Η ινομυαλγία αποτελεί μία από τις συχνότερες παθήσεις που σχετίζονται με χρόνιο πόνο, ωστόσο σήμερα γνωρίζουμε ελάχιστα σχετικά με τα αίτιά της.
Η νόσος, τα κύρια συμπτώματα της οποίας περιλαμβάνουν άλγος και αίσθημα κόπωσης, έχει αρχίσει να απασχολεί τα τελευταία χρόνια την επιστημονική κοινότητα, παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν αμφισβητήσει την ύπαρξή της.
Αν και αυτή τη στιγμή τα περισσότερα δεδομένα δείχνουν ότι η συμπτωματολογία της συνδέεται με τον εγκέφαλο, αυτό ακόμα δεν έχει αποδειχθεί και επομένως δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για την αντιμετώπισή της.
Η έρευνα
Μία νέα έρευνα που εξέτασε την ινομυαλγία σε πειραματόζωα (ποντίκια) διαπίστωσε ότι η νόσος αποτελεί πιθανώς αυτοάνοσο νόσημα και η εμφάνισή της αποδίδεται σε μία παθολογική ανοσιακή απόκριση.
Στα πλαίσια της έρευνας, οι επιστήμονες έλαβαν αντισώματα από 44 ασθενείς με ινομυαλγία, τα οποία ακολούθως χορήγησαν σε ποντίκια.
Μόλις τα ποντίκια έλαβαν τα αντισώματα, παρουσίασαν ορισμένα από τα κλασικά συμπτώματα της νόσου, όπως μυαλγίες και ευαισθησία στο κρύο και τη ζέστη.
Επιπλέον, στο σύνολο σχεδόν του οργανισμού, τα νεύρα που σχετίζονται με την αντίληψη του άλγους έγιναν περισσότερο ευαίσθητα.
Η έρευνα εξέτασε επίσης μία ομάδα ελέγχου με ποντίκια που έλαβαν αντισώματα από 39 υγιείς εθελοντές.
Τα ποντίκια αυτά δεν παρουσίασαν κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα.
Καθώς τα παθολογικά αντισώματα δεν ανιχνεύθηκαν στο κεντρικό νευρικό σύστημα των ασθενών, οι επιστήμονες υποστήριξαν ότι η ινομυαλγία δεν αποτελεί πάθηση που σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα και όχι με τον εγκέφαλο.
Η παραπάνω παρατήρηση δεν προκαλεί έκπληξη.
Γνωρίζουμε σήμερα ότι το 80% περίπου των ασθενών που πάσχουν από ινομυαλγία είναι γυναίκες και οι τελευταίες παρουσιάζουν αυτοάνοσα νοσήματα σε υψηλότερο ποσοστό σε σχέση με τους άνδρες.
Ωστόσο, προηγούμενες μελέτες που εξέτασαν απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου είχαν δείξει ότι η νόσος ενδέχεται να έχει νευρολογική αιτιολογία.
Τα τελευταία χρόνια, τα δεδομένα αυτά ανατράπηκαν, καθώς αρκετές μελέτες έδειξαν ότι η ινομυαλγία αποτελεί αυτοάνοση νόσο, τουλάχιστον σε ένα ποσοστό των ασθενών.
«Όταν ξεκινήσαμε την έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία, περιμέναμε ότι ορισμένα περιστατικά ινομυαλγίας θα έχουν αυτοάνοση αιτιολογία», είπε ο Andreas Goebel, ένας επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο του Liverpool που συμμετείχε στη μελέτη.
Όπως αποδείχθηκε, τα ίδια αντισώματα που προκαλούν άλγος στα ποντίκια, ανιχνεύθηκαν και στους 44 ασθενείς με ινομυαλγία τόσο στους εθελοντές από τη Μεγάλη Βρετανία όσο και σε αυτούς από τη Σουηδία.
Πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι η έρευνα βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στις επιδράσεις των αντισωμάτων του ανθρώπου όταν χορηγούνται στα ποντίκια.
Επομένως, είναι προφανές ότι θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω μελέτες σε ανθρώπους οι οποίες θα εξετάσουν πως η παρουσία των αντισωμάτων αυτών προκαλεί άλγος και αίσθημα κόπωσης στον άνθρωπο.
Σε κάθε περίπτωση, η παρούσα μελέτη προσφέρει ισχυρά δεδομένα που δείχνουν ότι η ινομυαλγία έχει πιθανώς αυτοάνοση και όχι νευρολογική αιτιολογία.
Τα αντισώματα που ανιχνεύθηκαν στην έρευνα μπορούν να προσδεθούν τόσο στους νευρώνες του ανθρώπου όσο και σε αυτούς των ποντικών, γεγονός που δείχνει ότι ενδέχεται να ενοχοποιούνται για ορισμένες από τις νευρολογικές βλάβες που ανιχνεύονται στις απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου.
Αν η θεωρία αυτή αποδειχθεί αληθής, τότε αυτό θα μπορεί να εξηγήσει σε κάποιο βαθμό γιατί η ήπια αεροβική άσκηση και τα αντικαταθλιπτικά δεν προσφέρουν οφέλη σε αρκετούς ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο, καθώς όπως φαίνεται δεν αντιμετωπίζουν την πηγή του προβλήματος.
Τα φάρμακα που περιορίζουν τα επίπεδα των παραπάνω παθολογικών αντισωμάτων, ωστόσο, ενδέχεται να είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της νόσου.
Λίγες εβδομάδες μετά τη χορήγηση των αντισωμάτων, όταν τα περισσότερα από αυτά είχαν απομακρυνθεί ήδη από τον οργανισμό των ποντικών, τα συμπτώματα υποχώρησαν και τα ποντίκια άρχισαν να συμπεριφέρονται και πάλι φυσιολογικά.
Το γεγονός αυτό δείχνει ότι τα συμπτώματα της ινομυαλγίας μπορούν πιθανώς να αντιμετωπιστούν αν καταφέρουμε να μειώσουμε τα επίπεδα των παθολογικών αντισωμάτων.
Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν ήδη στην αγορά φάρμακα με την παραπάνω δράση, ωστόσο πριν αρχίσουν να χορηγούνται στους ασθενείς με ινομυαλγία θα πρέπει να γίνουν κατάλληλες μελέτες.
«Η έρευνά μας αναδεικνύει ένα νέο φάσμα θεραπευτικών επιλογών για τη νόσο και προσφέρει ελπίδα στους ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία», δήλωσε ο David Andersson από το King’s College του Λονδίνου.
Ο Andersson σκοπεύει να επαναλάβει την ίδια μελέτη για ασθενείς με long COVID, καθώς και ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Οι παραπάνω χρόνιες νόσοι έχουν αρκετά αλληλοεπικαλυπτόμενα συμπτώματα με την ινομυαλγία και στο παρελθόν έχουν επίσης συνδεθεί με αυτοάνοση αιτιολογία.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation.
Πηγή: Αντώνιος Δημητρακόπουλος – Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center.