Ο πόνος των αρθρώσεων είναι ένα συχνότατο και πολύ βασανιστικό σύμπτωμα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο και περιορίζει πολλές φορές σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
Μπορεί να οφείλεται είτε:
-σε τραυματισμό των συνδέσμων,
-των θυλάκων ή των τενόντων που περιβάλλουν την άρθρωση,
-είτε σε φλεγμονή,
-δηλαδή αρθρίτιδα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, σηπτική αρθρίτιδα) ή,
-και σε λοίμωξη της άρθρωσης (σηπτική αρθρίτιδα).
Ο αρθρικός πόνος, που συχνά αναφέρεται ως «αρθραλγία», δεν αφορά μόνο άτομα της τρίτης ηλικίας, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν, αλλά και νεότερους άνδρες και γυναίκες.
Συχνοί επιβαρυντικοί παράγοντες είναι εκτός της ηλικίας:
– το κληρονομικό ιστορικό αρθρίτιδας,
-άλλες συνυπάρχουσες νόσοι (διαβήτης, φλεγμονώδεις και αυτοάνοσες νόσοι), καθώς και,
-η μηχανική καταπόνηση των αρθρώσεων λόγω εργασίας ή τρόπου ζωής.
Συμπτώματα:
– κυρίως πόνος,
-οίδημα (πρήξιμο) και,
-δυσκολία στην κίνηση της άρθρωσης.
Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα τόσο της ρευματοειδούς όσο και της οστεοαρθρίτιδας είναι η δυσκαμψία, δηλαδή η δυσκολία κίνησης της άρθρωσης η οποία είναι εντονότερη το πρωί μετά την έγερση και βελτιώνεται στη διάρκεια της ημέρας.
Το οίδημα είναι συνήθως ήπιο στη φλεγμονώδη αρθρίτιδα αλλά έντονο και επιμένον στη λοιμώδη.
Διάγνωση:
Η διάγνωση μπορεί να γίνει με:
-μια καλή εξέταση της πάσχουσας άρθρωσης που αναδεικνύει το οίδημα και τον περιορισμό των κινήσεων,
-σε συνδυασμό με ένα αναλυτικό ιστορικό του ασθενούς.
-Τη διάγνωση υποστηρίζουν ευρήματα από τις απλές ακτινογραφίες,
-ή τη μαγνητική τομογραφία της άρθρωσης και,
-τις αιματολογικές εξετάσεις και,
-την ταχύτητα καθίζησης που μπορεί να είναι πολύ αυξημένη.
Οι αυτοάνοσες αρθρίτιδες (ρευματοειδής) έχουν συχνά μια σειρά θετικών δεικτών στις εξετάσεις αίματος.
Θεραπεία:
Η βάση της θεραπείας είναι τα αναλγητικά και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Ανάλογα με το είδος της αρθροπάθειας δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα είτε στα αναλγητικά (οστεοαρθρίτιδα), είτε στα αντιφλεγμονώδη (ρευματικές αρθρίτιδες).
Πρέπει να τονιστεί ότι η θεραπεία είναι τις περισσότερες φορές μακροχρόνια και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι οι παρενέργειες των χορηγούμενων φαρμάκων, όπως:
-οι επιπτώσεις τους τόσο στο στομάχι (γαστρίτιδα, έλκος, αιμορραγίες),
-όσο και στα νεφρά (προοδευτική νεφρική ανεπάρκεια).
Σήμερα υπάρχει διεθνώς η τάση να ξεκινά η θεραπεία με ήπια αναλγητικά όπως η παρακεταμόλη (Depon) και να κλιμακώνεται στη συνέχεια ανάλογα με τα συμπτώματα.
Οι ρευματικές αρθρίτιδες συχνά απαιτούν τη χρήση μιας σειράς πολύ εξειδικευμένων φαρμάκων (Μεθοτρεξάτη, αντι-TNF παράγοντες κ.λ.π).
Συμπληρωματικά της φαρμακοθεραπείας, έχει σχεδόν πάντοτε θέση η φυσικοθεραπεία της άρθρωσης που έχει αποτελέσματα ακόμα και εκεί που τα φάρμακα έχουν αποτύχει.
Πρόγνωση:
Εξαρτάται από το είδος της αρθροπάθειας αλλά και από την ηλικία εμφάνισης καθώς αυτές που εμφανίζονται σε νεότερες ηλικίας έχουν συχνά χειρότερη εξέλιξη.
Είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία όλων των αρθροπαθειών γιατί μπορούν να εξελιχθούν είτε ταχέως (σηπτική/λοιμώδης αρθρίτιδα) είτε βραδέως (οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής) σε καταστροφή της άρθρωσης και παραμόρφωση που τις περισσότερες φορές είναι μη-αναστρέψιμη.