Η επιληψία είναι μία χρόνια διαταραχή, το σήμα κατατεθέν της οποίας είναι επαναλαμβανόμενες, απρόκλητες επιληπτικές κρίσεις.
Πολλοί άνθρωποι με επιληψία έχουν περισσότερους από έναν τύπο σπασμών και ενδέχεται να εμφανίζουν και άλλα συμπτώματα νευρολογικών προβλημάτων.
Περίπου 50 στους 100.000 ανθρώπους αναπτύσσουν επιληψία κάθε χρόνο στις βιομηχανικές χώρες, ενώ περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θεωρείται ότι έχουν επηρεαστεί από επιληψία και επιληπτικές κρίσεις.
Σύμφωνα με έρευνες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το University College του Λονδίνου, ο πρόωρος θάνατος είναι 11 φορές πιο συχνός μεταξύ των ατόμων με επιληψία σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Επιπλέον, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος αν ένα άτομο με επιληψία έχει επίσης μία ψυχική ασθένεια.
Οι άνθρωποι με επιληψία τείνουν να έχουν επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις.
Οι επιληπτικές κρίσεις συμβαίνουν λόγω μίας ξαφνικής αύξησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο.
Αυτό προκαλεί μία προσωρινή διαταραχή στα συστήματα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου.
Κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης ο εγκέφαλος του ασθενούς «αναστέλλεται» ή «συγχύζεται».
Κάθε λειτουργία στο σώμα μας ενεργοποιείται από τα συστήματα ανταλλαγής μηνυμάτων στον εγκέφαλό μας.
Αυτό που ένας ασθενής με επιληψία βιώνει κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης θα εξαρτηθεί από ποιο μέρος του εγκεφάλου του / της ξεκινά η επιληπτική δραστηριότητα και πόσο πολύ και γρήγορα εξαπλώνεται από εκείνη την περιοχή.
Κατά συνέπεια, υπάρχουν διάφοροι τύποι επιληπτικών κρίσεων και κάθε ο ασθενής θα έχει επιληψία με το δικό του / της μοναδικό τρόπο.
Ταξινόμηση επιληπτικών κρίσεων
Υπάρχουν τρεις τύποι των διαγνώσεων ένας γιατρός μπορεί να κάνει κατά τη θεραπεία ενός ασθενούς με επιληψία:
-Ιδιοπαθής – αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει προφανής αιτία επιληψίας.
-Κρυπτογενής – αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότατα μία αιτία επιληψίας, αλλά δε μπορεί να το εντοπίσει.
-Συμπτωματική – αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός γνωρίζει ποια είναι η αιτία της επιληψίας.
Επίσης, υπάρχουν τρεις περιγραφές των επιληπτικών κρίσεων, ανάλογα με το μέρος του εγκεφάλου από το οποίο ξεκίνησε η επιληπτική δραστηριότητα:
Μερική ή εστιακή επιληπτική κρίση
Απλή: η ηλεκτρική διαταραχή δεν εξαπλώνεται, ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια συνείδησης, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.
Σύνθετη: ο ασθενής εμφανίζει σύνθετες ψευδαισθήσεις, νοητικές διαταραχές, απώλεια συνείδησης, κινητική δυσλειτουργία, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.
Γενικευμένη επιληπτική κρίση
Μία γενικευμένη επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν επιληπτική δραστηριότητα.
Η συνείδηση του ασθενούς χάνεται όσο κρίση είναι σε εξέλιξη.
Η γενικευμένη επιληπτική κρίση έχει την ακόλουθη κατηγοριοποίηση:
Τονικοκλονική (grand mal): η πιο συχνή και δραματική επιληπτική κρίση που συνοδεύεται από απώλεια συνείδησης, τονικές και κλονικές φάσεις. Μετά τον παροξυσμό ακολουθεί περίοδος σύγχυσης και εξάντλησης.
Αφαίρεση (petit mal): σύντομη, απότομη και αυτοπεριοριζόμενη απώλεια συνείδησης, εμφανίζεται σε ηλικίες 3-5 ετών μέχρι την εφηβεία.
Μυοκλονική: σύντομα επεισόδια σύσπασης των μυών ως αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης. Είναι σπάνια.
Πυρετικοί σπασμοί: σε ηλικίες 3-5 μηνών, μικρά παιδιά εμφανίζουν σπασμούς σε ασθένειες που συνοδεύονται από υψηλό πυρετό, εντελώς καλοήθεις.
Επιληπτική κατάσταση (status epilepticus): οι παροξυσμοί επανέρχονται κατά σύντομα χρονικά διαστήματα.
