Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ), σύμφωνα με παγκόσμιες επιδημιολογικές μελέτες εμφανίζεται μέχρι και στο 20% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Κυρίως όμως η εμφάνισή της αυξάνεται σταθερά στις νεότερες ηλικιακές ομάδες, με κυρίαρχη αυτή των 30-39 ετών.
Η αντιμετώπισή της παραδοσιακά περιλαμβάνει:
–αλλαγές στον τρόπο ζωής/διατροφής,
-απώλεια βάρους,
-πολυετή φαρμακευτική αγωγή η οποία σε αρκετές περιπτώσεις είναι ανεπιτυχής, καθώς και,
-χειρουργική αποκατάσταση (θολοπλαστική), η οποία τα τελευταία 20 χρόνια είναι αποκλειστικά λαπαροσκοπική (επέμβαση χωρίς τομή, μέσω μικρών οπών) .
Το σύστημα ελέγχου παλινδρόμησης LINX
Το σύστημα ελέγχου παλινδρόμησης LINX (refluxmanagementsystem) αποτελεί την νεότερη μέθοδο χειρουργικής αντιμετώπισης της ΓΟΠ, που σημειώνει ταχεία αποδοχή παγκοσμίως.
Αποτελείται από ένα “δαχτυλίδι” από μικρούς σφαιρικούς μαγνήτες κατασκευασμένους από τιτάνιο, που κινούνται πάνω σε ένα λεπτό καλώδιο επίσης από τιτάνιο.
Το σχήμα των σφαιριδίων είναι ειδικά μελετημένο για να μην τραυματίζει ή ερεθίζει τους ιστούς, ενώ το τιτάνιο είναι υποαλλεργικό υλικό, ουδέτερο για τον οργανισμό.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα
«Με τη μέθοδο αυτή, για πρώτη φορά η Ελλάδα είναι πλέον ανάμεσα στην περιορισμένη ομάδα χωρών με κορυφαία συστήματα υγείας παγκοσμίως, που έλαβαν άδεια χρήσης της.
Πλέον το δικαίωμα εφαρμογής της χειρουργικής αυτής επέμβασης το έχει ένας εξαιρετικά περιορισμένος αριθμός χειρουργών στη χώρα μας.
Η μέθοδος LINX επιφέρει εντυπωσιακή βελτίωση των συμπτωμάτων και της ποιότητας ζωής, ενώ συγχρόνως ελαχιστοποιεί τις ανεπιθύμητες ενέργειες των κλασσικών χειρουργικών επεμβάσεων (Nissen, Toupet) για την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση», αναφέρει ο Δρ. Στέφανος Λαζαρίδης, Γενικός Χειρουργός, Χειρουργός Παχυσαρκίας και Μεταβολισμού.
Πως λειτουργεί
Η συσκευή LINX τοποθετείται με ακρίβεια γύρω από τον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα (ΚΟΣ) ενισχύοντας τον και επιτρέποντας να ανακτήσει την φυσιολογική του λειτουργία, δηλαδή να επιτρέπει την δίοδο της τροφής προς το στομάχι, αλλά όχι το αντίστροφο.
Οι μαγνήτες αυτοί, λειτουργούν σαν ένα “λάστιχο” γύρω από τον οισοφάγο.
Δηλαδή, τείνουν να έλκονται μεταξύ τους και να διατηρούν τον δακτύλιο σε “κλειστή” θέση, στη μικρότερη δυνατή διάμετρο.
Σε αντίθεση όμως με ένα λάστιχο ή ελατήριο όπου η δύναμη που χρειάζεται για να “ανοίξει” αυξάνεται όσο το “τεντώνουμε”, η μαγνητική έλξη μεταξύ των σφαιριδίων ελαττώνεται όσο αυξάνεται η μεταξύ τους απόσταση, ιδιότητα ιδιαίτερα σημαντική για ένα λεπτεπίλεπτο σύστημα όπως ο καρδιοοισοφαγικός σφιγκτήρας.
«Όταν καταπίνουμε, ο βλωμός (μπουκιά) “ανοίγει” το σύστημα του LINX και περνάει στο στομάχι.
Όλη την υπόλοιπη ώρα όμως, οι μαγνήτες πλησιάζουν ο ένας τον άλλο και κλείνουν την καρδιοοισοφαγική συμβολή, απαγορεύοντας στο περιεχόμενο του στομάχου να παλινδρομήσει στον οισοφάγο.
Επίσης, η δύναμη των μαγνητών είναι ειδικά μελετημένη, έτσι ώστε η συσκευή να ανοίξει επίσης εάν υπάρχει ανάγκη απελευθέρωσης πίεσης από στομάχι (κατά τις ερυγές -ρέψιμο- ή τον εμετό)».
Πλεονεκτήματα σε σχέση με τις κλασικές χειρουργικές μεθόδους Θολοπλαστικής
- Δεν απαιτείται στήριξη με ραφές, συνεπώς μικρότερος τραυματισμός από τη θολοπλαστική
- Δεν απαιτούνται εκτεταμένες ανατομικές μεταβολές στην περιοχή. Πέραν του οισοφάγου, κανένα άλλο όργανο δεν επηρεάζεται – όπως το στομάχι στη θολοπλαστική (μικρότερος τραυματισμός και λιγότερες μεταβολές του πεπτικού συστήματος μετεγχειρητικά)
- Ελαχιστοποιείται η πιθανότητα αδυναμίας ρεψίματος ή εμετού που μπορεί να εμφανιστεί στις κλασσικές μεθόδους
- Το μήκος του συστήματος μετράται και καθορίζεται με ακρίβεια χιλιοστών την ώρα του χειρουργείου συγκεκριμένα για τον κάθε ασθενή. Δεν επαφίεται ή εξαρτάται από εμπειρικές μετρήσεις – που είναι και η σημαντικότερη αδυναμία των κλασσικών θολοπλαστικών επεμβάσεων