Μια νέα μελέτη, διαπίστωσε πως η μοναξιά μπορεί να καταστήσει τους ανθρώπους πιο ευάλωτους στη νόσο του Πάρκινσον.
Πάνω από 490.000 εγγεγραμμένοι στη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου παρακολουθήθηκαν για έως και 15 χρόνια, οδηγώντας τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η μοναξιά αυξάνει τις πιθανότητες διάγνωσης Πάρκινσον κατά 37%.
«Η συσχέτιση μεταξύ της μοναξιάς και της νόσου του Πάρκινσον δεν οφειλόταν σε κοινούς γενετικούς, κλινικούς ή συμπεριφορικούς παράγοντες κινδύνου», δήλωσε η ερευνήτρια Angelina Sutin, καθηγήτρια στο τμήμα επιστημών συμπεριφοράς και κοινωνικής ιατρικής στο Κολλέγιο Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα.
Η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η μοναξιά προκαλεί τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά ότι υπάρχει σύνδεση των δύο καταστάσεων, είπε η Sutin.
Η μοναξιά έχει αναγνωριστεί σύμφωνα με τη Sutin ως σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τη δημόσια υγεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
«Αυτή η μελέτη αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για τις επιπτώσεις της μοναξιάς και ειδικά τη σχέση της με τις νευροεκφυλιστικές παθήσεις. Έχει ήδη συσχετιστεί με τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλους τύπους άνοιας. Η παρούσα έρευνα δείχνει ότι αποτελεί παράγοντα κινδύνου και για τη νόσο του Πάρκινσον» πρόσθεσε.
Πολλοί παράγοντες μπορεί να εξηγούν τον μηχανισμό μέσω του οποίου η μοναξιά μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο της νόσου του Πάρκινσον.
«Διαπιστώσαμε ότι ένα μέρος της σύνδεσης σχετίζεται με τα συμπεριφορικά και κλινικά μονοπάτια. Η συσχέτιση θα μπορούσε να οφείλεται και σε άλλους συμπεριφορικούς και κλινικούς παράγοντες που δεν λάβαμε υπόψη. Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν μεταβολικές, φλεγμονώδεις και νευρικές και ενδοκρινικές οδοί».
Η μοναξιά φαίνεται να σχετίζεται με χειρότερη υγεία του εγκεφάλου, ίσως μέσω της αύξησης της φλεγμονής ή άλλων νευροεκφυλιστικών διεργασιών, είπε η Sutin.
«Μπορεί η μοναξιά να κάνει τον εγκέφαλο πιο επιρρεπή στον νευροεκφυλισμό, ο οποίος για μερικούς ανθρώπους θα μπορούσε να οδηγήσει στη νόσο του Αλτσχάιμερ και σε άλλους στη νόσο του Πάρκινσον», εξήγησε.
Αντίθετα, η κοινωνική σύνδεση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της νόσου του Πάρκινσον.
«Δεν εξετάσαμε αυτή τη συσχέτιση στην τρέχουσα μελέτη, αλλά ναι, πιστεύεται ότι η κοινωνική σύνδεση είναι προστατευτική», είπε η Sutin.
Το να ζει κανείς μόνος, αυξάνει τις πιθανότητες να κάνει ανθυγιεινή ζωή. Για παράδειγμα, πολλοί ηλικιωμένοι που ζουν μόνοι δεν τρέφονται υγιεινά, αλλά καταναλώνουν συχνά σνακ και πρόχειρο φαγητό, ενώ είναι σωματικά αδρανείς.
Η μοναξιά μπορεί επίσης να βλάψει τον εγκέφαλο λόγω της απουσίας καθημερινών ερεθισμάτων, αλλά μπορεί και να οδηγήσει σε περισσότερο άγχος και ψυχολογική δυσφορία που μπορεί να κάνει τον εγκέφαλο πιο ευάλωτο.
Η μοναξιά μπορεί να μην προκαλεί Πάρκινσον, αλλά σε κάποιο βαθμό την προδιαθέτει. Η προδιάθεση έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο εγκέφαλος μπορεί να μην είναι σε θέση να αμυνθεί σε οτιδήποτε βιολογικό συμβεί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον.
Η σωματική δραστηριότητα διατηρεί τον εγκέφαλο υγιή, όπως και η πνευματική δραστηριότητα.
Η σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης στην καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση JAMA Neurology.