Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν τη συχνότερη μορφή λοίμωξης της κοινότητας για τους ενήλικες και παράλληλα τη συχνότερη αιτία συνταγογράφησης αντιβιοτικών από τους γιατρούς εκτός νοσοκομείων.
Η συχνότητα των ουρολοιμώξεων είναι 3-5 φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες, και όταν συμβαίνουν σε άνδρες με απουσία γνωστής ανατομικής πάθησης του ουροποιητικού συστήματος (προστάτης, ουρήθρα, ουροδόχος κύστη ή νεφρά), είναι επιβεβλημένο να γίνεται διερεύνηση για την ύπαρξη κακοήθειας (καρκίνος).
Συνηθέστερα συμπτώματα είναι τα παρακάτω:
- Έπειξη (έντονη τάση) για ούρηση
- Τσούξιμο ή καύσιμο κατά την ούρηση
- Πόνος στην πύελο στις γυναίκες και στον πρωκτό στους άνδρες
- Κνησμός στα γεννητικά όργανα
- Συχνουρία (πολλές φορές και μικρές ποσότητες)
- Θολά ούρα ή κοκκινωπά (ούρα σαν Coca-Cola)
- Ούρα που μυρίζουν ξαφνικά άσχημα
Θεραπεία
Η θεραπευτική αντιμετώπιση συνιστάται στη λήψη αντιβιοτικού που συνήθως δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3 ημέρες.
-ή 5-7 σε επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις, όπως στις εγκύους και τους διαβητικούς.
Απαραίτητη πριν την έναρξη αντιβιοθεραπείας είναι η λήψη μιας γενικής εξέτασης και μιας καλλιέργειας ούρων με στόχο την απομόνωση του υπεύθυνου μικροοργανισμού και την προσαρμογή της θεραπείας.
Πρέπει πάντα να εφαρμόζεται αυστηρή υγιεινή της περιοχής των γεννητικών οργάνων με άφθονο νερό και υποαλλεργικά σαπούνια.
Συνιστάται τέλος η αποχή από τη σεξουαλική πράξη και για τα δύο φύλα μέχρι τη θεραπεία της λοίμωξης.
Λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού
Στις λοιμώξεις αυτές ανήκουν κυρίως οι βρογχίτιδες και οι πνευμονίες οι οποίες μπορούν να είναι τόσο ιογενείς όσο και βακτηριακές (δηλ. από μικρόβια).
Μια βρογχίτιδα είναι στο πλείστο των περιπτώσεων ιογενής και προσβάλλει ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες όπως:
-οι ηλικιωμένοι,
-οι καπνιστές,
-οι διαβητικοί.
Συμτώματα
Εισβάλει συνήθως με πρόδρομα συμπτώματα όπως αυτά του κοινού κρυολογήματος:
-καταρροή,
-ξηρός βήχας,
-πόνος στο στήθος,
πυρετός ή,
-δύσπνοια
που σύντομα γενικεύονται και γίνονται εντονότερα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο βήχας σχεδόν πάντα υπάρχει και είναι κυρίως ξηρός (χωρίς φλέματα) και παροξυσμικός (έρχεται και φεύγει αιφνιδίως).
Η ακτινογραφία θώρακος δεν έχει κάποιο εύρημα, αλλά οι δείκτες της φλεγμονής (λευκά αιμοσφαίρια, CRP) στις αιματολογικές εξετάσεις είναι σχεδόν πάντα αυξημένοι.
Επειδή το αίτιο είναι σχεδόν πάντα ιογενές, η χρήση αντιβιοτικών πρέπει να γίνεται σπάνια και με πολύ περίσκεψη γιατί τα αντιβιοτικά μπορεί να μεγαλώσουν τη διάρκεια νόσησης από μια ιογενή λοίμωξη.
Η πνευμονία
Η πνευμονία είναι η λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού (πνευμονικές κυψελίδες) που βρίσκονται μετά τους βρόγχους.
