Βασικό συστατικό των οστών και των δοντιών, το ασβέστιο είναι ζωτικής σημασίας για πολλές λειτουργίες του οργανισμού. Δεν περιέχεται μόνο στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά και σε πολλές άλλες τροφές.
Είναι το μεταλλικό στοιχείο που αφθονεί περισσότερο στον οργανισμό μας. Διαθέτουμε 1-1,5 κιλό, από το οποίο το 99% βρίσκεται συγκεντρωμένο στο σκελετό με τη μορφή φωσφορικών και ανθρακικών αλάτων του ασβεστίου.
Πρόκειται, βασικά, για εκείνο που εξασφαλίζει τη σταθερότητα των οστών και των δοντιών μας.
Αλλά και τα λίγα γραμμάρια που περιέχονται στους μαλακούς ιστούς και στα υγρά του οργανισμού μας παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο.
Είναι απαραίτητο…
• Για τη φυσιολογική πηκτικότητα του αίματος.
• Παρεμβαίνει στη νευρική μετάδοση.
• Στη σύσπαση των μυών.
• Στη λειτουργία του εγκεφάλου.
• Στο ρυθμό της καρδιάς.
• Στην ενεργοποίηση της λειτουργίας πολλών οργάνων.
• Ελέγχει τη νευρομυϊκή διεγερσιμότητα.
Η έλλειψη του…
Η έλλειψη ή η κακή χρήση ασβεστίου προκαλεί την κλασική κρίση τετανίας, η οποία συσχετίζεται με μια μη φυσιολογική υπερδιέγερση που ταλαιπωρεί τα νεύρα και τους μυς. Οι λειτουργίες αυτές, οι οποίες όμως συχνά αγνοούνται, είναι πρωταρχικής σημασίας για την εναπόθεση μεταλλικών στοιχείων στα οστά. Όταν η πρόληψη από τη διατροφή είναι ανεπαρκής, τότε τα οστά είναι αυτά που χάνουν το ασβέστιό τους, προκειμένου να παρέχουν στον οργανισμό μας την ποσότητα που του λείπει.
Πηγές ασβεστίου
Ανάμεσα στις διάφορες πηγές ασβεστίου, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι εκείνα που καταλαμβάνουν την πρώτη θέση και, μάλιστα, με μεγάλη διαφορά από τις άλλες. Στην πραγματικότητα εξασφαλίζουν τα δύο τρίτα της πρόσληψης ασβεστίου από τη διατροφή.
Ακολουθούν τα πράσινα λαχανικά, τα όσπρια, το ψάρι, το κρέας και, τέλος, τα μεταλλικά νερά.
Καλύτερη αφομοίωση
Η περιεκτικότητα των τροφών σε ασβέστιο δεν είναι, όμως, η μόνη έννοια που θα πρέπει να έχουμε υπόψη. Γιατί; Διότι για να απορροφάται και να αφομοιώνεται καλά το ασβέστιο, πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Για παράδειγμα, τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχονται στα λαχανικά είναι υδατοδιαλυτά και συνεπώς αποβάλλονται κατά τη διάρκεια του πολύωρου πλυσίματος ή με το βράσιμο.
Έτσι, η σχέση του ασβεστίου με τις πρωτεΐνες, η παρουσία λακτόζης (όπως στο γάλα), φωσφόρου και βιταμίνης D, καθώς και η ύπαρξη ενός όξινου περιβάλλοντος (στομάχι) ευνοούν τη διαλυτότητα, την απορρόφηση και τη χρήση του.
Αντίθετα, η παρουσία στις τροφές μεγάλων ποσοτήτων φυτικού οξέος (πλήρη δημητριακά, πίτυρο, ψωμί ολικής αλέσεως, φασολάκια, σόγια) ή οξαλικού οξέος (σπανάκι, λάπαθο) προκαλεί το σχηματισμό φυτικών ή οξαλικών αλάτων του ασβεστίου, που είναι αδιάλυτα και συνεπώς δεν απορροφώνται από το έντερο.
Παράλληλα, μια διατροφή πολύ πλούσια σε φυτικές ίνες μπορεί να παρεμποδίσει την επαφή του ασβεστίου με τα εντερικά τοιχώματα και να δυσκολέψει την απορρόφησή του. Ακόμη και το ασβέστιο του γάλακτος, που αντιπροσωπεύει μία από τις καλύτερες πηγές πρόσληψης, αφομοιώνεται μόνο κατά 40% κάτω από τις συνήθεις συνθήκες διατροφής.
Πηγή: belife.gr