Το γλοίωμα είναι όγκος στον εγκέφαλο που αναπτύσσεται από τα νευρογλοιακά κύτταρα, τα οποία σχηματίζουν τον ιστό που περιβάλλει και στηρίζει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο.
Τα γλοιώματα είναι από τους συχνότερους πρωτοπαθείς καρκίνους του εγκεφάλου και εμφανίζουν διάφορους βαθμούς κακοήθειας.
Συνήθως αναφέρονται ως χαμηλής κακοήθειας ή υψηλής κακοήθειας γλοιώματα, ανάλογα με τη δυναμική αύξησης του μεγέθους και την επιθετικότητα του όγκου.
Τύποι γλοιώματος
Η ταξινόμηση των γλοιωμάτων γίνεται ανάλογα με τα κύτταρα που προσβάλλουν, λαμβάνοντας και τη σχετική ονομασία. Ειδικότερα, που προσβάλλουν. Οι τύποι των γλοιωμάτων είναι:
-Αστροκύττωμα: προέρχεται από τα κύτταρα του συνδετικού ιστού του εγκεφάλου, που ονομάζονται αστροκύτταρα.
-Επενδύμωμα: προέρχεται από κύτταρα του επενδύματος.
-Μικτό γλοίωμα: προέρχεται από κύτταρα γλοίας, που ανήκουν σε περισσότερους από έναν τύπο.
-Ολιγοδενδρογλοίωμα: Προέρχεται από κύτταρα του υποστηρικτικού ιστού του εγκεφάλου, που καλούνται ολιγοδενδροκύτταρα.
-Γλοίωμα οπτικού νεύρου: Αναπτύσσεται στο οπτικό νεύρο ή πέριξ αυτού.
-Τα χαμηλού βαθμού κακοήθειας γλοιώματα τείνουν να αναπτύσσονται αργά.
-Τα υψηλού βαθμού κακοήθειας γλοιώματα αναπτύσσονται ταχύτερα, τείνουν να εξαπλώνονται κι ως εκ τούτου έχουν χειρότερη εξέλιξη.
Αίτια γλοιώματος
Τα γλοιώματα προσβάλλουν όλες τις ηλικίες και στα δυο φύλα, όντας πιο συχνά στους ενήλικες και τους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες.
Επίσης, τα γλοιώματα εμφανίζονται συχνότερα σε Καυκάσιους έναντι των Αφρικανών.
Απροσδιόριστα τα αίτια της νόσου
Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχουν προσδιοριστεί σαφή αίτια για την πρόκληση γλοιωμάτων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα γλοιώματα έχουν συνδεθεί με επίκτητες μεταλλάξεις γονιδίων, καθώς και με σπάνιες συγγενείς παθήσεις , όπως:
-η νευροϊνωμάτωση (ασθένεια του Von Recklinghausen),
-η οζώδης σκλήρυνση (νόσος του Bourneville) και,
-η νόσος Li-Fraumeni.
Συμπτώματα γλοιώματος
Τα συμπτώματα που προκαλούν τα γλοιώματα συνδέονται άμεσα με την περιοχή του εγκεφάλου που προσβάλλουν, εκ των οποίων τα πιο συχνά είναι:
- Πονοκέφαλος,
- Αδυναμία, ζαλάδες,
- Ναυτία, εμετοί,
- Προβλήματα όρασης,
- Διαταραχές της ακοής,
- Δυσκολίες ομιλίας,
- Προβλήματα κατάποσης,
- Σπασμοί,
- Επιληπτική κρίση,
- Διαταραχές της ισορροπίας,
- Αιμωδίες,
- Αλλαγές προσωπικότητας.
Διάγνωση γλοιώματος
Η διάγνωση γλοιωμάτων εκτός από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, περιλαμβάνει απεικονιστικές εξετάσεις.
Η μαγνητική τομογραφία προσφέρει καλύτερη απεικόνιση του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Η αγγειογραφία αναδεικνύει τη σχέση του όγκου με το κυκλοφορικό σύστημα και την αιμάτωση του.
Η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη μεταβολική δραστηριότητα του όγκου.
Η βιοψία αποκαλύπτει τον ιστολογικό τύπο και το βαθμό κακοήθειας του γλοιώματος.
Η φασματοσκοπία παρέχει στοιχεία σχετικά με τον μεταβολισμό του όγκου συμβάλλοντας στην διαφορική διάγνωση.
Η λειτουργική μαγνητική ελέγχει το κέντρο λόγου και την κινητικότητα των άνω και κάτω άκρων.
Θεραπεία γλοιώματος
Η αντιμετώπιση των γλοιωμάτων είναι δύσκολη και απαιτεί τη συνεργασία ιατρών πολλών ειδικοτήτων, όπως, ογκολόγων, ακτινοθεραπευτών, νευρολόγων, νευροχειρουργών, ενδοκρινολόγων και άλλων.
Η θεραπεία των γλοιωμάτων περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου όταν αυτή είναι εφικτή, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.