Δευτεροβάθμια γενικευμένη επιληπτική κρίση
Μία δευτερεύουσα γενικευμένη επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν η επιληπτική δραστηριότητα ξεκινά ως μερική κρίση, αλλά στη συνέχεια εξαπλώνεται και στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Καθώς η εξέλιξη αυτή θα συμβεί, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του.
Συμπτώματα επιληψίας
Τα κύρια συμπτώματα της επιληψίας είναι οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποια συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν ένα άτομο έχει επιληψία.
Εάν εμφανιστούν ένα ή περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα τότε συνιστάται ιατρική εξέταση, ειδικά εάν επαναλαμβάνονται:
- Σύγχυση,
- Ακινησία,
- Συσπάσεις των άκρων,
- Απώλεια αισθήσεων.
Θεραπεία επιληψίας
Όταν γίνει η διάγνωση των επιληπτικών κρίσεων ή της επιληψίας, τότε ο γιατρός θα συζητήσει με τον ασθενή ή την οικογένεια του ασθενούς ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές θεραπείας.
Η πρώτη επιλογή είναι η φαρμακευτική, αντιεπιληπτική αγωγή.
Στόχος του γιατρού είναι να αποτρέψει την εμφάνιση περαιτέρω επιληπτικών κρίσεων και ταυτόχρονα να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες, έτσι ώστε ο επιληπτικός ασθενής να ζήσει μία φυσιολογική, ενεργή και παραγωγική ζωή.
Η φαινυτοΐνη είναι το φάρμακο εκλογής για την έναρξη της θεραπείας, ιδιαίτερα σε ενηλίκους , καθώς είναι αποτελεσματική για την καταστολή της τονικοκλονικής και της μερικής επιληψίας.
Η καρβαμαζεπίνη συγκαταλέγεται επίσης στα φάρμακα πρώτης εκλογής καθώς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της τονικοκλονικής επιληψίας.
Η φαινοβαρβιτάλη είναι φάρμακο πρώτης εκλογής για την αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και των πυρετικών σπασμών.
Το βαλπροϊκό οξύ θεωρείται αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της μυοκλονικής επιληψίας.
Η αιθουσοξιμίδη επιλέγεται ως ιδιαίτερα αποτελεσματική στις κρίσεις αφαίρεσης.
Η διαζεπάμη είναι μία ουσία που συνίσταται για την οξεία θεραπευτική αντιμετώπιση της επιληπτικής κατάστασης.
Επίσης, υπάρχουν νέα αντιεπιληπτικά, όπως η γκαμπαπεντίνη και η λαμοτριγίνη, που έχουν εγκριθεί για την αντιμετώπιση διαφόρων μορφών επιληψίας, καθώς και νέες ουσίες, ειδικά για ασθενείς που αντιστέκονται στη θεραπεία, όπως οι τιαγκαμπίνη, τοπιραμάτη και βιγκαμπατρίνη.
Αν τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δε λειτουργούν, η επόμενη επιλογή θα μπορούσε να είναι η χειρουργική επέμβαση.
Από επιληψία έπασχαν πολλοί διάσημοι άνθρωποι που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία, την επιστήμη και την τέχνη, όπως οι:
-Αγκάθα Κρίστι (Συγγραφέας),
-Αλέξανδρος ο Μέγας (Μονάρχης),
-Αλφρέδος Νόμπελ (Επιστήμων),
-Αλφρέδος ο Μέγας (Άγγλος Μονάρχης),
-Αννίβας (Στρατιωτικός Ηγέτης),
-Αριστοτέλης (Φιλόσοφος),
-Βίνσεντ βαν Γκόνγκ (Ζωγράφος)
-Γκέοργκ Χαίντελ (Συνθέτης),
-Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Συγγραφέας),
-Θεόδωρος Ρούσβελτ (Αμερικανός Πρόεδρος)
-Ιούλιος Καίσαρ (Ρωμαίος Μονάρχης),
-Ισαάκ Νεύτων (Επιστήμων),
-Κάρολος Ντίκενς (Συγγραφέας),
-Κάρολος Κουίντος (Ισπανός Μονάρχης),
-Λεονάρντο ντα Βίντσι (Καλλιτέχνης),
-Λιούις Κάρολ (Συγγραφέας),
-Λόρδος Βύρων (Ποιητής),
-Λουδοβίκος ΙΓ’ (Γάλλος μονάρχης),
-Μαρτίνος Λούθηρος (Θεολόγος),
-Μιχαήλ Άγγελος (Καλλιτέχνης),
-Ναπολέων Βοναπάρτης (Γάλλος Μονάρχης),
-Νηλ Γιανγκ (Μουσικός),
-Νικολό Παγκανίνι (Μουσικός),
-Πέτερ Τσαϊκόφσκι (Συνθέτης),
-Πυθαγόρας (Μαθηματικός),
-Ρίτσαρντ Μπάρτον (Ηθοποιός).