσουμε όλα τα συναισθήματα, όσο δύσκολα και αν είναι, αλλά με τα μάτια μας ανοιχτά στην περίπτωση που νιώσουμε πως χάνεται το μέτρο.