Περισσότερα από 1 στα 10 άτομα έχουν σακχαρώδη διαβήτη και περισσότερα από 1 στα 3 έχουν προδιαβήτη στις Ηνωμένες Πολιτείες σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 2022 από το CDC (US Centers for Disease Control and Prevention).
Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταυρούλα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής), Νικόλαος Τεντολούρης (Καθηγητής Παθολογίας) και Εριφύλη Χατζηαγγελάκη (Καθηγήτρια Παθολογίας) σχολιάζουν τα στοιχεία της έκθεσης αυτής.
Η έκθεση του CDC συμπεριέλαβε δεδομένα για το διάστημα 2017 ως 2020 από διάφορες εθνικά αντιπροσωπευτικές πηγές σχετικά με τον επιπολασμό και την επίπτωση εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη και προδιαβήτη, καθώς και σχετικά με παράγοντες κινδύνου για επιπλοκές, με οξείες και μακροπρόθεσμες διαβητικές επιπλοκές αλλά και με το κόστος.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα:
-37,3 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν σακχαρώδη διαβήτη ή,
-11,3% του πληθυσμού.
Από αυτούς:
– 28,7 εκατομμύρια έχουν διαγνωστεί, ενώ,
-8,5 εκατομμύρια ή 23% των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη δεν έχουν διαγνωστεί.
–Άλλα 96 εκατομμύρια ενήλικες έχουν προδιαβήτη, αποτελώντας το 38% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ εκ των οποίων μόνο το 19% γνωρίζει την κατάσταση αυτή.
Τα νέα αυτά δεδομένα παρουσιάζουν αξιοσημείωτες αυξήσεις από την αντίστοιχη έκθεση του CDC το 2019, που έδειχνε:
-34,2 εκατομμύρια με σακχαρώδη διαβήτη ή,
-10,5% του πληθυσμού,
-συμπεριλαμβανομένων 7,3 εκατομμυρίων περιπτώσεων που ήταν αδιάγνωστες.
Ο επιπολασμός του προδιαβήτη ήταν 88 εκατομμύρια, τότε.
Η αύξηση αυτή των ποσοστών σακχαρώδη διαβήτη στις ΗΠΑ είναι ανησυχητική και πιθανότατα αντικατοπτρίζει ανάλογες αυξήσεις στην Ευρώπη και στη χώρα μας.
Επιπρόσθετα, ο υψηλός αριθμός ατόμων με προδιαβήτη καθώς και εκείνων που δεν γνωρίζουν ότι έχουν προδιαβήτη ή σακχαρώδη διαβήτη τροφοδοτεί περαιτέρω την πανδημία αυτή.
Ο σακχαρώδης διαβήτης συνδέεται στενά με την γήρανση του πληθυσμού και με την παχυσαρκία.
Πράγματι, η περίσσεια λιπώδους ιστού έχει ως συνέπεια την έκκριση ουσιών που οδηγούν σε ινσουλινοαντίσταση και επακόλουθη υπερινσουλιναιμία.
Από ένα σημείο και μετά τα β κύτταρα του παγκρέατος, που παράγουν ινσουλίνη, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην ινσουλινοαντίσταση, με αποτέλεσμα να προκύπτει υπεργλυκαιμία, ως προδιαβήτης ή σακχαρώδης διαβήτης.
Στις μέρες μας, διαθέτουμε μεγάλη ποικιλία ασφαλών και αποτελεσματικών αντιδιαβητικών αγωγών.
Είναι σημαντικό όμως να στοχεύσουμε κυρίως στην πρόληψη του διαβήτη, δηλαδή στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας, η αντιμετώπιση της οποίας θα πρέπει να αποτελέσει καίριο μέλημα της σύγχρονης κοινωνίας.