Με ψυχικές παθήσεις και νοητικές διαταραχές στους απογόνους σχετίζεται η δυσκολία επίτευξης της κύησης, σύμφωνα με μελέτη που έγινε στη Δανία και παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, στο Μόναχο.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τον Δρ Άλαν Γιένσεν, υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα γονιμότητας που αντιμετωπίζει το ζευγάρι προδιαθέτουν στην εκδήλωση διαταραχών όπως η σχιζοφρένεια και ο αυτισμός.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα μελετώντας στοιχεία που αφορούσαν περισσότερες από 2,4 εκατομμύρια γεννήσεις παιδιών, την περίοδο 1969 – 2006. Από αυτές, οι 124.000 γεννήσεις (5%) αφορούσαν παιδιά που προέρχονταν από οικογένειες με διεγνωσμένα προβλήματα γονιμότητας. Το πρόβλημα ήταν καταχωρημένο στο ιατρικό ιστορικό της μητέρας, αλλά μπορεί να αφορούσε και τον πατέρα.
Οι ερευνητές έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση τα παιδιά των γονέων με πρόβλημα γονιμότητας και διαπίστωσαν ότι τα 170.000 διαγνώστηκαν κάποια στιγμή με κλινική ψυχική ή νοητική διαταραχή.
Συγκεκριμένα, η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι, μέσα στην πρώτη 20ετία της ζωής τους, τα παιδιά από γονείς με προβλήματα γονιμότητας είχαν κατά μέσο όρο 33% μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κάποια ψυχική διαταραχή.
Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος κατά 27% για σχιζοφρένεια και ψύχωση, 37% για αγχώδη και νευρική διαταραχή, 28% για μαθησιακές δυσκολίες, 40% για διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας και 22% για μειωμένη νοητική ανάπτυξη και αυτισμό.
Περαιτέρω ανάλυση, σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου (μετά την ηλικία των 20 ετών), επιβεβαίωσε ότι ο κίνδυνος συνέχιζε να είναι αυξημένος γι’ αυτά τα παιδιά και μετά την ενηλικίωσή τους. Με βάση αυτά τα ευρήματα, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι σχεδόν το 2% των διαγνωσμένων ψυχικών παθήσεων στη Δανία σχετίζονται με τα προβλήματα γονιμότητας των γονιών.
«Ο αυξημένος κίνδυνος είναι υπαρκτός, αλλά όχι μεγάλος», σημειώνει ο Δρ Γιένσεν.
Οι ερευνητές προς το παρόν αδυνατούν να εξηγήσουν με ποιό τρόπο τα προβλήματα γονιμότητας των γονέων μπορεί να σχετίζονται με τα ψυχικά και νοητικά προβλήματα των απογόνων. Εικάζουν ωστόσο ότι, ίσως ευθύνονται ορισμένα γενετικά ή άλλα βιολογικά προβλήματα της μητέρας ή του πατέρα, και όχι η εξωσωματική θεραπεία.
Επίσης, σύμφωνα με μια άλλη εξήγηση, τα γονίδια που σχετίζονται με ψυχικές παθήσεις, είναι πιο συχνά στους ανθρώπους με υπογονιμότητα. Τα γονίδια αυτά, στη συνέχεια, κληροδοτούνται στα παιδιά, καθώς είναι γνωστό ότι πολλές ψυχικές και νοητικές αναπτυξιακές διαταραχές έχουν και γενετικό υπόβαθρο.
Ωστόσο, άλλοι επιστήμονες εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί και επισημαίνουν ότι αν η δανική έρευνα είναι σωστή, τότε, μετά από τόσα χρόνια εξωσωματικών γονιμοποιήσεων παγκοσμίως, θα έπρεπε να υπάρχει μια πραγματική επιδημία ψυχικών και νοητικών διαταραχών, κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Εξάλλου, το2013 μια άλλη επίσης δανική έρευνα για το ίδιο ζήτημα, η οποία είχε δημοσιευτεί στο British Medical Journal, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο νοητικής υστέρησης περισσότερο από ό,τι ο φυσικός τοκετός. Όμως, μια μικρή αύξηση του κινδύνου καταγράφηκε για την τεχνική της σπερματέγχυσης
www.health.in.gr