Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας έχει αυξηθεί παγκοσμίως τα τελευταία 50 χρόνια, φτάνοντας σε πανδημικά επίπεδα.
Η παχυσαρκία αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόκληση για την υγεία γιατί αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ασθενειών όπως:
–ο COVID-19
–ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2,
-η λιπώδης νόσος του ήπατος,
-η υπέρταση,
-το έμφραγμα του μυοκαρδίου,
-το εγκεφαλικό επεισόδιο,
-η άνοια,
-η οστεοαρθρίτιδα,
-η αποφρακτική άπνοια ύπνου και,
-αρκετοί καρκίνοι,
συμβάλλοντας έτσι στη μείωση και των δύο ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο ζωής.
Η παχυσαρκία συνδέεται επίσης με:
-την ανεργία,
-τα κοινωνικά μειονεκτήματα και,
-τη μειωμένη κοινωνικοοικονομική παραγωγικότητα,
δημιουργώντας έτσι ολοένα και μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση.
Μέχρι στιγμής, οι στρατηγικές πρόληψης και θεραπείας της παχυσαρκίας – τόσο σε ατομικό όσο και σε επίπεδο πληθυσμού – δεν ήταν επιτυχής μακροπρόθεσμα.
Οι παρεμβάσεις του τρόπου ζωής και της συμπεριφοράς που στοχεύουν στη μείωση της πρόσληψης θερμίδων και στην αύξηση της ενεργειακής δαπάνης, έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα επειδή οι σύνθετες και επίμονες ορμονικές, μεταβολικές και νευροχημικές προσαρμογές, προστατεύονται από την απώλεια βάρους και προάγουν την ανάκτηση βάρους.
Η μείωση της επιβάρυνσης της παχυσαρκίας απαιτεί προσεγγίσεις που συνδυάζουν ατομικές παρεμβάσεις με αλλαγές στο περιβάλλον και την κοινωνία.
Επομένως, η καλύτερη κατανόηση των αξιοσημείωτων περιφερειακών διαφορών στον επιπολασμό και τις τάσεις της παχυσαρκίας μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των κοινωνικών αιτιών της παχυσαρκίας και στην παροχή καθοδήγησης σχετικά με το ποιες είναι οι πιο ελπιδοφόρες στρατηγικές παρέμβασης.
Η μείωση της επιβάρυνσης της παχυσαρκίας απαιτεί προσεγγίσεις που συνδυάζουν ατομικές παρεμβάσεις, με αλλαγές στο περιβάλλον και την κοινωνία.
Επομένως, η καλύτερη κατανόηση των αξιοσημείωτων περιφερειακών διαφορών στον επιπολασμό και τις τάσεις της παχυσαρκίας μπορεί να βοηθήσει:
–στον εντοπισμό των κοινωνικών αιτιών της παχυσαρκίας και,
-στην παροχή καθοδήγησης σχετικά με το ποιες είναι οι πιο ελπιδοφόρες στρατηγικές παρέμβασης.
Η μείωση της επιβάρυνσης της παχυσαρκίας απαιτεί προσεγγίσεις που συνδυάζουν ατομικές παρεμβάσεις με αλλαγές:
-στο περιβάλλον και,
-την κοινωνία.
Επομένως, η καλύτερη κατανόηση των αξιοσημείωτων περιφερειακών διαφορών στον επιπολασμό και τις τάσεις της παχυσαρκίας μπορεί να βοηθήσει:
-στον εντοπισμό των κοινωνικών αιτιών της παχυσαρκίας και,
-στην παροχή καθοδήγησης σχετικά με το ποιες είναι οι πιο ελπιδοφόρες στρατηγικές παρέμβασης.
Βασικά σημεία
- Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας έχει αυξηθεί σε πανδημικές διαστάσεις τα τελευταία 50 χρόνια.
- Η παχυσαρκία είναι μια ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει πρόωρη αναπηρία και θάνατο, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιομεταβολικών παθήσεων, οστεοαρθρίτιδας, άνοιας, κατάθλιψης και ορισμένων τύπων καρκίνου.
- Η πρόληψη και οι θεραπείες της παχυσαρκίας συχνά αποτυγχάνουν μακροπρόθεσμα (για παράδειγμα, συμπεριφορικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στη μείωση της ενεργειακής πρόσληψης και στην αύξηση της ενεργειακής δαπάνης) ή δεν είναι διαθέσιμες ή κατάλληλες (βαριατρική χειρουργική) για την πλειοψηφία των ατόμων που επηρεάζονται.
- Αν και ο επιπολασμός της παχυσαρκίας αυξήθηκε σε κάθε χώρα στον κόσμο, υπάρχουν περιφερειακές διαφορές τόσο στον επιπολασμό όσο και στις τάσεις της παχυσαρκίας. Η κατανόηση των παραγόντων αυτών των περιφερειακών διαφορών μπορεί να βοηθήσει στην παροχή καθοδήγησης για τις πιο υποσχόμενες στρατηγικές παρέμβασης.
- Οι αλλαγές στο παγκόσμιο σύστημα τροφίμων μαζί με την αυξημένη καθιστική συμπεριφορά φαίνεται να είναι οι κύριοι μοχλοί της πανδημίας της παχυσαρκίας.
- Η κύρια πρόκληση είναι να μετατρέψουμε τις γνώσεις μας για τις κύριες αιτίες της αύξησης του επιπολασμού της παχυσαρκίας σε αποτελεσματικές ενέργειες.
- Τέτοιες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν:
- αλλαγές πολιτικής που διευκολύνουν τις ατομικές επιλογές για τρόφιμα που έχουν μειωμένη περιεκτικότητα σε λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι.