Το ουρεόπλασμα και το μυκόπλασμα θα πρέπει να γίνει γνωστό πώς είναι μικροοργανισμοί που μολύνουν την ουρογεννητική περιοχή μεγάλου ποσοστού των σεξουαλικά ενεργών ανδρών και γυναικών και επηρεάζουν τη γονιμότητα.
Οι μικροοργανισμοί αυτοί μπορούν να προκαλέσουν ουρηθρίτιδα, σαλπιγγίτιδα, ενδομητρίτιδα και χοριοαμνιονίτιδα (κατά την εγκυμοσύνη), το πιο ανησυχητικό ωστόσο είναι πως τόσο το ουρεόπλασμα όσο και το μυκόπλασμα έχουν ενοχοποιηθεί για περιπτώσεις ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας, πρόωρης κύησης και αποβολής.
Στις γυναίκες αυτό συμβαίνει γιατί μία μήτρα με μικροοργανισμούς δεν αποτελεί φιλόξενο περιβάλλον για να γονιμοποιηθεί ένα ωάριο.
Όσο για τους άνδρες, οι δύο αυτοί μικροοργανισμοί μπορούν να προκαλέσουν μειωμένη κινητικότητα σπέρματος και αυξημένες ανώμαλες μορφές στα σπερματοζωάρια, με αποτέλεσμα ο άνδρας να αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας.
Ουρεόπλασμα και εγκυμοσύνη
Αν και το ουρεόπλασμα έχει ενοχοποιηθεί ήδη από τη δεκαετία του 1960 για αυτόματες αποβολές στις έγκυες (επειδή βρέθηκε σε υλικό αποβολών), επιστημονικά δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη αιτιολογική συσχέτιση.
Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πιθανότερη η επιμόλυνση του υλικού με το ουρεόπλασμα, κατά τη διέλευση από τον τράχηλο και τον κόλπο.
Βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας τα στοιχεία που συσχετίζουν το ουρεόπλασμα με τις αποβολές παρουσιάζουν πολλά τρωτά σημεία.
Το να προσβληθεί ένα τελειόμηνο νεογνό από ουρεόπλασμα (ή άλλο μυκόπλασμα) κατά τη διάρκεια του τοκετού από την επαφή του με τον κόλπο της μητέρας, δε θεωρείται γενικά ως αιτία πρόκλησης σοβαρής λοίμωξης, τουλάχιστον στα περισσότερα νεογνά.
Ουρεόπλασμα και υπογονιμότητα
Σε ότι αφορά στο ρόλο του ουρεοπλάσματος στην υπογονιμότητα, σε σειρά μελετών απομονώθηκε ουρεόπλασμα στο ίδιο ποσοστό, τόσο στα γόνιμα όσο και στα υπογόνιμα ζευγάρια.
Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν πως ελλείψει στοιχείων, η αναζήτηση ουρεοπλάσματος ή άλλου μυκοπλάσματος στα πλαίσια διερεύνησης της υπογονιμότητας, δε θεωρείται απαραίτητη.
Συμπτώματα
Δεν υπάρχουν απαραίτητα κλινικά συμπτώματα που μαρτυρούν ότι μία γυναίκα ή ένας άνδρας έχουν προσβληθεί από μυκόπλασμα ή ουρεόπλασμα.
Διάγνωση
Για να διαγνωστούν το ουρεόπλασμα και το μυκόπλασμα θα χρειαστεί συγκεκριμένη καλλιέργεια ούρων.
Πρόληψη
Η χρήση προφυλακτικού ελαττώνει τη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων, γονόρροιας, ουρεοπλάσματος και πυελικής φλεγμονής.
Θεραπεία
Εφόσον διαγνωστεί ουρεόπλασμα ή μυκόπλασμα συστήνεται θεραπεία με αντιβίωση, την οποία θα πρέπει να λάβουν και οι δύο σύντροφοι, καθώς οι μικροοργανισμοί αυτοί μεταδίδονται εύκολα με την επαφή.
Μετά την θεραπεία οι πιθανότητες κύησης, είτε φυσιολογικά είτε με εξωσωματική, αυξάνονται σημαντικά.