Σύμφωνα με έναν ειδικό του Χάρβαρντ, θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί αναφορικά με μια έρευνα που έδειξε ότι το να τρως τηγανητές πατάτες δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Αυτή η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τη βιομηχανία πατάτας και έδειξε ότι δεν υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ της κατανάλωσης μιας μερίδας τηγανητές πατάτες 300 θερμίδων και μιας μερίδας αμυγδάλων επίσης 300 θερμίδων κάθε μέρα για ένα μήνα, όσον αφορά την αύξηση βάρους, ή άλλων δεικτών κινδύνου για διαβήτη.
Ίσως το να τρώει κανείς τηγανητές πατάτες αντί για αμύγδαλα να μην προκαλέσει μεγάλες αλλαγές βραχυπρόθεσμα, αλλά αυτό δεν κάνει τις δύο επιλογές εξίσου υγιεινές, λέει ο δρ. Walter Willett, καθηγητής επιδημιολογίας και διατροφής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας T.H. Chan του Harvard.
Τα αμύγδαλα προσφέρουν οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της “κακής” LDL χοληστερόλης. Μακροπρόθεσμα, είναι μια πολύ καλύτερη επιλογή για να αποτρέψουν χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη, ή να καθυστερήσουν τις επιπλοκές τους.
“Έχουμε μάθει από πολλές έρευνες τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ότι οι μελέτες απώλειας βάρους που διαρκούν λιγότερο από ένα χρόνο είναι πιθανό να δώσουν παραπλανητικά αποτελέσματα, επομένως μια μελέτη που διαρκεί μόνο 30 ημέρες είναι σχεδόν… άχρηστη”, λέει ο δρ. Willett.
“Για παράδειγμα, μελέτες έξι μηνών ή λιγότερο δείχνουν ότι οι δίαιτες χαμηλών λιπαρών μειώνουν το σωματικό βάρος, αλλά μελέτες που διαρκούν ένα χρόνο ή περισσότερο δείχνουν το αντίθετο”.
Ποιοι παράγοντες που σχετίζονται με την υγεία μέτρησε η μελέτη;
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο American Journal of Clinical Nutrition. Οι ερευνητές χώρισαν τυχαία μια ομάδα 165 ενηλίκων (μέση ηλικία 30 ετών, 68% γυναίκες) σε τρεις ομάδες για 30 ημέρες και τους ανέθεσαν να τρώνε καθημερινά μια μερίδα 300 θερμίδων από ένα από τα ακόλουθα:
- αμύγδαλα, καβουρδισμένα και αλατισμένα
- απλές τηγανιτές πατάτες
- τηγανητές πατάτες καρυκευμένες με μυρωδικά και μπαχαρικά
Οι ερευνητές έδωσαν στους συμμετέχοντες 30 μονές μερίδες με την οδηγία να τις ενσωματώσουν στην καθημερινή τους διατροφή, τρώγοντας 1 κάθε μέρα. Αλλά δεν πρόσφεραν πρόσθετες οδηγίες για να αλλάξουν τη διατροφή, ή τα επίπεδα δραστηριότητάς τους, για να αντισταθμίσουν την πρόσληψη 300 θερμίδων.
Η ποσότητα του λίπους στο σώμα των συμμετεχόντων μετρήθηκε μαζί με το συνολικό βάρος, το σάκχαρο στο αίμα, την ινσουλίνη και την αιμοσφαιρίνη A1C (μια μακροπρόθεσμη αντανάκλαση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα) τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος του μήνα. Πέντε συμμετέχοντες από κάθε ομάδα υποβλήθηκαν επίσης σε τεστ μετά το γεύμα για να αξιολογήσουν τις βραχυπρόθεσμες αποκρίσεις σακχάρου στο αίμα.
Το βάρος δεν είναι το μόνο που έχει σημασία για την υγεία
Μετά από 30 ημέρες, οι αλλαγές στην ποσότητα του σωματικού λίπους και του συνολικού σωματικού βάρους ήταν παρόμοιες μεταξύ των ομάδων που έτρωγαν τηγανητές πατάτες και σε εκείνη που έτρωγε αμύγδαλα. Έτσι μετρήθηκαν τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης μέσω εξετάσεων αίματος νηστείας.
Ωστόσο, προέκυψε μια βασική διαφορά: οι συμμετέχοντες στην υποομάδα με τις τηγανητές πατάτες είχαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα αμέσως μετά την κατανάλωση της μερίδας τους σε σύγκριση με εκείνους που έτρωγαν αμύγδαλα.
Είναι… ωραία σκέψη να συμπεράνουμε ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις τηγανητές πατάτες και τα αμύγδαλα. Δηλαδή να πούμε ότι μόνο οι θερμίδες είναι που μετράνε. Αλλά η πιο προσεκτική ανάγνωση ενισχύει την ιδέα ότι δύο είδη που γενικά τοποθετούνται σε αντίθετα άκρα του φάσματος των υγιεινών τροφίμων εξακολουθούν να απέχουν πολύ περισσότερο από ό,τι δείχνει η εν λόγω μελέτη.
“Το μόνο σαφές εύρημα ήταν ότι η κατανάλωση τηγανητών πατατών αύξησε τη γλυκόζη στο αίμα και την έκκριση ινσουλίνης πολύ περισσότερο από τα αμύγδαλα”, λέει ο δρ. Willett.
“Αυτό είναι σύμφωνο με μακροχρόνιες μελέτες που δείχνουν ότι η κατανάλωση πατάτας σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, ειδικά σε σύγκριση με τα δημητριακά ολικής αλέσεως”.