Προσβάλει επίσης ευπαθή άτομα ή ανοσοκατεσταλμένους και είναι συχνότερα μικροβιακής αιτιολογίας.
Τα συμπτώματα είναι συνήθως βαρύτερα από της βρογχίτιδας, και ο άρρωστος γίνεται ταχέως «τοξικός», με:
-υψηλό πυρετό,
-έντονο και συνήθως παραγωγικό βήχα και ταχύπνοια (πολλές και ρηχές αναπνοές).
Η ακτινογραφία θώρακα μπορεί να είναι απολύτως φυσιολογική στα πρώτα στάδια της νόσου και να θετικοποιείται αργότερα ενώ οι εξετάσεις αίματος είναι πολύ συχνά παθολογικές.
Η «περιπατητική πνευμονία” που προσβάλλει νεαρότερους και δυνατότερους πληθυσμούς
Υπάρχει, πρέπει να σημειωθεί, και ένα είδος πνευμονίας της κοινότητας που λέγεται «περιπατητική πνευμονία», στην οποία τα συμπτώματα είναι ελάχιστα ή και καθόλου αλλά η ακτινογραφία με πολύ έντονα ευρήματα και η οποία προσβάλει συνηθέστερα νεαρότερους και δυνατότερους πληθυσμούς.
Θεραπεία
Θεραπευτικά είναι απαραίτητη η έναρξη αντιβιοτικών (εκτός ξανά της ιογενούς πνευμονίας, η οποία όμως είναι δύσκολο να διαγνωσθεί) τα οποία είναι ανάλογα:
-της ηλικίας,
-των συνοδών νοσημάτων και,
-της ανάγκης ή όχι για νοσηλεία στο νοσοκομείο.
Η προφυλακτική χορήγηση αντιβιοτικών δεν συνιστάται για κανένα λόγο γιατί μειώνει τις άμυνες του οργανισμού και δημιουργεί ανθεκτικά στελέχη.
Λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος.
Συχνότερες είναι οι γαστρίτιδες και οι γαστρεντερίτιδες.
Είναι σχεδόν πάντα ιογενείς και εποχικές, μιας και απαντούν με έξαρση κατά τους χειμερινούς μήνες.
Περισσότερο ευάλωτοι πληθυσμοί είναι:
-οι ηλικιωμένοι,
-οι διαβητικοί,
-οι ανοσοκατεσταλμένοι,
-όσοι ζούν με μικρά σε ηλικία παιδιά και,
-όσοι συγχρωτίζονται σε κοιτώνες (στρατιώτες, φυλακισμένοι κλπ).
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα αφορούν:
-μια γενική κακουχία,
-μυαλγίες,
-πυρετό και,
-πόνο ψηλά στο στομάχι με τάση προς έμετο αν πρόκειται για γαστρίτιδα ,
-ή χαμηλά στην κοιλιά με διάρροιες στην περίπτωση εντερίτιδας.
Συχνά η εικόνα είναι μεικτή με όλο το εύρος των συμπτωμάτων.
Οι εξετάσεις αίματος δείχνουν σχεδόν πάντα και αρκετά νωρίς μια αύξηση των δεικτών φλεγμονής, αλλά οι άλλες απεικονιστικές εξετάσεις (ακτινογραφία, υπέρηχο) είναι συνήθως αρνητικές.
Θεραπεία
Θεραπευτικά, δεν συνιστάται η χορήγηση αντιβιοτικών, ενώ η λήψη φαρμάκων για τον τερματισμό της διάρροιας μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη για τον άρρωστο.
Χορηγούνται υγρά και σκευάσματα με ηλεκτρολύτες (νάτριο, κάλιο, μαγνήσιο κλπ) για την αποφυγή της σπουδαιότερης παρενέργειας που είναι η αφυδάτωση και η απώλεια ηλεκτρολυτών.